Κατά το έτος 1925, οι ανασκαφές που είχαν πραγματοποιηθεί στο Βόρειο Μεξικό έφεραν στο φως διάφορα ευρήματα, τα οποία άρχιζαν να δίνουν μια σαφή εικόνα για τη ζωή και τα έθιμα των αρχαιοτάτων φυλών, οι οποίες είχαν εξαφανιστεί πριν από πολλές χιλιετίες και οι οποίες είχαν κάποτε προοδεύσει σε απίστευτο βαθμό πολιτισμού.Εκείνο το οποίο εξέπληξε τους αρχαιολόγους ήταν ότι πολλά από τα σημαντικότατα τούτα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στην Αμερική θύμιζαν ευρήματα προερχόμενα από την Κίνα, μάλιστα πριν από την εποχή του Βούδα.Στα μνημεία τους δεν υπήρχε ίχνος βουδιστικής θρησκείας, αλλά αντιθέτως οι διακοσμητικές παραστάσεις υπενθύμιζαν την πολυθεΐα των Κινέζων, οι οποίοι είχαν θεοποιήσει τη Φύση πριν από τον Κομφούκιο. Συνεπώς, είχαν απεικονιστεί με διάφορους τρόπους οι ίδιοι θεοί του καλού και του κακού, οι δράκοντες, ο θεός που τιμωρεί τους κλέφτες και τους ψεύτες, αλλά και όλα τα παραγγέλματα του Μεγάλου Θεού.Βρέθηκαν επίσης ξόανα, τα οποία οι λαοί της Κίνας και οι Ασιάτες εν γένει τοποθετούσαν έξω από τα σπίτια τους για να τους προστατεύουν από τα κακά και μοχθηρά δαιμόνια, πάνω από τα κρεβάτια τους για να τους προστατεύουν από τους εφιάλτες και ποικίλα φυλακτά που κρεμούσαν πάνω τους και μέσα στις οικίες τους για να τους φυλάττουν από τη βασκανία, την κακολογία και τις επιβουλές των εχθρών τους.Μα, πώς θα μπορούσε να προκύπτει μια τέτοια ομοιότητα ανάμεσα σε λαούς που τους χώριζαν χιλιάδες χιλιόμετρα στεριάς και χιλιάδες μίλια θάλασσας; Μήπως οι γηγενείς της Αμερικής δανείστηκαν τον πολιτισμό τους από τους Κινέζους; Και αν ναι, τότε πώς έγινε αυτό; Πώς θα μπορούσαν να ταξιδέψουν τόσο μακριά με τα πρωτόγονα μέσα εκείνης της τόσο μακρινής εποχής;Κι όμως, η υπόθεση αυτή φαντάζει εξωπραγματική, αλλά όχι απίθανη. Και ενισχύεται έτι περαιτέρω μετά από σχολαστική μελέτη του λαού των Χάιντα, οι οποίοι ήταν άλλοτε ο πολεμικότερος λαός των δυτικών ακτών του Καναδά. Πριν από δύο αιώνες περίπου, τα μέλη της φυλής αυτής ανέρχονταν σε περισσότερα από δέκα χιλιάδες, αλλά εκατό χρόνια αργότερα είχαν απομείνει όλοι κι όλοι περίπου διακόσια άτομα. Τα χωριά και τα σπίτια τους είχαν ερημώσει.Η φυλή των Χάιντα θα είχε περάσει σχετικά απαρατήρητη και θα έμενε μόνο ίσως σαν μια απλή ανάμνηση ανάμεσα στις τόσες άλλες φυλές της Αμερικής, που εξαφανίστηκαν κι αυτές. Αλλά οι ανασκαφές στο Μεξικό, κατά τη δεκαετία του 1920, προκάλεσαν την επισταμένη προσοχή των ιστορικών και των αρχαιολόγων, όταν διαπίστωσαν έκθαμβοι τις πολλές ομοιότητες μεταξύ των αρχαιοτάτων αυτών φυλών του Μεξικού, οι οποίες είχαν εκλείψει πριν από είκοσι αιώνες, και των Χάιντα.Δε χωρούσε πλέον καμία αμφιβολία ότι οι Χάιντα ήταν κι αυτοί μέρος του εξαφανισμένου λαού, που διασώθηκε έως και τις μέρες μας, διότι κατέφυγαν σε νησιά, στα οποία η προσέγγιση των εχθρών τους ήταν αδύνατη. Έζησαν, λοιπόν, αποκομμένοι στα νησιά αυτά και ίδρυσαν νέο κράτος. Κατέστησαν, όμως, τόσο ισχυροί, ώστε οι Χάιντα έγιναν το φόβητρο όλων των πέριξ λαών για την πολεμική τους δεινότητα.Οι Χάιντα κατάφεραν να διασώσουν ελάχιστα ίχνη του παλιού, προηγμένου τους πολιτισμού και φαίνεται ότι είχαν αποσπαστεί από τους Μεξικανούς σε κάποια παλαιά εποχή και πιθανόν κατά την εποχή ίσως των μεγαλύτερων υπερωκεανίων ταξιδιών τους στις ακτές της Ασίας.Διατήρησαν, όμως, όλες τις θεότητες, τις οποίες βλέπουμε ακόμη και σήμερα στην Κίνα, αλλά και τα ξόανα, που προκαλούσαν φόβο. Για παράδειγμα, για να προστατεύσουν τις γυναίκες τους, οι Χάιντα τις έντυναν με έναν μανδύα, στην πλάτη του οποίου ήταν κεντημένος ο Θεός της Ηθικής. Αλίμονο σε εκείνον που τολμούσε να θίξει μια τέτοια γυναίκα.Οι Χάιντα είχαν επίσης και τον ίδιο τρόπο οικοδομικής τέχνης με τους Κινέζους. Έχτιζαν τα σπίτια τους χωρίς να χρησιμοποιούν καθόλου μέταλλο, ακόμη και καρφιά. Κατόρθωναν ώστε τα διάφορα μέρη της οικίας τους να συγκρατούνται χάρις στη βαρύτητα.Μπροστά, άλλωστε, από κάθε σπίτι τοποθετούσαν ψηλές στήλες με τη μορφή ξυλόγλυπτου, οι οποίες κοσμούνταν από ποικίλες παραστάσεις που εξιστορούσαν τα σπουδαιότερα γεγονότα της οικογένειας και της φυλής τους. Οι στήλες αυτές είχαν σχεδόν διπλάσιο ύψος από τα σπίτια τους και αποτελούσαν κατά κάποιον τρόπο το οικόσημο της κάθε οικογένειας.Μα, πολλά από αυτά τα περίτεχνα ξυλόγλυπτα έφεραν παραστάσεις μυστηριώδεις και ανεξήγητες, όπως εκείνο που μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λονδίνου και αναπαριστούσε άραγε μια λέμβο ή ένα αερόπλοιο; Οι αρχαιολόγοι είχαν διχαστεί, πάντως δήλωναν κατάπληκτοι και προβληματισμένοι.Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε κανείς να εκλάβει αυτό το ξυλόγλυπτο ως λέμβο, αλλά στο κάτω μέρος του φαίνονται αναρτημένες άλλες λέμβοι, μικρές, τρεις τον αριθμό. Έτσι, οι ειδικοί συμπέραναν ότι ήταν πιθανότερο να επρόκειτο περί αερόπλοιου!Στο πανάρχαιο αερόπλοιο των Χάιντα, η πλευρά προς την πρύμνη είχε πολλές παράδοξες οπές, από τις οποίες εξέρχονταν μηχανήματα, τα οποία, σύμφωνα με τους μελετητές, του έδιναν την κίνηση. Είχε μήκος περίπου δεκαοχτώ μέτρων, ενώ οι κατώτερες και μικρότερες λέμβοι δεν είχαν μήκος μεγαλύτερο των δύο μέτρων εκάστη.Εάν ήταν πράγματι αερόπλοιο, πώς κινούνταν; Το 1925, έγινε μια συντονισμένη προσπάθεια από τους μηχανικούς της εποχής εκείνης για να λύσουν το μυστήριο του παράξενου ξυλόγλυπτου με τις ακατανόητες οπές.Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 24/04/1925…
