Από τα πλέον αξιόλογα ευρήματα του Πολιτισμού της Θούλης, που ήρθαν στο φως στις δυτικές ακτές του Όρμου Hudson στον Καναδά, τα πιο ενδιαφέροντα ήταν οι τάφοι. Οι τάφοι, λοιπόν, ήταν σημειωμένοι με μεγάλους λίθους σε σχήμα πλοιαρίων και συγκεκριμένα, σε σχήμα umiak, που αποτελούσε την παραδοσιακή βάρκα των Εσκιμώων, κατασκευασμένη από έναν στιβαρό ξύλινο σκελετό και ενδεδυμένη με δέρματα ζώων.

Παρόμοιοι τάφοι εντοπίστηκαν και σ’ ένα σύγχρονο νεκροταφείο Εσκιμώων, όπως και στη Σκανδιναβία και στην Ολλανδία, οι οποίοι ανήκαν χρονολογικά στην Εποχή του Χαλκού, που αναλογεί στις αρχές της τελευταίας εκατονταετηρίδας πριν από τη γέννηση του Χριστού. Μεταξύ των τάφων αυτών παρουσιάζονται, μάλιστα, ομοιότητες ακόμη και στις λεπτομέρειες, όπως ο όρθιος λίθος που παρατηρείται στη μιαν άκρη του τάφου.

Αλλά το πιο συγκλονιστικό ήταν ότι ίχνη του Πολιτισμού της Θούλης βρέθηκαν και στη Βόρεια Αμερική, τα οποία μαρτυρούσαν και την επέκταση του πολιτισμού αυτού σ’ ολόκληρο τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Εκτός, όμως, των ερειπίων των τάφων και των οικιών, ανακαλύφθηκαν και αντικείμενα εξαιρετικού ενδιαφέροντος, που καταδείκνυαν το ποιόν του αρχαίου Πολιτισμού της Θούλης. Τα αντικείμενα αυτά ήταν χτένες από κόκκαλα ζώων και κέρατα διακοσμημένα με το πανάρχαιο σύμβολο του ήλιου: τον κύκλο με ένα στίγμα στο κέντρο του, το οποίο ανευρισκόταν σε όλα τα αντικείμενα των παλαιών εποχών που σχετίζονταν με τη θρησκεία. Οι οστέινες χτένες ήταν αναπαραστάσεις του ανθρώπινου χεριού με τα δάχτυλά του και συνδέονταν με τον ημερολογιακό κύκλο, καθώς ο αριθμός των δοντιών της χτένας ήταν ανάλογος με τις περιόδους του έτους, που αρχικά ήταν μόνο δύο, ο χειμώνας και το καλοκαίρι.

Το εντυπωσιακό ήταν ότι υπολείμματα του πανάρχαιου τούτου πολιτισμού επιζούν μέχρι και σήμερα υπό τη μορφή των παραδόσεων των σύγχρονων Εσκιμώων. Όλες σχεδόν οι φυλές των Εσκιμώων που κατοικούν στις Αρκτικές Χώρες, όπως και οι ιθαγενείς της Σιβηρίας, γνωρίζουν το σύμβολο του ζωοφόρου ήλιου, καθώς επίσης και το σύμβολο του «Υιού του Θεού», που είχε σχήμα Υ ή Ψ και συμβόλιζε πάλι τον ανατέλλοντα ήλιο, παριστάνοντας έναν άνθρωπο με τα χέρια του ανοιχτά και υψωμένα σε στάση προσευχής. Το σύμβολο τούτο τοποθετείται από ορισμένες φυλές των Εσκιμώων και στις επιτύμβιες πλάκες.

Άλλο βαρυσήμαντο ταφικό σύμβολο ήταν η γραμμική αναπαράσταση του πλοιαρίου, το οποίο χρησιμοποιούνταν ως ανάθημα για εκείνους που χάνονταν στη θάλασσα και η καταγωγή αυτού του συμβόλου αναγόταν από το 5.000 έως το 1.000 π.Χ.

Το παράδοξο ήταν ότι τα ίδια αυτά σύμβολα υπήρχαν και στον αιγυπτιακό πολιτισμό. Το πλοίο, λόγου χάριν, με το σύμβολο του «ανθρώπου με τα ανοιχτά χέρια» ανακαλύφθηκε και στις λίθινες σαρκοφάγους των νεκροταφείων της Άνω Αιγύπτου, την εποχή της Α’ Δυναστείας. Αλλά, το ίδιο σύμβολο του πλοίου συναντάται και στη Μεσοποταμία, στη Σουμάτρα, στο Βόρνεο, στους πολιτισμούς της Πολυνησίας και της απομακρυσμένης Ωκεανίας, δημιουργώντας μια νοητή γραμμή μέχρι τα εδάφη των Εσκιμώων!

Οι παραδόσεις της Πολυνησίας μιλούσαν για την καταγωγή των προγόνων τους από τη «δυτικές θάλασσες», ενώ η πολεμική αριστοκρατία τους φορούσε ένα πατροπαράδοτο κάλυμμα της κεφαλής, το οποίο έφερε το σύμβολο του «ανθρώπου με τα ανοιχτά χέρια» σχηματισμένο από τρία φτερά, ακριβώς όπως και οι πολεμιστές της Αιγύπτου της Δ’ Δυναστείας, οι πολεμιστές των αρχαιοτάτων ιβηρικών λαών της Ισπανίας και οι ιθαγενείς Ινδιάνοι της Αμερικής.

Έτσι, πιστοποιείται η ευρεία ακτινοβολία του βορειοατλαντικού πολιτισμού και η κοσμοϊστορική σημασία του. Παντού όπου συναντάμε το συμβολικό πλοιάριο με τον «άνθρωπο με τα ανοιχτά χέρια», ανακαλύπτουμε και άλλα ίχνη των συμβολικών ιερογλυφικών του πολιτισμού τούτου, που έχει άμεση σχέση με την πανάρχαια θρησκεία των ανθρώπων, που κάποτε, στις προκατακλυσμιαίες εποχές, είχε απλωθεί μυστηριωδώς σε ολόκληρη την υφήλιο.

Το μυστήριο της Ατλαντίδας εξακολουθεί να πλανάται κάπου ανάμεσα στους γρίφους του Πολιτισμού της Θούλης και στα ιερά τους σύμβολα, που έμοιαζαν να έχουν διασχίσει, πάνω σ’ έναν άξονα μιας νοητής γραμμής, σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη!

Συνεχίζεται…

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 16/09/1931…