Σε όλες τις εποχές βρέθηκαν επιστήμονες, οι οποίοι θέλησαν να εξιχνιάσουν αστρονομικώς ποιο ήταν το Άστρο της Βηθλεέμ, που, όπως έλεγε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, οδήγησε τους Τρεις Μάγους στη φάτνη με τον νεογέννητο Ιησού.

Ο πρώτος, που ασχολήθηκε με το ζήτημα αυτό, ήταν ο διάσημος Γερμανός αστρονόμος Johannes Kepler, ο ιδρυτής της ουράνιας μηχανικής, ο οποίος υποστήριξε ότι το Άστρο της Βηθλεέμ δεν ήταν ένα, αλλά τρία άστρα, ο Άρκος, ο Δίας και ο Κρόνος, οι οποίοι βρέθηκαν κατά το έτος 747 από κτίσεως Ρώμης, η οποία πραγματοποιήθηκε το 753 π.Χ, τόσο πλησίον ο ένας στον άλλον, ώστε μπορούσαν να εκληφθούν ως ένα άστρο. Η σύζευξη αυτή των τριών άστρων συντελέστηκε το 7-5 π.Χ.

Η εξήγηση, όμως, αυτή δε θεωρήθηκε ικανοποιητική, διότι τα τρία αυτά άστρα θα τα έβλεπαν οι αστρονόμοι της εποχής να πλησιάζουν το ένα το άλλο και προφανώς, θα γνώριζαν ότι επρόκειτο για τριαστρία.

Άλλοι υπέθεσαν ότι το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν κάποιος κομήτης. Αλλά και πάλι δεν εξηγεί το γεγονός πώς ένας κομήτης οδήγησε τους Τρεις Μάγους ως τη Βηθλεέμ και πώς στάθηκε πάνω από τη φάτνη του Ιησού.

Περισσότερους οπαδούς βρήκε μια τρίτη υπόθεση, η οποία προσπάθησε να συμβιβάσει την Επιστήμη με το κείμενο του Ευαγγελίου. Κατά την υπόθεση αυτή, το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν από τους αστέρες εκείνους, οι οποίοι εμφανίζονται αιφνιδίως και έπειτα σβήνουν σιγά-σιγά και τέλος, εξαφανίζονται. Μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, οι αστρονόμοι θεωρούσαν ότι τα άστρα γεννιούνταν εκ του μηδενός. Μα, σήμερα πλέον είναι γνωστό ότι οι νέοι αυτοί αστέρες είναι παλαιότατοι, σβησμένοι πριν από εκατομμύρια χρόνια, οι οποίοι, για λόγους άγνωστους, ίσως κατόπιν σύγκρουσης, ίσως κατόπιν μεγάλων εσωτερικών εκρήξεων, ανάβουν πάλι απότομα, αλλά δεν έχουν πλέον τη δύναμη να διατηρήσουν το φως τους. Έτσι, σβήνουν ξανά και επιστρέφουν στην πρότερη νάρκη τους.

Ένας από τους διασημότερους αστέρες αυτού του είδους ανακαλύφθηκε το 1572 από τον Δανό αστρονόμο Tycho Brache. Εμφανίστηκε στον Αστερισμό της Κασσιόπης και έγινε φωτεινότερος από τον Δία και την Αφροδίτη. Έπειτα, άρχισε να εξασθενεί και δεκαεπτά μήνες αργότερα είχε χαθεί εντελώς.

Ο Tycho Brache, όταν είδε τον καινοφανή αστέρα, νόμισε ότι ήταν το Άστρο της Βηθλεέμ, που επανεμφανιζόταν στην ανθρωπότητα, για να προαναγγείλει την επάνοδο του Ιησού Χριστού. Τη γνώμη αυτή τη συμμερίστηκαν πολλοί. Η σφαγή της Νύχτας τους Αγίου Βαρθολομαίου, που ήταν ακόμη πρόσφατη, η ταραχώδης κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ολόκληρη η Ευρώπη, έκαναν τον κόσμο να πιστεύει πως είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου. Όλοι νόμιζαν ότι το νέο αυτό αστέρι στο ουράνιο στερέωμα ήταν φανερό δείγμα της οργής του Θεού. Οι αστρονόμοι, λοιπόν, είχαν φοβηθεί και αυτοί, καθώς κανείς τους δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει επαρκώς πώς εμφανίστηκε εκ του μηδενός ο νέος αυτός αστέρας.

Τέλος, η επιστημονική αταραξία υπερίσχυσε και έγινε πιστευτό πως ο Προσκυνητής, όπως ονομάστηκε το αστέρι αυτό, ήταν μεταβλητός αστέρας με περίοδο 310 έως 320 ετών, ότι δηλαδή εμφανιζόταν κάθε 310 με 320 χρόνια, ενώ κατά το υπόλοιπο διάστημα κρυβόταν από ένα σκοτεινό σώμα. Στηριζόμενοι, μάλιστα, σε αυτή την υπόθεση, υπολόγισαν ότι ο Προσκυνητής είχε παρουσιαστεί και την εποχή της γέννησης του Θεανθρώπου.

Μα, και η εξήγηση αυτή δεν ήταν διόλου ικανοποιητική. Εν πρώτοις, τίποτε δεν αποδεικνύει ότι όντως ο Προσκυνητής παρουσίαζε αυτή τη συχνότητα και δεν εξηγεί πώς κατόρθωσε να κατευθύνει τους Τρεις Μάγους στον νεογέννητο Ιησού.

Ανεξάρτητα από τις επιστημονικές ερμηνείες, το Άστρο της Βηθλεέμ θα παραμείνει πάντοτε το σεπτό και ταπεινό σύμβολο του Φωτός και της Ελπίδας του Κόσμου.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ», στις 24/12/1939…