Το 1931, πολύς θόρυβος εγέρθηκε σχετικά με τη θρυλούμενη ανακάλυψη των περίφημων θησαυρών του Αλή Πασά. Το πράγμα, όσο κι αν φαινόταν απίστευτο εκ πρώτης όψεως, ενείχε εν τούτοις μεγάλη σοβαρότητα για κάποιον που είχε μελετήσει Ιστορία.

Διότι ο Αλή Πασάς υπήρξε από τους λιγοστούς πλουσιότατους άντρες της εποχής του. Άλλωστε, χάρη στην οικονομική ευρωστία του, απέκτησε και τη γνωστή ισχύ και παντοδυναμία του. Πληροφορίες σχετικά με τον μυθικό του πλούτο παίρνουμε από το πολύτιμο βιβλίο του Σπυρίδωνα Αραβαντινού, με τον τίτλο «Ιστορία Αλή Πασά του Τεπελενλή», που είχε εκδοθεί το 1895.

Ο Σπυρίδων Αραβαντινός, στο εν λόγω πόνημά του, πραγματευόταν σε ειδικό κεφάλαιο τον πλούτο του Αλή Πασά. Στην αρχή, ανέφερε ότι η αναβίβαση της περιουσίας του σε 500 εκατομμύρια γρόσια ήταν μάλλον υπερβολική, αλλά δεν ήταν μόνο τα χρήματα που διέθετε.

Εάν κάποιος ήθελε να υπολογίσει τα εισοδήματα από το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, θα έχανε τον λογαριασμό. Κάποιοι, οι πιο μετριοπαθείς, την εκτιμούσαν γύρω στις 200.000, αλλά οι λιγότερο μετριοπαθείς την υπολόγιζαν γύρω στα 10-12 εκατομμύρια φράγκα. Τη μερίδα του λέοντος, ο Αλή Πασάς την είχε αποκτήσει από τις δημεύσεις, τις αρπαγές και τις καταναγκαστικές εισφορές των υπόδουλων, αλλά και από τα ανεκτίμητα δώρα των υπηκόων του. Έτσι, η χρηματική του περιουσία είχε ξεπεράσει τα 72 εκατομμύρια γρόσια, ενώ τα τιμαλφή του αποκτήματα άγγιζαν τουλάχιστον τα 50 εκατομμύρια.

Επίσης, μέσα στο θησαυροφυλάκιό του φυλάσσονταν και τα εξής πολύτιμα αντικείμενα, ανάμεσα σε πλήθος άλλων:

Σπάθη αδαμαντοκόλλητη, στολισμένη με την Παναγία και τον Ιησού Χριστό, αξίας 55.000 γροσίων κι ένα διαμάντι, που ανήκε στον Βασιλιά της Σουηδίας, το οποίο είχε αγοραστεί για 36.000 ολλανδικά φλουριά και η αξία του είχε εκτιμηθεί σε 500.000 γρόσια.

Ευλόγως, λοιπόν, εγείρεται το ερώτημα: τι απέγινε ο μυθικός αυτός θησαυρός του Αλή Πασά;

Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του το δαπάνησε κατά το μακρό διάστημα της πολιορκίας και κατά τις πολύμηνες προετοιμασίες της. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η κυρίως πολιορκία, η οποία άρχισε τον Αύγουστο του 1820, παρατάθηκε μέχρι τον Ιανουάριο του 1822, δηλαδή 17 συνεχείς μήνες. Καθ’ όλον αυτόν τον καιρό, είχαν στειρεύσει όλες οι πολυπληθείς πλουτοφόρες πηγές, που κατέληγαν στα ταμεία του. Επίσης, οι πολεμικές ετοιμασίες ενός τεράστιου στρατού, ανερχόμενου σε περίπου 32.000 άντρες, είχαν αφαιμάξει οικονομικά τον Αλή Πασά, που πολλοί υπολογίζουν ότι του κόστισαν γύρω στα 9 εκατομμύρια γρόσια.

Μα, τι απέγινε ο υπόλοιπος θησαυρός;

Συνεχίζεται…

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 07/05/1931…