Το 1932, ρομαντικά μεσαιωνικά οράματα άρχισαν να ζωντανεύουν στις ανασκαφές της Θήβας. Παλάτια σκοτεινά κατάκλειστα, πυργοδέσποινες πανέμορφες, θλιμμένες μέσα στη μυστικοπάθεια, τροβαδούροι θεόπνευστοι, πολυζήτητοι για τα ηρωικά νοσταλγικά τραγούδια τους, κονταρομαχίες σιδηρόφρακτων ιπποτών, ολόκληρος ο βίος των ευγενών κατακτητών της Δύσης, που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας και μεταφύτευσαν στα κλασσικά χώματά μας όλα τα παράξενα μεσαιωνικά τους έθιμα.

Εκείνη τη χρονιά ανασκαπτόταν ο περίφημος Πύργος του Σαιντ Ομέρ, το ωραιότερο παλάτι του Δουκάτου των Αθηνών, το μεγαλοπρεπέστατο κτίσμα της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα.

Είχε ανοικοδομηθεί το 1280 πάνω στον λόφο της Καδμείας και υπήρξε κατά γενική ομολογία το πολυτελέστερο μέγαρο όλης της Ρωμανίας. Στολίστηκε με τα λαμπρότερα μάρμαρα και με θεσπέσιες τοιχογραφίες, οι οποίες παρίσταναν τους ηρωικούς άθλους των Ιπποτών των Σταυροφοριών. Μπορούσε, άλλωστε, να κατοικήσει σε αυτό άνετα ο Βασιλιάς με όλους του Αυλικούς του.

Το «Χρονικόν του Μορέως», έργο ανώνυμου χρονικογράφου του 14ου αιώνα, που αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή για τη φεουδαρχική οργάνωση του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, ανέφερε:

Κατά τον Μεσαίωνα, η Θήβα ήταν η πλουσιότερη πόλη της Ελλάδας, που άνθιζε οικονομικά από τη βιομηχανία των μεταξωτών, ακόμη και μετά τη φοβερή λεηλασία, που είχε υποστεί από τους άγριους Νορμανδούς. Γι’ αυτό προτιμήθηκε, έναντι της Αθήνας, κι έγινε πρωτεύουσα του φραγκικού Δουκάτου ήδη από τον δεύτερο άρχοντα της Αθήνας, τον μεγάλο Δούκα Guy II de la Roche.

Το έτος 1294, μεγάλες εορτές άρχισαν στη Θήβα. Πανηγυριζόταν η ενηλικίωση του Guy II de la Roche, τον οποίο έως τότε επιτρόπευε η Ελληνίδα μητέρα του Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή. Ο Πρίγκιπας, μετά την ενηλικίωσή του, προσκάλεσε όλους τους μεγιστάνες και τους άρχοντες, όχι μόνο του Δουκάτου, αλλά και των υπόλοιπων κρατιδίων της Ελλάδας. Ήθελε να αποδείξει ότι δεν ήταν πια ο μικρός Guy, αλλά ένας πραγματικά ισχυρός αφέντης. Για να συγκεντρώσει πλήθη ευγενών, προκήρυξε ότι θα διανέμονταν πλούσια δώρα σε όλους όσους επιθυμούσαν να παρευρεθούν και να γιορτάσουν.

Οι πανηγυρικές εκδηλώσεις και οι ρομαντικοί ιπποτικοί αγώνες περιγράφονταν θαυμάσια από τον περίφημο Ισπανό συγγραφέα και πολεμιστή Ramon Muntaner στο περιώνυμο βιβλίο του «Καταλανικόν Χρονικόν». Οι σχετικές περικοπές του έργου του Muntaner είναι από τις ωραιότερες αφηγήσεις των λαμπρών ιπποτικών εθίμων. Άλλωστε, ο Ισπανός συγγραφέας, που ήταν σύγχρονος του Δούκα των Αθηνών, θαύμαζε ολόψυχα τον Guy II de la Roche και τον θεωρούσε τον σπουδαιότερο άρχοντα που είχε υπάρξει.

Τον Ιούνιο, λοιπόν, του 1294, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωάννη, ο Guy επρόκειτο να αναγορευθεί ιππότης στη Θήβα. Είχαν ήδη συγκεντρωθεί εκεί άρχοντες, κόμητες, μαρκήσιοι, βαρόνοι και αρχιερείς από όλη την Ευρώπη, όπως επίσης και οι Έλληνες ηγεμόνες της Ηπείρου και της Μεγαλοβλαχίας.

Εν τούτοις, η τύχη θέλησε να ευνοηθεί ένας ιππότης νέος και εύμορφος, αλλά άδοξος ακόμη και ασήμαντος, ο οποίος αναδείχτηκε ανάδοχος του Guy στην ιπποσύνη. Αυτός ήταν ο Bonifacio, μέλος της παλιάς οικογένειας dalle Carceri από τη Βερόνα της Ιταλίας. Τότε, ο νέος αυτός ήταν απλώς ένας υποτελής πτωχός μικροτιμαριούχος, κύριος ενός μικρού φρουρίου στην Εύβοια, μα παράλληλα ήταν ένας άντρας γενναιότατος, ατρόμητος και ευνοούμενος της μητέρας του Guy, της Ελένης. Γι’ αυτό, άλλωστε, φιλοξενούνταν με όλες τις τιμές στο παλάτι της Θήβας μαζί με μερικούς ιππότες του και λίγους άλλους ακολούθους του.

Το βράδυ της τελετής, τη λαμπρότερη εμφάνιση από όλους τους παρευρισκόμενους την είχε ο Bonifacio. Στολισμένος με μεγαλοπρέπεια, προχωρούσε επιβλητικός, ενώ μπροστά και πίσω από τη συνοδεία του, τα οικόσημά του φωταγωγούνταν από εκατό κεριά.

Ο Φράγκος Αρχιεπίσκοπος άρχισε τη λειτουργία, ευλογώντας διαρκώς τα όπλα του νεαρού Δούκα Guy, που ήταν τοποθετημένα από πριν στην Αγία Τράπεζα. Πλησίασε η κρίσιμη στιγμή της εκλογής αναδόχου. Όλοι οι βαρυσήμαντοι καλεσμένοι εύχονταν να αποκτήσουν την τιμή αυτή για τον εαυτό τους και γι’ αυτό, παρακολουθούσαν με αγωνία του βλέμμα του Guy II de la Roche. Γύρισε αιφνιδίως προς τον Bonifacio και του ζήτησε να γίνει εκείνος ο επίσημος ανάδοχός του. Ο Bonifacio ανασκίρτησε από την ξαφνική και ανέλπιστη χαρά. Έτσι, κάτω από τα ζηλότυπα βλέμματα των πανίσχυρων ευγενών της εποχής και τις αστραποβολές των ερωτικών ματιών των δεσποσυνών, ο ωραίος νέος από τη Βερόνα προχώρησε προς τον Δούκα των Αθηνών. Η τελετή της ιπποτικής χειροτονίας μόλις ξεκινούσε.

Επομένως, ο Bonifacio ήταν εκείνος που επιλέχθηκε για να χειροτονήσει Ιππότη τον νεαρό Guy. Κι εκείνος, για να τιμήσει τον ανάδοχό του, κληροδότησε στον Βερονέζο ετήσιο εισόδημα πενήντα χιλιάδων σολδίων σε πύργους και τιμάρια ελεύθερα από κάθε φορολογία. Του ανακοίνωσε, επίσης, ότι σκόπευε να τον νυμφεύσει με μια όμορφη δεσποσύνη, κόρη ενός από τους υποτελείς βαρόνους του, που θα διατελούσε υπό την κηδεμονία του, αρχόντισσα πλούσια και κάτοχο του ενός τρίτου της Εύβοιας.

Ατελείωτη ιπποτική πανήγυρις επακολούθησε το πλούσιο και ηγεμονικό αυτό δώρο του Δούκα Guy στον Bonifacio, λουκούλλεια συμπόσια και εορτασμοί που διήρκησαν ημέρες πολλές με ιπποτικούς αγώνες, μονομαχίες, ψευδομάχες, όπου εκατοντάδες ριψοκίνδυνοι ιππότες έλαβαν μέρος και το διασκέδασαν με την καρδιά τους στη Θήβα, την εύπορη και θελκτική πρωτεύουσα του μεσαιωνικού ελληνοφραγκικού Δουκάτου.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 21/08/1932…