Είναι πια βέβαιο πως ο Χριστός δε γεννήθηκε την παραμονή του έτους 1, όπως συνήθως πιστεύεται, αλλά αρκετά νωρίτερα. Η χρονολογία της γέννησής του θα πρέπει να υπολογιστεί ανάμεσα στο φθινόπωρο του έτους 7 και στην άνοιξη του έτους 6 π.Χ.

Αρχικά, για πολλές γενιές, οι Χριστιανοί μετρούσαν τα χρόνια, ξεκινώντας από τον θάνατο του Χριστού. Τον 6ο αιώνα ο Έλληνας θεολόγος Διονύσιος ο Μικρός είχε την ιδέα να αρχίσει η χρονολόγηση από τη γέννηση του Ιησού Χριστού, που την τοποθετούσε στο τέλος του 46ου Ιουλιανού έτους, δηλαδή στο δικό μας έτος 1.

Ύστερα από δύο αιώνες, την πρόταση αυτή την υποστήριξε έντονα και ο Αγγλοσάξονας μοναχός Μπέντε ο Σεβαστός και υιοθετήθηκε από τον Καρλομάγνο, ο οποίος φρονείται ως ο δημιουργός της τωρινής χρονολόγησης.

Ο Καρλομάγνος είχε στεφθεί Αυτοκράτορας στη Ρώμη από τον Πάπα Λέοντα τον Γ’, την ημέρα των Χριστουγέννων ενός έτους, που βάσει των υπολογισμών του Διονυσίου του Μικρού, έλεγε πως ήταν το έτος 800. Έτσι, καθορίστηκε η χρονική μας κλίμακα.

Δυστυχώς, όμως, η κλίμακα αυτή χαρακτηρίζεται από μια επιστημονική ανωμαλία, δηλαδή την έλλειψη του έτους 0, που θα ήταν το οροθέτημα του έτους 1 και μάλιστα, από ένα ιστορικό σφάλμα.

Είναι, πράγματι, γνωστό σήμερα ότι έπειτα από αιώνες βασιλείας της Δυναστείας στην Ιουδαία, ο Ηρώδης πέθανε το έτος 45 του Ιουλιανού ημερολογίου. Έτσι, ο θάνατος του Χριστού δεν μπορούσε να να είχε συμβεί αργότερα από το έτος 4 π.Χ.

Πότε, λοιπόν, συνέβη ο θάνατος του Ιησού; Ο αδιαμφισβήτητος μάρτυρας των γεγονότων ήταν το παγκόσμιο ρολόι, δηλαδή η αμετάβλητη κίνηση των αστέρων, τα οποία μπορούν να διηγηθούν την ιστορία, αρκεί να συνδεθούν με το γεγονός.

Επομένως, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος συνέδεσε τη γέννηση του Ιησού με ένα σημαντικό αστρονομικό φαινόμενο, που δεν ήταν άλλο από το περίφημο «Άστρο των Μάγων».

Το 6 π.Χ., κατά τον μήνα Μάρτιο συνέβη πραγματικά μια συζυγία του πλανήτη Δία με τον Κρόνο. Το φαινόμενο γιγαντώθηκε ακριβώς πριν την ανατολή του ηλίου, κάνοντας τους δυο πλανήτες να λάμπουν μεγαλόπρεπα στον ουρανό, πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Αλλά, εκείνη τη χρονιά, από μια σύμπτωση μοναδική στην Ιστορία της ανθρωπότητας, ο Δίας και ο Κρόνος βρέθηκαν σε συζυγία ταυτόχρονα με τον Ήλιο, που τον συναντούσε ο Άρης, ενώ ο Ερμής και η Αφροδίτη κατευθύνονταν προς τον Ήλιο. Το στερέωμα καταύγαζε απαστράπτον!

Έτσι, κατά τους πρώτους μήνες του 6 π.Χ., οι άνθρωποι αντίκρισαν, μόλις έπεσε η νύχτα, το καταπληκτικό θέαμα όλων των θεατών πλανητών να συγκλίνουν προς τον Ήλιο.

Από τον Απρίλιο, ξεκίνησε η αντίστροφη διαδικασία: την αυγή, οι πλανήτες άρχισαν ο ένας έπειτα από τον άλλο να αναδύονται κυριολεκτικά από τον Ήλιο. Άρα, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, θα πρέπει να αναζητηθεί η ακριβής ημέρα της γέννησης του Χριστού.

Άραγε, πόσο εκπληκτικά μαγική και ευοίωνη είναι η ταύτιση της έλευσης στη Γη του Θεανθρώπου με την εμφάνιση ενός εξαιρετικά ασυνήθιστου και υπέρλαμπρου αστρονομικού φαινομένου!

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στις 25/12/1980…