Αμέτρητες είναι οι μελέτες, οι μονογραφίες, αλλά και οι βιογραφίες, που δημοσιεύθηκαν για τη ζωή του Χριστόφορου Κολόμβου, χωρίς εν τούτοις να εξαντληθεί ακόμη το θέμα. Στα τελευταία έργα για τον μεγάλο αυτόν εξερευνητή, οι ιστορικοί προσπάθησαν να λύσουν το ζήτημα της εθνικότητάς του, καθώς και να εξιχνιάσουν μερικές άγνωστες πτυχές της ιδιωτικής ζωής του.

Όμως, εν καιρώ, προστέθηκαν νέες πληροφορίες και νέες άγνωστες λεπτομέρειες για τα ταξίδια του Κολόμβου στην Αμερική, που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, διότι πραγματεύονταν περί του κόστους του ταξιδιού, που χάρισε στον κόσμο την καινούρια αυτή ήπειρο. Οι λεπτομέρειες αυτές ήρθαν στο φως χάρις στις έρευνες μερικών ιστορικών, που είχαν την τύχη να ανακαλύψουν τα σχετικά έγγραφα.

Κατά τα ντοκουμέντα αυτά, το ποσό, που είχε διατεθεί για την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου, για την ναυπήγηση δηλαδή και τον εφοδιασμό του στόλου του Χριστόφορου Κολόμβου, υπολογιζόταν σε περίπου σαράντα χιλιάδες φράγκα (με την ισοτιμία του 1936). Με άλλα λόγια, η ναυπήγηση των τριών θρυλικών πλοίων «Santa Maria», «Pinta» και «Nina», με τα οποία ο τρανός θαλασσοπόρος διέπλευσε πρώτος τον Ατλαντικό Ωκεανό, στοίχισαν όσο κι ένα σημερινό κοινό αυτοκίνητο.

Η διαπίστωση αυτή ανατρέπει την άποψη, που την διατράνωναν πολλοί ιστορικοί, ότι δηλαδή οι μεγαλύτερες δυσκολίες, που συνάντησε ο Κολόμβος για την υλοποίηση του εγχειρήματός του, προέρχονταν κυριότατα από τα τεράστια έξοδα, που απαιτούσε η προετοιμασία του ταξιδιού του.

Τα σχετικά ντοκουμέντα μαρτυρούν ότι ο Βασιλιάς της Ισπανίας Φερδινάνδος Β’ της Αραγωνίας αρχικώς δίσταζε να χρηματοδοτήσει τον εξερευνητή, όχι λόγω της δαπάνης του ταξιδιού, αλλά διότι ήταν απασχολημένος με έτερα, πολύ σοβαρότερα ζητήματα από την προβληματική ανακάλυψη μιας νέας οδού, που θα οδηγούσε στις Ινδίες από τα δυτικά. Βασικό του μέλημα την εποχή εκείνη ήταν πώς να εκτοπίσει τους Άραβες από τις τελευταίες περιοχές, που κατείχαν ακόμη στην Ισπανία, πράγμα το οποίο και πέτυχε τελικώς.

Μετά την αποτυχία των πρώτων διαβημάτων, που έκανε στην Ισπανία για να βρει τους χρηματικούς πόρους, ώστε να πραγματοποιήσει τον πολυπόθητο σκοπό του, ο Κολόμβος απευθύνθηκε στον Βασιλιά της Γαλλίας, της Αγγλίας και κατόπιν, σε πολλούς άλλους σύγχρονους μονάρχες. Παντού, όμως, συνάντησε άρνηση και σκεπτικισμό, όχι λόγω του μεγάλου ποσού, που θα έπρεπε να του εξασφαλίσουν, αλλά επειδή το σχέδιό του το έκριναν ως ανυπόστατο, ουτοπικό και καθαρώς χιμαιρικό.

Η αποτυχία όλων αυτών των αποπειρών ανάγκασε τον Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος στερούνταν παντελώς χρημάτων, να επιχειρήσει να επιστρέψει με τα πόδια πίσω στην Ισπανία, όπου θα συναντούσε κάποιον συγγενή του, στον οποίο θα άφηνε τον μικρό του γιο, Ντιέγκο.

Βρισκόμενος σε ολική ένδεια, υποχρεώθηκε να αιτηθεί άσυλο στο Μοναστήρι της Rabida, στην Ανδαλουσία. Ευτυχώς γι’ αυτόν, ο Ηγούμενος, ονόματι Francisco Jimenez de Cisneros, έδειχνε ζωηρό ενδιαφέρον για τα εξερευνητικά ταξίδια, αλλά ταυτοχρόνως ήταν και ο Πνευματικός ιερέας της Βασίλισσας Ισαβέλλας, προς την οποία άρκεσε να αποστείλει μιαν επιστολή, ώστε να μετριάσει την αντίδραση των θεολόγων, οι οποίοι δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν άλλη γεωγραφία, εκτός από την Γεωγραφία της Γενέσεως. Για να κατανικηθεί η αναμενόμενη αυτή αντίδραση, μεσολάβησε αρκετός χρόνος από την παραλαβή της επιστολής του Ηγούμενου από την Ισαβέλλα, η οποία θα αναλάμβανε την προστασία των σχεδίων του Κολόμβου.

Το γεγονός ότι έπρεπε πρώτα να λήξει ο πόλεμος των Ισπανών με τους Άραβες, καταδεικνύει ότι το ζήτημα δεν ήταν καθόλου οικονομικής φύσης, αλλά πολιτικής.

Άλλωστε, τα ντοκουμέντα, που ήρθαν στο φως, αποδείκνυαν, επίσης, πόσο εσφαλμένη ήταν η επικρατούσα άποψη ότι ο μέγας εξερευνητής ήταν ένας στυγνός αριβίστας, ένας ασυνείδητος τυχοδιώκτης, που ζητούσε προς όφελός του φανταστικά ποσά. Τα ιστορικά αυτά έγγραφα αποκάλυπταν ότι ο μηνιαίος μισθός του Χριστόφορου Κολόμβου έφτανε μετά βίας το ποσό των 180 περίπου σημερινών φράγκων, ενώ οι κυβερνήτες των δύο άλλων πλοίων λάμβαναν περίπου 120 σημερινά φράγκα. Κατά τα έγγραφα αυτά, ο μισθός των αντρών των πληρωμάτων ανερχόταν σε περίπου δέκα με δώδεκα φράγκα. Φυσικά, εκτός από τον μισθό τους, είχαν και την τροφή τους.

Έτσι, αν προστεθούν οι σαράντα χιλιάδες φράγκα, που στοίχισαν τα τρία πλοία του Κολόμβου, στο ποσό των μισθών που του καταβλήθηκαν, τους δύο κυβερνήτες και τα πληρώματα για ένα έτος προκαταβολικώς, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το σύνολο του ταξιδιού, που οδήγησε στην ανακάλυψη της αμερικανικής ηπείρου, ανήλθε στο συντηρητικό ποσό των εβδομήντα χιλιάδων φράγκων.

Εν κατακλείδι, με το συνολικό κόστος των μόλις εβδομήντα χιλιάδων φράγκων, η ανθρωπότητα απέκτησε τον αμύθητο πλούτο μιας νέας, αχανούς ηπείρου, ενώ ο Χριστόφορος Κολόμβος απέκτησε το εισιτήριο της υστεροφημίας για όλη την αιωνιότητα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 10/12/1936…