Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, ένα καλό σημάδι μακροζωίας, είναι ο ρυθμός που περπατάμε!

Δεν είναι ανάγκη να «λιώνουμε» στα γυμναστήρια για να είμαστε σίγουροι για τη μακροζωία μας – Ο γρήγορος ρυθμός στο περπάτημα είναι αρκετός για να μας εξασφαλίσει τα… 100, λένε τώρα οι επιστήμονες

Οι άνθρωποι που περπατούν πιο αργά έχουν χαμηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης από όσους περπατούν με… βήμα ταχύ, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Mayo Clinic Proceedings.

Η μελέτη αυτή, που περιελάμβανε στοιχεία 474.919 ανθρώπων από τη Βρετανική Βιοτράπεζα, πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Έρευνας για την Υγεία (NIHR) – Βιοϊατρικού Ερευνητικού Κέντρου Leicester, μια συνεργασία μεταξύ των νοσοκομείων του Leicester, του Πανεπιστημίου του Leicester και του Πανεπιστημίου Loughborough.

Η έρευνα διαπίστωσε ότι όσοι συνήθως περπατούν με ταχύ ρυθμό έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, με το συμπέρασμα αυτό να αφορά ανθρώπους κάθε βάρους, από τους πιο αδύνατους μέχρι τους νοσηρά παχύσαρκους. Πάντως, τα αδύνατα άτομα με αργό ρυθμό βαδίσματος είχαν το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής (κατά μέσο όρο 64,8 έτη για τους άνδρες, 72,4 έτη για τις γυναίκες), με το ίδιο μοτίβο των αποτελεσμάτων να παρατηρείται και στις μετρήσεις για την περίμετρο μέσης.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που κάποια έρευνα συνδέει το γρήγορο βηματισμό με ένα μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, ανεξάρτητα από το σωματικό βάρος ή την παχυσαρκία.

Ο Tom Yates καθηγητής φυσικής δραστηριότητας, καθιστικής συμπεριφοράς και υγείας στο Πανεπιστήμιο του Leicester και επικεφαλής της μελέτης δήλωσε σχετικά: «Τα ευρήματά μας μπορούν να μας βοηθήσουν να αποσαφηνίσουμε τη σχετική σημασία της φυσικής κατάστασης σε σχέση με το σωματικό βάρος στο προσδόκιμο ζωής των ατόμων. Με άλλα λόγια, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ίσως η φυσική κατάσταση είναι ένας καλύτερος δείκτης του προσδόκιμου ζωής από τον δείκτη μάζας σώματος και ότι η ενθάρρυνση του πληθυσμού για πιο γρήγορο περπάτημα μπορεί να αυξήσει τα χρόνια ζωής».

Στον ίδιο τόνο, ο Δρ. Francesco Zaccardi, κλινικός επιδημιολόγος στο Διαβητικό Κέντρο του Γενικού Νοσοκομείο του Leicester και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, σημείωσε ότι «οι μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα έχουν δείξει κυρίως τον αντίκτυπο του σωματικού βάρους και της φυσικής κατάστασης στη θνησιμότητα, στο πλαίσιο του σχετικού κινδύνου. Ωστόσο, δεν είναι πάντα εύκολο να ερμηνεύσουμε έναν “σχετικό κίνδυνο”. Αντίθετα, η αναφορά στο προσδόκιμο επιβίωσης είναι πιο εύκολη στην ερμηνεία και δίνει μια καλύτερη εικόνα της σημασίας του δείκτη σωματικής μάζας και της φυσικής κατάστασης».

Πέρυσι, ο καθηγητής Yates και η ομάδα του έδειξαν ότι οι μεσήλικες που ανέφεραν ότι περπατούσαν αργά διέτρεχαν υψηλότερο καρδιαγγειακό κίνδυνο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Η μελέτη, η οποία χρησιμοποίησε επίσης δεδομένα από τη Βρετανική Βιοτράπεζα, έδειξε ότι οι άνθρωποι με αργό βηματισμό ήταν δύο φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από καρδιαγγειακά αίτια, ακόμη και όταν λήφθηκαν υπόψη άλλοι παράγοντες κινδύνου όπως το κάπνισμα και ο δείκτης μάζας σώματος.