Είναι πλέον γνωστό ότι η ιστορία του Αδάμ και της Εύας δεν είναι ένας εβραϊκός μύθος, αλλά ασσυριακός. Μάλιστα, οι Εβραίοι εμπνεύστηκαν από την ιστορία αυτή τον Ασσυρίων και την ενστερνίστηκαν απολύτως, όπως, άλλωστε, είχαν κάνει και με τον μύθο του Κατακλυσμού.

Σε ενίσχυση αυτής της άποψης ήρθε και μια νέα ανακάλυψη, την οποία έκανε η αμερικανική αποστολή, που διενεργούσε ανασκαφές στα ερείπια της αρχαίας πόλης Tepe Gawra, στη Μεσοποταμία, κοντά στη σημερινή Μοσούλη του Ιράκ.

Επικεφαλής των αποστολών το 1927, το 1931 και 1932 ήταν ο έγκριτος αρχαιολόγος Ephraim Avigdor Speiser, ο οποίος έφερε στο φως τα ερείπια μιας νεολιθικής πόλης, που άκμασε ανάμεσα στο 5.000 και στο 1.500 π.Χ.

Μεταξύ των αρχαιοτήτων, που ανέδειξε η αρχαιολογική σκαπάνη, ήταν μια πλάκα από άργιλο, πάνω στην οποία δέσποζε η παράσταση ενός άντρα, που χαμογελούσε σε μια γυναίκα. Ανάμεσά τους στεκόταν ένας όφις.

Κατά τους Αμερικανούς αρχαιολόγους, ο μύθος του Αδάμ και της Εύας αποδείχτηκε πως ήταν πανάρχαιος και μάλιστα, πολύ αρχαιότερος και των Βαβυλωνίων ακόμη.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 08/01/1936…