Το καλοκαίρι του 1967, τα αρχαιολογικά ευρήματα των ανασκαφών στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης είχαν προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Τότε, όλοι πίστευαν ότι επρόκειτο για τον εντοπισμό της μυθικής Ατλαντίδας στην περιοχή του Νοτίου Αιγαίου.

Ας δούμε πώς γεννήθηκε ο μύθος. Το νησιωτικό βασίλειο των Ατλάντων είχε ως κέντρο τη Σαντορίνη και συγκεκριμένα τη Νήσο Στρογγύλη της αρχαιότητας και περιελάμβανε την Κρήτη και τα προς τον βορρά της Σαντορίνης νησιά του Αιγαίου.

«Η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας κατά το 1500 π.Χ., που προκάλεσε τον καταποντισμό ενός μεγάλου μέρους της νήσου και την καταστροφή του πολιτισμού αυτού της Εποχής του Χαλκού, γέννησε τον μύθο της Ατλαντίδας», είχε τονίσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο επικεφαλής των ανασκαφών της Σαντορίνης, γενικός επιθεωρητής της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, Καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος.

Και συνέχισε, λέγοντας:

Πάρα πολλά ήταν τα ευρήματα στη σκεπασμένη από τη λάβα αυτή «Πομπηία» της Σαντορίνης. Ένα ολόκληρο βιομηχανικό συγκρότημα από αργαλειούς για την κατασκευή υφασμάτων, αποκαλύφθηκε σ’ ένα διαμέρισμα των κτιριακών συγκροτημάτων.

Σ’ ένα άλλο διαμέρισμα ενός από τους ορόφους, που ήταν προφανώς μεγάλη αποθήκη, βρέθηκαν πολύ καλά διατηρημένα πολλά πιθάρια, γεωμετρικά διατεταγμένα.

Επίσης, για πρώτη φορά σε αρχαιολογικές ανασκαφές αποκαλύφθηκε μια μεγάλη εστία με όλα τα μαγειρικά σκεύη. Λίθινα ιγδία (γουδιά), με εγχάρακτα σχήματα πρωτότυπης κατασκευής, ήρθαν στο φως ανάμεσα σε πολλά άλλα σκεύη και αγγεία. Τα αγγεία και τα πιθάρια ήταν διακοσμημένα με πολύχρωμα γεωμετρικά σχήματα και παραστάσεις, που έφεραν τα χαρακτηριστικά του Μινωικού Πολιτισμού.

Σχετικά με τα λαμπρά, πολύ καλά διατηρημένα χρώματα των παραστάσεων στα πιθάρια και στα άλλα αγγεία, η διακεκριμένη Αμερικανίδα αρχαιολόγος Emily Vermeule, η οποία είχε παρευρεθεί στις ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, είχε εξάρει σε συνέντευξή της στις Ηνωμένες Πολιτείες τη σπάνια ωραιότητα που εμφάνιζαν τα ευρήματα, χρησιμοποιώντας την έκφραση: «Έζησα ένα χρωματιστό όνειρο!»

Άλλωστε, όλος ο αμερικανικός Τύπος, εκφράζοντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον, υπογράμμιζε τη σπουδαιότητα της αρχαιολογικής αυτής ανακάλυψης. Στην επιστημονική σελίδα του αμερικανικού περιοδικού «Time» αναγράφονταν τα εξής με γλαφυρό τρόπο:

Σε συνέντευξή του στον αμερικανικό Τύπο, ο ωκεανογράφος Δόκτωρ James W. Mavor, ο οποίος είχε λάβει μέρος στις έρευνες της Σαντορίνης το έτος 1966 μαζί με τον Καθηγητή Άγγελο Γαλανόπουλο και σ’ ένα μέρος των αρχαιολογικών ανασκαφών του 1967 μαζί με τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο, είχε τονίσει τη σπουδαιότητα των ανακαλύψεων και ανέπτυξε το ιστορικό της θεωρίας και της έρευνας, που οδήγησε στη μεγάλη αυτή ανακάλυψη, η οποία, όπως είχε πει, «πρόσφερε την ευκαιρία σε μια ολόκληρη ανθρώπινη γενιά για βαρυσήμαντα αρχαιολογικά ευρήματα».

Ο γνωστός Αμερικανός Καθηγητής της Αρχαιολογίας Rhys Carpenter, σε μια σειρά διαλέξεών του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge σχετικά με τον ελληνικό πολιτισμό, εξήγησε ότι οι περισσότεροι σχολιαστές του Πλάτωνα θεωρούσαν ως μύθο την Ατλαντίδα, διότι δεν ήξεραν το μέγεθος και τα αποτελέσματα της ισχυρής ηφαιστειακής έκρηξης των ηφαιστείων της Θήρας το 1450 π.Χ.

Ο Rhys Carpenter είχε δηλώσει:

Σε συνέντευξη του Καθηγητή Άγγελου Γαλανόπουλου (σε ανακοίνωσή του στην Ακαδημία Αθηνών είχε διατυπώσει τη θεωρία περί τοποθέτησης της Ατλαντίδας στο Νότιο Αιγαίο με κέντρο τη Σαντορίνη), η οποία δημοσιεύθηκε στην αμερικανική επιθεώρηση «Sunday Review», ανέφερε τα εξής:

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στις 31/07/1967…