Ο επιστημονικός συγγραφέας Denis Saurat εξέδωσε τη δεκαετία του 1950 ένα σύγγραμμα στη γερμανική γλώσσα, με τον τίτλο: «Η Ατλαντίδα και η κυριαρχία των Γιγάντων».

Στο σύγγραμμα αυτό, ο Γάλλος διανοούμενος υποστήριζε ότι, όχι μόνο υπήρξε η θρυλική Ατλαντίδα, αλλά ότι υπήρξαν μάλιστα δύο Ατλαντίδες, η μία στον Ατλαντικό και η άλλη στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Το επιστημονικό έργο του Denis Saurat στηριζόταν σε μια θεωρία, την οποία είχε διατυπώσει πρώτος, το 1931, ο Αυστριακός επιστήμονας Hanns Horbiger. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, πριν από τη σημερινή Σελήνη, υπήρξαν ο ένας μετά τον άλλον, δύο άλλοι ή και περισσότεροι δορυφόροι της Γης, οι οποίοι κατακρημνίστηκαν πάνω στον πλανήτη μας.

Μάλιστα, ο τελευταίος από τους δορυφόρους κατακρημνίστηκε στην ευρύτερη περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού πριν από περίπου τριακόσιες χιλιάδες χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα να υποχωρήσει η στάθμη των υδάτων του κατά τρεις ή τέσσερις χιλιάδες μέτρα.

Πριν την τρομακτική αυτή καταστροφή, κατά τη θεωρία του Hanns Horbiger, οι σημερινές πανύψηλες κορυφές των Άνδεων ήταν παράλιες περιοχές κι εκεί είχε αναπτυχθεί από τους ιθαγενείς ο λεγόμενος πολιτισμός Τιαχουανάκο (Tiwanaku). Οι ιθαγενείς αυτοί, μαζί με τον σπουδαίο πολιτισμό που είχαν δημιουργήσει, εξαφανίστηκαν, χωρίς να αφήσουν το παραμικρό ίχνος. Αυτή ήταν η πρώτη Ατλαντίδα, σύμφωνα με τον Denis Saurat, η οποία δεν εξαφανίστηκε συνεπεία καταποντισμού, αλλά, αντιθέτως, εξαιτίας του γεγονότος ότι βρέθηκε αιφνιδίως από την παραλία σε ύψος 3.000 με 4.000 μέτρων, χωρίς καμία δυνατότητα επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος είχε πιθανότατα την ίδια τύχη.

Όταν άρχισε να σχηματίζεται ο επόμενος δορυφόρος της Γης (η σημερινή Σελήνη), άρχισε να ανυψώνεται και πάλι η στάθμη των υδάτων, εξαιτίας της ελκτικής του δύναμης.

Τότε, επήλθε ο καταποντισμός της δεύτερης Ατλαντίδας, η οποία βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό, τα ίχνη της οποίας εξακολουθούν να αναζητούν, ακόμα και σήμερα, πολλοί ερευνητές.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ», στις 06/12/1955…