Στο μέσο της τυρρηνικής ακτής, η οποία εκτείνεται από τις εκβολές του Τίβερη μέχρι τον Κόλπο της Γκαέτα, υψώνεται κοντά στην κωμόπολη Τερατσίνα από τη θάλασσα και την ξηρά ένας τεράστιος βράχος που ονομάζεται Πίσκο Μοντάνο και αποτελεί το κέντρο ενός εκτεταμένου κυκλικού όρμου.Τα βαθιά γαλανά και ανήσυχα κύματα, τα οποία ακόμη και στην πιο μεγάλη γαλήνη ξεσπούν επάνω στη βραχώδη ακτή κινούμενα, θα έλεγε κανείς, από μυστηριώδη ρεύματα, κρύβουν επικίνδυνα βάραθρα και υφάλους. Καμιά βάρκα δεν τολμά να πλησιάσει στην ακτή αυτή, αλλά μονάχα στα ανοιχτά γλιστρούν επάνω στον καθρέφτη της θάλασσας τα γραφικά καΐκια των Τυρρηνών ψαράδων. Πίσω από τους κοντινούς λόφους βγαίνουν οι αναθυμιάσεις των ελών του Πόντινε. Τα μαρμάρινα ερείπια ενός ρωμαϊκού ναού αφιερωμένου στον Δία (Jupiter Anxur) ασπρίζουν στην κορυφή του σκοτεινού όγκου.Δε διαφεύγει την προσοχή του επισκέπτη, του οποίου το μάτι βλέπει τον βράχο αυτόν διά μέσου ενός πνευματικού φακού, ότι ο κατακομματιασμένος αυτός βράχος έχει περίεργη ομοιότητα με μια Σφίγγα. Σχεδόν καθαρά διακρίνονται δυο βαθιές τρύπες που θυμίζουν τα μάτια, καθαρά επίσης η γραμμή της μύτης και η συνέχεια προς τη θάλασσα που θυμίζει τον θώρακα και τα εμπρόσθια πόδια του τέρατος. Ένα “αστείο της Φύσης”, θα πει κανείς.Εάν, όμως, η υπόθεση την οποία εξέφρασε ο Ιταλός ιατρός και ερασιτέχνης αρχαιολόγος Evelino Leonardi, έπειτα από μια σειρά σημαντικών ευρημάτων στο μέρος αυτό, αποδεικνυόταν ορθή, ίσως ήταν το ομηρικό τοπίο όπου βασίλευε η μάγισσα Κίρκη. Ο Leonardi όφειλε τα ευρήματά του στην τύχη. Στους πρόποδες του βράχου υπήρχε άλλοτε ένα λατομείο. Κατά τις ανασκαφές που έλαβαν χώρα στο σημείο αυτό, ήλθε στο φως εντελώς απρόοπτα ένας πέτρινος τοίχος πελεκημένος από ανθρώπινο χέρι. Επίσης, βρέθηκε μια επιγραφή μήκους ενός περίπου μέτρου, την οποία ατυχώς οι εργάτες κατέστρεψαν από άγνοια. Ο Leonardi όμως κατόρθωσε να διασώσει μερικές μικρές επιγραφές πελασγικού τύπου και βρήκε επίσης χοντρή σιδερένια σμίλη.Εδώ ακριβώς αρχίζει η κατάπληξη! Η επεξεργασία της πέτρας από τη σμίλη αυτή έλαβε χώρα σε ένα στρώμα τριτογενούς περιόδου, το οποίο αργότερα καλύφθηκε από ένα άλλο στρώμα τεταρτογενούς περιόδου. Επί του προκειμένου, εκλήθη ένας εκ των σημαντικότερων Ιταλών γεωλόγων, ο οποίος όμως δε διαφώτισε και πολύ τον Leonardi. Το μόνο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν και οι δυο ήταν ότι, κατά πάσα πιθανότητα, επρόκειτο περί ανθρωπίνων ιχνών των προϊστορικών χρόνων, στους οποίους ουδέποτε κατόρθωσε να εισχωρήσει και η πλέον τολμηρή φαντασία.Βρισκόμασταν άραγε προ των λειψάνων μιας εξαφανισμένης ηπείρου; Η ύπαρξη μιας αρσενικούχου πηγής, για την οποία έκανε λόγο και ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος, αποτελούσε ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, τα οποία έπειθαν ότι η ευρύτερη ξηρά παλιότερα ήταν θάλασσα. Επιπλέον, αποδείχτηκε ότι η καθαρότητα του σιδήρου από τον οποίο είχε κατασκευαστεί η σμίλη, δεν είχε εντοπιστεί μέχρι τότε πουθενά και ποτέ! Επρόκειτο ίσως περί μετεωρικού σιδήρου από εκείνη τη μακρινή εποχή κατά την οποία το μέταλλο αυτό δεν είχε ακόμη εξαχθεί στη γήινη επιφάνεια.Ο πελεκημένος πέτρινος τοίχος φαινόταν ότι είχε χρησιμοποιηθεί για την ανέγερση ενός κολοσσιαίου αμφιθεάτρου, το οποίο βρισκόταν στο κεντρικό τμήμα της τεράστιας Σφίγγας και θα αποτελούσε μέρος ενός πελώριου επί του βράχου σκαλισμένου μνημείου, με το οποίο συγκρινόμενες οι αιγυπτιακές Σφίγγες θα φαίνονταν σαν παιχνιδάκια μικρού παιδιού!Οι Ιταλοί αρχαιολόγοι δεν ήξεραν τι να υποθέσουν. Ίσως, πάλι, να επρόκειτο περί ενός προϊστορικού πολιτισμού που είχε εξαφανιστεί μέσα στη θάλασσα χωρίς να αφήσει άλλα ίχνη περί της ύπαρξής του. Ο Leonardi είχε ανακαλύψει στον τόπο των ανασκαφών τεμάχια λίθων, τα οποία αναπαριστούσαν σε γιγαντιαίο μέγεθος μέρη και όργανα του ανθρώπινου σώματος: καρδιές, νεφρά, όρχεις, έντερα. Να ήταν άραγε τμήματα αγαλμάτων;Η αρχικά πιθανή αυτή εξήγηση δεν ήταν δυνατόν να γίνει δεκτή, για τον λόγο ότι επρόκειτο σχεδόν αποκλειστικώς περί εσωτερικών οργάνων, των οποίων οι ανατομικές λεπτομέρειες είχαν αποδοθεί με καταπληκτική ακρίβεια, όπως π.χ. τα συμπλέγματα των αρτηριών και των αγγείων. Ίσως, πάλι, επρόκειτο περί αναθημάτων στους βωμούς άγνωστων θεών;Ο Leonardi, βασιζόμενος στα καταπληκτικά αυτά ευρήματα, διατύπωσε την εκπληκτική υπόθεση ότι επρόκειτο περί λειψάνων μιας προϊστορικής φυλής, τα οποία διατηρήθηκαν, όχι υπό μορφή απολιθώσεως των οστών, αλλά λόγω μιας μυστηριώδους περίπτωσης ολικής απολιθώσεως που συντελέστηκε σε μια άγνωστη χρονική περίοδο! Το μέγεθος των απολιθωμένων αυτών οργάνων έκανε τον Leonardi να υποθέσει ότι επρόκειτο περί γιγαντιαίων όντων, περί Τιτάνων!Έζησαν, λοιπόν, πράγματι οι Τιτάνες; Ο μύθος είχε γίνει πραγματικότητα; Η μαύρη Σφίγγα του Jupiter Anxur, όπου στις κενές κόγχες των ματιών της εισέρχονταν οι αναθυμιάσεις των ελών του Πόντινε, έκρυβαν ίσως το τρομακτικότερο μυστήριο της Ιστορίας…Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 06/02/1931…
