Προστατευτικές αλλά και επιβλαβείς ιδιότητες του σιδήρου στο σώμα αποκάλυψαν επιστήμονες σε έρευνα του Κολεγίου Imperial του Λονδίνου που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American Heart Association και στο PLOS Medicine.

Σε μία σειρά προκαταρκτικής εξέτασης γενετικών δεδομένων από 500.000 ανθρώπους, μία διεθνής ομάδα ερευνητών εξέτασε τον ρόλο του σιδήρου σε περισσότερες από 900 παθήσεις.

Τα αποτελέσματα έδειξαν με ποιο τρόπο τα φυσικά υψηλότερα επίπεδα σιδήρου σχετίζονται με χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης, καθώς και μειωμένο κίνδυνο απόφραξης  των αρτηριών λόγω συσσώρευσης λιπαρών ουσιών.

Ωστόσο η έρευνα έδειξε επίσης κινδύνους που ενδέχεται να προκαλούν τα φυσικά υψηλά επίπεδα σιδήρου. Αυτά περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο θρόμβων αίματος που σχετίζονται με την αργή ροή του αίματος, μία κοινή αιτία πρόκλησης εγκεφαλικού επεισοδίου, και έναν υψηλότερο κίνδυνο δερματικής μόλυνσης από βακτήρια.

Ο Δρ. Dipender Gill, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας, από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Κολεγίου Imperial δήλωσε: «Ο σίδηρος είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό μεταλλικό στοιχείο, κομβικό στη μεταφορά οξυγόνου στο σώμα. Ωστόσο η λήψη σωστής ποσότητας σιδήρου στο σώμα είναι σημαντική  -πολύ λίγο μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία, αλλά πάρα πολύ μπορεί να οδηγήσει σε μία σειρά προβλημάτων συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής του ήπατος».

Ο Δρ. Gill προειδοποίησε ότι η μελέτη εξέτασε μόνο τα επίπεδα σιδήρου στο αίμα που προκύπτουν φυσικά και σχετιζόμενα με γενετικές παραλλαγές ανάμεσα στα άτομα και δεν ερεύνησε την επίδραση από λήψη συμπληρωμάτων διατροφής.

Στις μελέτες, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε τη γενετική τεχνική της μενδελιανής τυχαιοποίησης για να ερευνήσει τη σχέση μεταξύ των επιπέδων σιδήρου και του κινδύνου πρόκλησης νόσου. Σε αυτή την εξέλιξη εξέτασαν ενδελεχώς μέσω γενετικών δεδομένων πιθανές γενετικές μεταβλητές που σχετίζονται με φυσικά υψηλότερα επίπεδα σιδήρου. Ακολούθως ερεύνησαν αν οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις μεταβλητές, είχαν επίσης υψηλότερο ή χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης μίας κλίμακας νόσων και παθήσεων όπως η υψηλή χοληστερόλη και η αθηροσκλήρωση.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν πως τα φυσικά υψηλότερα επίπεδα σιδήρου είχαν συσχετιστεί με μειωμένο κίνδυνο υψηλής χοληστερόλης και αθηροσκλήρωσης. Ωστόσο, η εικόνα ήταν περίπλοκη από περαιτέρω ευρήματα της ίδιας μελέτης τα οποία έδειξαν ότι τα υψηλά επίπεδα σιδήρου ενδέχεται να είχαν σχέση με κίνδυνο θρόμβων που σχετίζονται με αργή ροή του αίματος, που θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο σοβαρών τύπων εγκεφαλικού επεισοδίου και εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.

Οι μελέτες έδειξαν επίσης πως τα αυξημένα επίπεδα σιδήρου ενδέχεται να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο μικροβιακών λοιμώξεων δέρματος.

Ο Δρ. Gill δήλωσε πως χρειάζεται να γίνουν δοκιμές σε ασθενείς. «Αυτές οι μελέτες ανοίγουν νέες λεωφόρους έρευνας και δημιουργούν αρκετά ερωτήματα. Δεν είναι ακόμα σαφές το πώς ο σίδηρος επηρεάζει τα επίπεδα χοληστερόλης, στενεύει τις αρτηρίες και σχηματίζει θρόμβους».