Ξεχάστε τα εργαστηριακά προϊόντα κρέατος που δεν μοιάζουν σε τίποτα με αληθινό κρέας: χρησιμοποιώντας ένα τεχνητό κυκλοφορικό σύστημα που διοχετεύει οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά, ιάπωνες ερευνητές παρήγαγαν το πρώτο κομμάτι ατόφιου καλλιεργημένου κρέατος, αν και μέχρι στιγμής δεν το έχουν δοκιμάσει.

Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Τόκιο παρουσίασε κομμάτια κοτόπουλου με πλάτος επτά εκατοστά και βάρος 11 γραμμάρια, περίπου όσο μια κοτομπουκιά.

Σε αντίθεση με άλλα προϊόντα καλλιεργημένου κρέατος, τα οποία αποτελούνται από ζωικά κύτταρα που έχουν ενωθεί με τεχνητό τρόπο, η μπουκιά εργαστηρίου μιμείται καλύτερα την υφή του πραγματικού κοτόπουλου, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Trends in Biotechnology.

Πρόκειται για «σημαντικό τεχνικό επίτευγμα» σχολίασε στον δικτυακό τόπο του Nature ο Μαρκ Ποστ, επιστημονικός διευθυντής της ολλανδικής εταιρείας Mosa Meat, η οποία παρουσίασε το πρώτο καλλιεργημένο μπιφτέκι το 2013.

Αφρικανοί άλλαξαν την διατροφή τους με «δυτικές τροφές» και «χάλασαν» την υγεία τους

Από τότε, αρκετές ακόμα εταιρείες προσπαθούν να αξιοποιήσουν εμπορικά το κρέας εργαστηρίου. Προϊόντα κοτόπουλου και μοσχαρίσιου κρέατος έχουν λάβει άδεια κυκλοφορίας στις ΗΠΑ, τη Σιγκαπούρη και το Ισραήλ, όπου παρουσιάστηκε πέρυσι και η πρώτη μπριζόλα εργαστηρίου.

Τα προϊόντα αυτά παράγονται από ζωικά κύτταρα που πολλαπλασιάζονται μέσα σε βιοαντιδραστήρες με θρεπτικά συστατικά. Αφού συλλεχθούν τα κύτταρα αυτά είτε «εκτυπώνονται» πάνω σε βρώσιμες σκαλωσιές είτε ενώνονται με βρώσιμες συγκολλητικές ουσίες.

_{Τα κύτταρα κοτόπουλου αναπτύσσονται πάνω σε ίνες που στο τέλος αφαιρούνται} 

Η παραγωγή κομματιών ατόφιου κρέατος παραμένει «μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις» είπε η Έιμυ Ρόουατ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ειδικός στο καλλιεργημένο κρέας.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τόκιο βρήκαν τη λύση καλλιεργώντας κύτταρα κοτόπουλου πάνω σε ημιπερατές κούφιες ίνες, φτιαγμένες από ένα υλικό που χρησιμοποιείται σε οικιακά φίλτρα και μηχανήματα αιμοκάθαρσης.

Μέσα στις ίνες αυτές διοχετεύεται ένα διάλυμα με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά, τα οποία απορροφούν τα κύτταρα στο εξωτερικό των ινών, οι οποίες πάντως δεν είναι βρώσιμες και πρέπει να αφαιρούνται με το χέρι όταν ολοκληρώνεται η διαδικασία. Στο μέλλον οι ερευνητές ελπίζουν είτε να αυτοματοποιήσουν τη διαδικασία είτε να χρησιμοποιήσουν ίνες από βρώσιμα υλικά.

Οι ερευνητές δεν δοκίμασαν το τελικό προϊόν επειδή σε αυτή τη φάση της προσπάθειας δεν χρησιμοποιήθηκαν καθαρές πρώτες ύλες. Αναγνωρίζουν ότι το υψηλό κόστος παραμένει εμπόδιο, ήδη όμως βρίσκονται σε επαφές με εταιρείες για την εμπορική αξιοποίηση της μεθόδου.

Το καλλιεργημένο κρέας εκτιμάται ότι έχει πολύ μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα σε σχέση με το αληθινό, παραμένει όμως ασαφές πόσο είναι για τους καταναλωτές.

Οι ερευνητές λένε πάντως πως, ακόμα και αν δεν εφαρμοστεί στην παραγωγή τροφίμων, η νέα μέθοδος θα μπορούσε μια μέρα να αξιοποιηθεί στην αναγεννητική ιατρική για την παραγωγή μοσχευμάτων κατά παραγγελία.