Το σύνδρομο με την περίεργη αυτή ονομασία είναι στην πραγματικότητα ένα αυτοάνοσο νόσημα.
Στο Σγιόγκρεν τα κύτταρα του ανοσολογικού μας στρέφονται κατά των εξωκρινών αδένων που παράγουν δάκρυα και σάλιο -δακρυϊκοί και σιελογόνοι αδένες- διαταράσσοντας τη λειτουργία τους. Το αποτέλεσμα είναι ξηροφθαλμία και ξηροστομία. Η ξηρότητα ωστόσο που προκαλεί η νόσος επηρεάζει και άλλους εξωκρινείς αδένες, όπως η μύτη, ο λαιμός, ακόμη και κόλπος.
Το σύνδρομο Σγιόγκρεν, χτυπά την πόρτα των γυναικών πολύ πιο συχνά από ό,τι αυτή των ανδρών ενώ εμφανίζεται συχνότερα μετά την ηλικία των 40 ετών σε άτομα οποιασδήποτε φυλής και εθνικότητας.
Υπάρχουν 2 είδη του συνδρόμου, το πρωτοπαθές, που εμφανίζεται από μόνο του και το δευτεροπαθές που εμφανίζεται σε συνδυασμό με άλλο ρευματικό νόσημα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο ερυθηματώδης λύκος ή το σκληρόδερμα.
Ο αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από τη νόσο εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερος από όσο γνωρίζουμε, ωστόσο δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός, αφού πολλοί ασθενείς δεν αναφέρουν ποτέ στο γιατρό τα συμπτώματά τους.
Τα πιο συχνά συμπτώματα του συνδρόμου είναι τα ξηρά, ερεθισμένα και πολλές φορές πρησμένα μάτια καθώς και η αίσθηση άμμου σε αυτά.
Επίσης το ξηρό στόμα και ο λαιμός, -εδώ έχουμε δυσκολία στη μάσηση και την κατάποση της τροφής, αλλά και το αίσθημα κόπωσης και ο πόνος στις αρθρώσεις.
Μπορεί μάλιστα να υπάρχει ξηρότητα στο δέρμα, στο πεπτικό σύστημα, στο αιδοίο ή στις αναπνευστικές οδούς.
Όσον αφορά την θεραπεία, αυτή δεν έχει βρεθεί ακόμα, υπάρχουν όμως κάποιες θεραπευτικές αγωγές οι οποίες αν ακολουθηθούν σωστά μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα.
Κολλύρια και αλοιφές μπορούν να καταπραϋνουν την ξηρότητα σε μάτια, στο δέρμα ή τον κόλπο. Τζελ και σπρέι στόματος, καραμέλες ή τσίχλες αυξάνουν την παραγωγή του σάλιου, ενώ αναλγητικά και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να ανακουφήσουν τον οργανισμό.
Σε κάθε περίπτωση, μην αμελείτε τα συμπτώματα, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας και βρείτε μεθόδους αντιμετώπισης.
