Εάν ο τέταρτος κόμης του Σάντουιτς, της γραφικής πόλης στην νοτιοανατολική Αγγλία, ο σερ Τζον Μόνταγκιου (1718-1792), δεν ήταν μανιώδης χαρτοπαίκτης, αυτή τη στιγμή δεν θα απολαμβάναμε το πασίγνωστο έδεσμα με το όνομά του.

Αυτή η νόστιμη πρόχειρη τροφή, αποτελείται, σε γενικές γραμμές, από δύο φέτες ψωμί, μεταξύ των οποίων μπορείς να βάλεις σχεδόν το οτιδήποτε, από ζαμπόν και τυρί μέχρι σαρδέλες με φυστικοβούτυρο – αλήθεια σας λέω, το είδα να το τρώνε στις ΗΠΑ και από τότε άλλαξε ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο...

Τέλος πάντων, ο Σερ Σάντουιτς επειδή δεν ήθελε να αφήνει τα χαρτιά από το χέρι του ούτε καν για να φάει, σκαρφίστηκε αυτό το είδος τροφής, κατάλληλο για χαρτοπαίκτες, που μπορεί να καταναλωθεί παίζοντας. Τα φιλαράκια του, άλλα χαρτόμουτρα κι εκείνοι, διασκέδασαν πολύ με το σνακ, κι έβαλαν τους υπηρέτες τους να τους το φτιάξουν – ε, αυτό ήταν.

Εδώ να αναφέρω ένα εκπληκτικό κείμενο του Γούντι Άλεν, που μάλλον το είχε χρησιμοποιήσει σε σταντ απ κόμεντι, στο οποίο περιέγρφε τα αγωνιώδη πειράματα ενός Άγγλου ευγενούς να φτιάξει ένα νέο έδεσμα. Γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, πήγαινε κάπως έτσι: “σήμερα χρησιμοποίησα δυο φέτες ζαμπόν και ανάμεσά τους έβαλα μια φέτα ψωμί. Μου φάνηκε καλύτερο από το χτεσινό, που έβαλα ψωμί-ψωμί-ζαμπόν. Βρίσκομαι σε καλό δρόμο...”