Δεν είμαστε οι φτωχότεροι των συνεταίρων, όχι. Η δική μας τράπεζα διαθέτει θησαυρούς κατευθυντηρίων.
Όταν σε κάποια όχι μακρινή φάση του Δυτικού πολιτισμού, η ανθρωπότητα βρεθεί μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδια και σε εφιαλτικά αδιέξοδα, τότε με την αγωνία στα μάτια, όπως ο χρεωκοπημένος έμπορος, θα προστρέξει σ’ αυτήν την Τράπεζα (μας) και θα εκλιπαρήσει για κάποια μακροπρόθεσμα δάνεια και για κεφάλαια κινήσεως. Και αυτές οι παροχές θα της δοθούν, και μάλιστα χωρίς τόκους και εγγυήσεις και άλλα τέτοια εφευρήματα. Γιατί ο Ελληνισμός υπήρξε πάντοτε Καθίδρυμα για την Ανθρωπότητα και όχι κερδοσκοπική επιχείρηση.
Το αυτό θα πράξει και στο άμεσο μέλλον, όπως και στο παρελθόν ενίσχυσε με τα πνευματικά εφόδια της Ανατολής (με τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό) τον πρωτόγονο ευρωπαίο που είχε ως άμεση καταβολή του τον σπηλαιάνθρωπο και τον τρωγλοδύτη των σκοτεινών δρυμών. Αλλά για να είμαστε σε θέση να το κάνουμε θα πρέπει να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί, να μην αποστατήσουμε από την αποστολή μας (βλ. Η κλήση και αποστολή του Έλληνα, Αγίου Νεκταρίου).
Και αυτό θα γίνει αν αποκτήσουμε Ελληνική Παιδεία, η οποία σαν εκείνες τις παλιές πανοπλίες έδινε αρχοντιά σ’ εκείνον που τις ντυνότανε, φανέρωνε αντρειοσύνη, αλλά και που προστάτευε από τις σπαθιές και τα εχθρικά βέλη.
Ο λαός μας σήμερα συνωθείται και ορμάει να επιβιβαστεί στο τρένο που του υπόσχεται ταξίδια σε χώρες και «πολιτείες φανταστικές». Έτσι λένε τα projects και τα prospectus. Αλλά ο σατανικός ταξιδιωτικός πράκτορας, εν προκειμένω η ΝΤΠ (Νέα Τάξη Πραγμάτων), έχει συνεννοηθεί με τον μηχανοδηγό: «Πήγαινέ τους μέχρι την είσοδο του τούνελ. Εσύ πήδα κι άφησέ τους με ακυβέρνητο το τρένο να χαθούν στα σκοτάδια. Εμάς ούτε που θα μας βρούνε. Αλλάζουμε συνεχώς διεύθυνση και φίρμα».
Λοιπόν από δω και πέρα ας μην εμπιστευόμαστε ούτε σε πράκτορες ούτε σε τρένα. Φυσικά όχι απομόνωση. Αλλά καχυποψία και θωράκιση. Όχι αγκαλιές και ασπασμούς και άκαιρους ενθουσιασμούς! Να παραμείνουμε Έλληνες.
Όχι στις αιρέσεις, τις ψευτοθρησκείες, στην αλλοίωση της γλώσσας και τις σκοτεινές εταιρείες που σκοπός τους είναι να υπονομεύουν με «διαλογισμούς», «υπερβατισμούς» και άλλες τέτοιες αηδίες την ορθόδοξη πίστη με το ανεκλάλητο πνευματικό βάθος της. Είναι σαν να δίνουμε τσεκουριές στον κορμό του «εθνικού» δέντρου και να το αποκόπτουμε από τις ρίζες του. Πώς θα ζήσει; Θα γίνει (και θα γίνουμε) κούτσουρα!
Όλα τα παραπάνω με τη μεθοδευμένη προβολή και την πλύση εγκεφάλου θεωρήθηκαν ως το άκρον άωτον της «προόδου». Δηλαδή με κάποια πιο ωμή γλώσσα δασκάλεψαν τη νεολαία, αλλά και τους μεσήλικες απογοητευμένους αριστερούς, ότι «πρόοδος» είναι το να ξεκόψεις από το «σπίτι» σου (πατρίδα, χωριό, πόλη), το να γυρίσεις την πλάτη προς την Παράδοση, το να αλλάξεις ταυτότητα, το να μασκαρευτείς με τα αποφόρια ξένων ιδεολογιών, το να δικαιολογήσεις τους σφαγείς του Ελληνισμού, το να παραποιήσεις την Ιστορία, το να δυσφημίσεις την προσωπικότητα και το έργο των νεομαρτύρων του εθνικού και πνευματικού Ελληνισμού, το να δυτικοποιήσεις, να αθεοποιήσεις την Παιδεία, και τόσα άλλα που άκριτα, υποβολιμαία και φανατικά θεωρήθηκαν «πρόοδος» και αναμφισβήτητες (!) αλήθειες.
Γι’ αυτό θα πρέπει η Παιδεία μας να βασιστεί στην πολιτισμική αλυσίδα με τους μεγάλους κρίκους που σφυρηλατήθηκαν σε Ελληνικά πνευματικά εργαστήρια από τους χρόνους της Ιωνίας, της Αθήνας, της Μεγάλης Ελλάδας, τους Αλεξανδρινούς χρόνους, τους χρόνους της Ρώμης, της Ρωμανίας(Βυζαντίου), της Αναγέννησης, της Σύγχρονης Εποχής ξεκινώντας από τον 18ο αιώνα μέχρι και σήμερα.
Άρα η ελληνική παιδεία θα πρέπει να είναι ένας συγκερασμός σοφίας και ήθους ως συνισταμένη στάσεως ζωής η οποία καθορίζει την πορεία του Ελληνισμού διά μέσου όλων των εποχών, θα πρέπει τέλος εμείς οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουμε ότι «αποτελούμε τους ζωντανούς πνευματικούς θεματοφύλακες της ανθρωπότητας, ότι μοίρα μας είναι να είμαστε πάντοτε σύγχρονοι και πάντοτε υπόλογοι για τον κόσμο, την οικουμένη και ότι μόνη ιδεολογία που επέζησε και επιζεί στο πέρασμα των χιλιετηρίδων είναι η ιδεολογία του Ελληνισμού*».
*Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, του Αντώνη Τρίτση, Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, στη συνάντηση με την Ελληνική Εκπαιδευτική Ηγεσία, Παλαιό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, 8 Ιουλίου 1987
Θεόφιλος Παπαδόπουλος
Δάσκαλος, Έδεσσα
