Στην Γενεύη, στην έδρα του χρόνου (πρωτεύουσα της ωρολογοποιίας) και των Παγκοσμίων Οργανισμών, υπάρχει πινακίδα οδού στην οποία είναι γραμμένο το εξής: Οδός ΡΟΤΣΙΛΝΤ (Αδόλφος, βαρόνος Ντε-ΡΟΤΣΙΛΝΤ, 1823-1900, φιλάνθρωπος).
Ο Αδόλφος Ντε Ρότσιλντ, ο φιλάνθρωπος, υπήρξε διεθνής τραπεζίτης μέλος της γνωστής οικογενείας των διεθνών τραπεζιτών στην οποία χρωστάει όλος ο πλανήτης.
Με την πρώτη ματιά που θα ρίξει ο διαβάτης στην πινακίδα, αν την δει, ίσως νομίσει ότι κάτι διάβασε λάθος. Όταν όμως την ξαναδιαβάσει και βεβαιωθεί ότι δεν έκανε λάθος, το πιο πιθανό είναι να χαμογελάσει ειρωνικά. Το πολύ-πολύ να πει ότι στην Ελβετία, όπου όλα είναι χρήμα, μάλλον έτσι θα ’ναι. Για τους Ελβετούς μπορεί να υπήρξε φιλάνθρωπος, ίσως να σκεφθεί και αυτό. Δεν θα μπορεί να καταλάβει γιατί το έγραψαν. Από εμάς όμως, τους απλούς ανθρώπους, μόνο ως φάρσα μπορεί να εκληφθεί ή λάθος.
Που βρίσκεται λοιπόν το κρυφό σημείο; Γιατί, αυτοί που το έγραψαν σίγουρα δεν έκαναν λάθος. Το κρυφό σημείο είναι το ότι εμείς και αυτοί που διοικούν τον πλανήτη δίνουν διαφορετική ερμηνεία σε κάποιες λέξεις. Και μια από αυτές είναι και η λέξη «άνθρωπος». Μη νομίζετε ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα. Οι Ρότσιλντ, και όσοι ανήκουν στην δική τους συνομοταξία, «ανθρώπους» θεωρούν όσους ανήκουν στις δικές τους οικογένειες και προέρχονται από συγκεκριμένη γραμμή αίματος. Μόνο αυτούς θεωρούν «ανθρώπους». Όλοι αυτοί είναι μερικές δεκάδες χιλιάδες σε όλη την Γη. Όλα τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια του πλανήτη είναι «γκόιμ», σύμφωνα με την ρατσιστική ορολογία τους, δηλαδή ζώα τα οποία έχουν ανθρώπινη εξωτερική εμφάνιση. Δηλαδή μοιάζουν με ανθρώπους, αλλά δεν είναι.
Οπότε, όταν ο Ρότσιλντ λέει ότι είναι φιλάνθρωπος, εννοεί ότι αποκλειστικά και μόνο για τους δικούς του ανθρώπους υπήρξε ευεργέτης, και ως προς αυτό έχει δίκαιο διότι μόνο τους δικούς του ωφέλησε. Δεν είναι ψεύτης. Εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι λέει.
Χρήστος Μαντζιάρης
