Η απουσία ελληνικής υποψηφιότητας στα φετινά βραβεία Όσκαρ είναι κάτι που για πολλούς δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη, αλλά αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία του θεσμού θα δει πως οι… ελληνικής καταγωγής υποψηφιότητες δεν είναι κάτι σπάνιο.
Πέρυσι, μπορεί να μην κέρδισαν Όσκαρ, αλλά ήταν από τους υποψηφίους της μεγάλης βραδιάς όχι ένας, ούτε δύο, αλλά τρεις Ελληνες. Ο Γιώργος Λάνθιμος και ο Ευθύμης Φιλίππου διεκδίκησαν το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για την ταινία «Αστακός», ενώ η Δάφνη Ματζιαράκη, ήταν υποψήφια στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους με την ταινία της «4.1 Miles».
Επίσης ο Ελληνογάλλος Alexandre Desplat είναι επίσης μία κατηγορία μόνος του με ήδη 7 υποψηφιότητες στο ενεργητικό του και μια νίκη για την ταινία «Τhe grand Hotel Budapest» το 2014. Πέρα από αυτό, ο διάσημος συνθέτης έχει γράψει τη μουσική για πάρα πολλές διάσημες κινηματογραφικές ταινίες.
Ο Aλεξάντερ Ντινελάρης βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για την ταινία «Birdman», μαζί με τους Aλεχάντρο Ιναρίτου, Νίκολας Γιακομπόνε και Αρμάντο Μπο το 2014.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ, το 2013 ήταν υποψήφιος για την «Νεμπράσκα» του Αλεξάντερ Πέιν.
Ο Αλεξάντερ Πέιν τιμήθηκε το 2011 με το Οσκαρ διασκευασμένου σεναρίου για τους Απογόνους.
Λάνθιμος και Φιλίππου ήταν ξανά υποψήφιοι το 2011 με τον «Κυνόδοντα» για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Το 2009 ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Λουί Ψυχογιός κερδίζει το δικό του Όσκαρ στην κατηγορία Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για το «The Cove».
Η Πατρίτσια Φιλντ το 2007 βρίσκεται ανάμεσα στις υποψήφιες για το βραβείο ενδυματολογίας για την ταινία «Ο διάβολος φοράει Πράντα».
Ο Ελληνοαυστραλός Τζορτζ Μίλλερ έχει βραβευθεί για την καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων, το «Happy Feet» (2007) .
Το πρώτο του Οσκαρ (διασκευασμένου σεναρίου) ο σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν το κέρδισε το 2004 για το «Πλαγίως».
Το 2003 η Νία Βαρντάλος διεκδικεί το χρυσό αγαλματίδιο για το πρωτότυπο σενάριο της εισπρακτικής επιτυχίας «My Big Fat Greek Wedding».
Η Χριστίνα Λαζαρίδη το 2001 ήταν υποψήφια για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους για το «One Day Crossing».
Το 1995 ο Μίλλερ διεκδίκησε τα Όσκαρ καλύτερης Ταινίας και καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για το «Babe».
Ο Τζορτζ Μίλλερ ήταν υποψήφιος και το 1993 για το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για την ταινία «Το λάδι του Λορέντζο».
Ο «Νονός 3» το 1991 κουβαλά και μια ακόμη ελληνική υποψηφιότητα, αυτή τη φορά για το Οσκαρ φωτογραφίας για τον Ντιν Ταβουλάρις.
Αξίζει πάντως να αναφέρουμε και το «Μεντιτερανέο», που το 1991 τιμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Βάνα Μπάρμπα.
Το 1989 για το «Tucker: The Man and His Dream» φέρνει υποψήφιο για το Οσκαρ φωτογραφία τον Ντιν Ταβουλάρις.
Το 1988, η ελληνικής καταγωγής Ολυμπία Δουκάκις κερδίζει τις εντυπώσεις και αποσπάει το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου ρόλου για το «Moonstruck».
Το 1983 ο Γαβράς είναι και πάλι υποψήφιος με τον «Αγνοούμενο». Η ταινία απέσπασε τελικά το Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου.
Το 1982 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κατακτά το Όσκαρ καλύτερης μουσικής για τους «Δρόμους της Φωτιάς». Ο ίδιος δεν παρευρέθηκε στην τελετή και το χρυσό αγαλματίδιο το παρέλαβε εκ μέρους του ο William Hurt.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Κωνσταντίνος ή Ντιν Ταβουλάρις ήταν υποψήφιος γαι το Οσκαρ φωτογραφίας το 1980 για το «Αποκάλυψη τώρα».
Ο Κωνσταντίνος ή Ντιν Ταβουλάρις ήταν υποψήφιος για το Οσκαρ φωτογραφίας το 1979 γαι την ταινία «The Brinks’ Job».
Η «Ιφιγένεια» και πάλι σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη φτάνει το 1977 στα Όσκαρ.
Το 1976 ο Ελληνοαμερικανός Κρις Σάραντον διεκδίκησε το Οσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Σκυλίσια μέρα», πρωταγωνιστώντας δίπλα στον Αλ Πατσίνο.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Κωνσταντίνος ή Ντιν Ταβουλάρις κέρδισε το Οσκαρ το 1975 για τον «Νονό 2»
Το 1974 η ενδυματολόγος Θεώνη Βαχλιώτη-Ολντριζ κερδίζει το Οσκαρ για τον «Υπέροχο Γκάτσμπι», όπου πρωταγωνιστούσαν ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και η Μία Φάροου.
Το 1975,ο μεγάλος σκηνοθέτης και ηθοποιός του Χόλιγουντ Τζον Κασσαβέτης διεκδίκησε το αγαλματίδιο για τη σκηνοθεσία του στο «A woman under the Influence».
Το 1970 ο Κώστας Γαβράς διασχίζει το κόκκινο χαλί διεκδικώντας το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας για το «Ζ». Η ταινία διεκδικεί και τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας και διασκευασμένου σεναρίου, αλλά δεν κερδίζει κανένα από τα δύο.
Το 1969 ο Κασσαβέτης ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ πρωτότυπου σενάριο για την ταινία «Faces».
Το 1968 ο Κασσαβέτης ήταν και πάλι υποψήφιος διεκδικώντας το Όσκαρ Β΄ ανδρικού ρόλου για την ταινία «Και οι 12 ήταν καθάρματα».
Το 1966 ο Βασίλης Γεωργιάδης με «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» ήταν υποψήφιος για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσης ταινίας.
Ακόμα ένας σκηνοθέτης, ο Eλληνοκύπριος Μιχάλης Κακογιάννης το 1965 διεκδίκησε το Όσκαρ σκηνοθεσίας, καλύτερη ταινίας και καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου με τον «Ζορμπά». Αν και έχασε, η ταινία έμεινε στην ιστορία, κερδίζοντας 3 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και ένα για τη σκηνογραφία ενός σημαντικού Έλληνα δημιουργού, του Βασίλη Φωτόπουλου.
Το 1964 ο Βασίλης Γεωργιάδης ήταν υποψήφιος με τα «Κόκκινα Φανάρια» για το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Το 1964 ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Ελία Καζάν- Ηλίας Καζαντζόγλο ήταν υποψήφιος για Οσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία «Αμέρικα, Αμέρικα».
Το 1963 ο Τέλης Σαβάλας ήταν υποψήφιος για Οσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ».
Το 1963 η ενδυματολόγος Θεώνη Βαχλιώτη-Ολντριζ ήταν και πάλι υποψήφια για την «Φαίδρα» του Ζιλ Ντασέν.
Ο Μιχάλης Κακογιάννης με την «Ηλέκτρα» το 1963 ήταν υποψήφιος για Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Το 1962 ο Γιώργος Τσακίρης κερδίζει το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «West Side Story».
Η ενδυματολόγος Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ ήταν υποψήφια το 1961 για το «Ποτέ την Κυριακή».
Το 1961 ο Μάνος Χατζιδάκις κέρδισε το Οσκαρ για τη μουσική στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή».
Η Μελίνα Μερκούρη διεκδίκησε το Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου με το «Ποτέ την Κυριακή» το 1961 κάνοντας μεγάλη εντύπωση, αλλά νικήτρια τότε ήταν η Ελίζαμπεθ Τέιλορ.
Το 1956 ο Ελίας Καζάν ήταν ξανά υποψήγιος για το Οσκαρ σκηνοθεσίας για το «Ανατολικά της Εδέμ».
Το 1955 ο Ελίας Καζάν κερδίζει το Οσκαρ σκηνοθεσίας για «Το λιμάνι της αγωνίας».
Ο Καζάν, το 1952 ξανά υποψήφιος για το Οσκαρ σκηνοθεσίας για το «Λεωφορείο ο Πόθος».
Ο Καζάν το 1948 κερδίζει το Οσκαρ για τη σκηνοθεσία της ταινίας «Συμφωνία Κυρίων».
Το 1943 η Κατίνα Παξινού κερδίζει το Οσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Για ποιον χτυπά η καμπάνα». Μάλιστα ήταν η πρώτη μη Αμερικανίδα ηθοποιός που πέτυχε αυτή τη διάκριση. Το βραβείο της τότε το είχε αφιερώσει στους συναδέλφους της στο Εθνικό, ζώντες και νεκρούς, ενώ είχε αναφερθεί και στη χώρα μας που βρισκόταν υπό Κατοχή.
Το 1937 ο Ελληνοαμερικανικής καταγωγής χορευτής και στενός συνεργάτης του Φρεντ Αστέρ, Ερμής Παναγιωτόπουλος, γνωστός ως Hermes Pan, κέρδισε το το Βραβείο Όσκαρ για τις χορογραφίες του στην ταινία «A Damsel in Distress».
Ο Hermes Pan ήταν υποψήφιος για το Οσκαρ για τις χορογραφίες τους στην ταινία «Swing Time» το 1936.
Ο Hermes Pan ήταν υποψήφιος για το Οσκαρ για τις χορογραφίες τους στην ταινία «Top Hat» το 1935.
