Η λέξη chip έχει έχει πολλές έννοιες στα Ελληνικά. Στην κατωτέρω συνέντευξη ο δημοσιογράφος κάνει λογοπαίγνιο με 2 από τις έννοιές της: τα πατατάκια και τα ηλεκτρονικά μικροκυκλώματα (στην περίπτωση μας σε εμφυτεύσιμη στον άνθρωπο μορφή).

Παρατηρήστε μια λεπτομέρεια στο ανωτέρω video: Η εμφύτευση γίνεται στο αριστερό χέρι. Γιατί άραγε στο αριστερό και όχι στο δεξί; Για να διασκεδαστούν προφανώς, οι προφανείς συνειρμοί πολλών…

Επιπλέον πρέπει να τονισθεί ότι σε αυτό το «chip party» δόθηκε πολύ μεγάλη δημοσιότητα από πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης. Πως είναι δυνατόν μια τόσο μικρή – για τα δεδομένα της Αμερικής – επιχείρηση να απέκτησε τέτοια προβολή; Μάλλον η συγκεκριμένη δράση της που την καθιστά διάσημη, δηλ η εμφύτευση RFID chip στο χέρι των υπαλλήλων της, θα βρεθεί στην αιχμή της δημοσιότητας και της προβολής από το «σύστημα» την επερχόμενη περίοδο…

Καλό είναι λοιπόν να βρίσκουμε και να αναδεικνύουμε τις αντιδράσεις σε αυτές τις δράσεις όπως η κατωτέρω συνεντευξη του Michael Zimmer, καθηγητή στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Milwaukee.

NPR.org: Σε αυτό το «Chip Party» στο Wisconsin δεν θα προσφερθούν πατατάκια (chips) με σάλτσα τυριού

NOEL KING, δημοσιογράφος:

Τώρα, ήρθε η ώρα για το κανονικό τμήμα της εκπομπής μας, θα ακούσετε λέξεις, προσπαθούμε να κατανοήσουμε μια νέα ιστορία, κάνοντας ανάλυση σε μια λέξη-κλειδί ή εάν θέλετε μια φράση-κλειδί. Η φράση μας αυτήν την εβδομάδα – «πάρτυ με τσίπς» (chip party). Και όχι, όχι το είδος των τσιπ (πατατάκια) που τρώτε. Πενήντα εργαζόμενοι σε εταιρεία διάθεσης και εγκατάστασης αυτόματων πωλητών στο Ουισκόνσιν προσφέρθηκαν εθελοντικά να εμφυτευτούν μικροτσίπ στα χέρια τους. Το τσιπ θα τους επιτρέπει να ανοίγουν τις πόρτες στη δουλειά, να συνδέονται με τους υπολογιστές τους, να αγοράζουν σνακ στην αίθουσα που κάνουν διάλειμμα – όλα με την κίνηση του χεριού τους. Την 1η Αυγούστου, αυτή η εταιρεία – Three Square Market – θα φιλοξενήσει (φιλοξένησε, δείτε ανωτέρω το ρεπορτάζ της ΕΡΤ1) ένα «τσίπ πάρτυ» στα κεντρικά γραφεία της και θα εισάγει αυτά τα τσίπ στα χέρια των εργαζομένων τους χρησιμοποιώντας μια σύριγγα. Αυτό έιναι άραγε το μέλλον ή έτσι θα πρέπει να είναι το μέλλον; Για την κατανόηση της ηθικής όλων αυτών, θα συνομιλήσουμε με τον Michael Zimmer. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Milwaukee και διευθύνει το Κέντρο Έρευνας Πολιτικής της Πληροφορίας. Μιχαήλ, σε καλωσορίζουμε στην εκπομπή «All Things Considered».

ΜΙΧΑΗΛ ΖΙΜΜΕΡ: Εξαιρετικά. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση στην εκπομπή σας.

ΚING: Michael, πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να πούμε ότι αυτό είναι εντελώς εθελοντικό.

ZIMMER: Είναι τόσο εθελοντικό όσο να σας λέει το αφεντικό σας: «όλοι θα βάλουμε εμφύτευμα αλλά εσύ δεν χρειάζεται να το κάνεις». Έτσι, ξέρετε, μέσα μου ανησυχώ: πόσοι άνθρωποι αισθάνονται άνετα λέγοντας όχι σε αυτό; Αλλά είναι αλήθεια. Είναι εθελοντική η εμφύτευση. Και, στην πραγματικότητα, το κρατικό δίκαιο του Ουισκόνσιν απαιτεί να είναι ένα εθελοντική. Δεν μπορούν να αναγκάσουν τον καθένα να το κάνει.

KING: Michael, πώς λειτουργεί αυτή η τεχνολογία;

ZIMMER: Ο τύπος της συσκευής που χρησιμοποιούν εδώ ονομάζεται παθητικό RFID chip και εκπέμπει μόνο ένα σήμα όταν το σαρωθεί από έναν αναγνώστη. Έτσι, είναι σαν να είχατε μια κάρτα για να σας βοηθήσει να αποκτήσετε πρόσβαση σε ένα γραφείο: περνώντας εκείνη την κάρτα μπροστά από ένα σαρωτή, ο οποίος ανάβει ένα πράσινο φως και έτσι μπορείτε να ξεκλειδώσετε την πόρτα. Είναι το ίδιο είδος τεχνολογίας, αλλά αντί να βρίσκεται μέσα σε μια πλαστική κάρτα, να βρίσκεται (να έχει εμφυτευθεί) μέσα στο σώμα σας.

KING: Ο αντιπρόεδρος της εταιρείας δήλωσε ότι το τσιπ πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση 6 ιντσών από το σαρωτή για να δουλέψει, έτσι πρέπει κυριολεκτικά να βρίσκεστε στο χώρο εργασίας. Γιατί λοιπόν, όλοι ανησυχούν ότι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συσκευή παρακολούθησης;

ZIMMER: Λοιπόν, υπάρχουν μερικοί λόγοι. Το ένα είναι ότι δεν γνωρίζουμε ποτέ πώς μπορεί να εξελιχθεί η τεχνολογία. Έχουμε το πρόβλημα που ονομάζουμε «υφέρπουσα διεύρυνση» (function creep), και αυτό συμβαίνει πολύ με τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται και ξεκινούν για ένα σκοπό και στη συνέχεια ξαφνικά μετατοπίζονται και χρησιμοποιούνται για κάτι άλλο. Πράγματα όπως oi «κάμερες κόκκινου φωτός», με τις οποίες προσπαθούμε να βεβαιωθούμε ότι οι άνθρωποι δεν παραβιάζουν τον κόκκινο σηματοδότη, το οποίο είναι ένας μεγάλος λόγος ασφάλειας για να έχουμε κάμερες στους δρόμους. Αλλά, αυτές πλέον αρχίζουν να χρησιμοποιούνται μόνο για να εντοπίζονται τα αυτοκίνητα.

KING: Η «υφέρπουσα διεύρυνση» (function creep) είναι ένας φανταχτερός τρόπος για να μην πούμε «ολισθηρό δρόμο» (slippery slope);

ZIMMER: Ακριβώς.

KING: Αναρωτιέμαι, όμως, ξέρετε, ζούμε σε έναν κόσμο μετά τον Edward Snowden, έτσι; Γνωρίζουμε ότι τα δεδομένα μας δεν είναι πραγματικά ιδιωτικά. Γνωρίζουμε ότι παρακολουθούμαστε και υπάρχει το επιχείρημα ότι αυτό το είδος παρακολούθησης κάνει τη ζωή μας ευκολότερη. Σωστά? Υποστηρίζω ότι τα παπούτσια της Google και το τηλέφωνό μου ξέρουν ότι χρειάζομαι ένα νέο ζευγάρι παπούτσια, μου δείχνει ταυτόχρονα ένα ζευγάρι που μου αρέσει και ότι αυτό πωλείται στο Amazon. Αυτό δίνει την αίσθηση, σε πολλούς ανθρώπους, και ιδιαίτερα σε πολλούς νέους, ότι αυτή είναι η πρόοδος, αυτός είναι ο 21ος αιώνας. Πιστεύετε ότι ίσως να είμαστε και λίγο υστερικοί εδώ;

ZIMMER: Λοιπόν, δεν είμαστε υστερικοί. Προσπαθούμε απλώς να είμαστε προσεκτικοί. Και νομίζω ότι αυτό το εμπόριο μεταξύ ευκολίας και ιδιωτικότητας είναι κάτι που κάνουμε όλη την ώρα. Όπως είπατε, φορώ ένα Fitbit και παρακολουθώ αυτό που κάνω και το είδος των δραστηριοτήτων που έχω και βλέπω ότι έχει αξία η συλλογή των δεδομένων αυτών. Αλλά και πάλι, ποιές είναι οι μελλοντικές επιπτώσεις της εμφύτευσης τέτοιου είδους συσκευής στο σώμα μου που θα μπορούσε ενδεχομένως να σαρωθεί και να εντοπιστεί;

KING: Βρίσκεσαι στο Wisconsin. Θα πάτε στο «πάρτυ με τσίπς» (chip party);

ZIMMER: Δεν πρόκειται να πάω στο chip party. Είναι μια χαριτωμένη ιδέα. Και, ξέρετε, κάποιοι από εμάς ανησυχούν ότι πρόκειται για μία μεγάλη εκστρατεία Δημοσίων Σχέσεων για αυτήν την επιχείρηση και των επιχειρηματικών της δράσεων. Αλλά, ελπίζω, ο εργοδότης μου να μην κάνει ένα chip πάρτυ σύντομα.

KING: Εντάξει (γέλιο). Αυτός είναι ο Michael Zimmer. Είναι καθηγητής στη Σχολή Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Milwaukee. Μιχαήλ, ευχαριστώ πολύ για την συζήτησή μας.

ZIMMER: Σας ευχαριστώ. Ήταν ευχαρίστησή μου.