Στις 30 Οκτωβρίου του 1961, η σοβιετική βόμβα υδρογόνου Tsar Bomba, ήταν μακράν το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο που κατασκευάστηκε και δοκιμάστηκε από άνθρωπο.
Οι ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι ήταν 15 και 21 Κιλοτόνων αντίστοιχα. Η Tsar Bomba ή αλλιώς RDS-220, ήταν 50 Μεγατόνων. Παρήγαγε δε, τη μεγαλύτερη έκρηξη που προήλθε από άνθρωπο η οποία έχει καταγραφεί ποτέ.
Η βόμβα κατασκευάστηκε από μια ομάδα Σοβιετικών επιστημόνων το 1961. Εκείνη την εποχή, ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ βρισκόταν σε κρίσιμη φάση. Η συγκεκριμένη βόμβα προοριζόταν να δείξει τη σοβιετική δύναμη και όντως δεν έχει υπάρξει ξανά κάποια παρόμοια που να την πλησιάσει σε ισχύ.
Είχε αρχικά δύναμη 100 Μεγατόνων, αλλά οι επιπτώσεις από μια τέτοια έκρηξη κρίθηκαν πολύ επικίνδυνες. Έτσι, τροποποιήθηκε στους 50 Μεγατόνους, 3.800 φορές τη δύναμη της βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα. Το όπλο που τελικά προέκυψε ζύγιζε 27 τόνους, είχε μήκος 8 μέτρα και διάμετρο περίπου 2 μέτρων. Το όνομα Tsar Bomba, της δόθηκε από τη Δύση.
Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος τροποποιήθηκε για να τη μεταφέρει, ενώ ήταν εξοπλισμένη με ένα αλεξίπτωτο ώστε να επιβραδυνθεί η πτώση της και να επιτρέψει στο αεροπλάνο να απομακρυνθεί έγκαιρα. Στις 30 Οκτωβρίου του 1961, το αεροσκάφος απογειώθηκε και έριξε τη βόμβα στον κόλπο Mityushikha στο έρημο νησί της Novaya Zemlya.
Εξερράγη περίπου 4 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος, προκαλώντας ένα «μανιτάρι» ύψους περίπου 60 χιλιομέτρων! Η λάμψη που προκλήθηκε από την έκρηξη ήταν ορατή σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων. Ένα ακατοίκητο χωριό σε απόσταση 55 χιλιομέτρων ισοπεδώθηκε, ενώ όλα τα κτίρια σε απόσταση 160 χιλιομέτρων είχαν ζημιές. Επιπλέον, υπολογίστηκε πως η θερμότητα που προέκυψε από την έκρηξη θα μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα τρίτου βαθμού σε όποιων βρισκόταν σε απόσταση έως και 100 χιλιομέτρων.
Η δοκιμή κρίθηκε επιτυχημένη, αλλά ποτέ δεν υπήρξε η σκέψη για υπηρεσιακή χρήση. Υπήρχε άλλωστε δυσκολία και στη μεταφορά αλλά και στην εκτόξευσή της. Έτσι χρησιμοποιήθηκε καθαρά ως προπαγανδιστικό όπλο.
