Οι πιστοί, τόσο στην Αρχιεπισκοπή Τιράνων και Δυρραχίου, όσο και στις Μητροπόλεις Βερατίου, Κορυτσάς, Αργυροκάστρου, Ελμπασάν, Φίερι, προσήλθαν με κόλλυβα στις εκκλησίες, που σε πολλές περιπτώσεις ήταν διακοσμημένα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Μοναστήρι του Ιωάννου του Βλαδίμηρου τελέστηκε τρισάγιο στον τάφο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Βησσαρίωνα Τζουβάνι (1929-1937), όπως αναφέρει το romfea.gr

Συγκροτήθηκε το Φεβρουάριο του 1929 Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Αλβανίας με Αρχιεπίσκοπο και τοποτηρητή της Μητρόπολης Κορυτσάς τον Βησσαρίωνα Τζουβάνη, που είχε χειροτονηθεί Επίσκοπος στη Σερβία το 1925.

Στα χρόνια του αθεϊστικού διωγμού ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Βησσαρίων φυλακίστηκε και γνώρισε την εξορία.

Τρισάγιο εψάλη και στον ιερομόναχο Κοσμά Κρεσόβα (1887-1962), που υπηρέτησε στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Βλαδίμηρου.

Και αυτό το Ψυχοσσάβατο ήταν μια μαρτυρία ενώπιον του Θεού ότι οι κεκοιμημένοι δεν έζησαν μάταια και πως τη φλόγα, που άφησαν από το πέρασμά τους στον κόσμο, οφείλουμε να την κρατήσουμε, να την αυξήσουμε, αλλά και να την μοιραστούμε.

Αλλά και μια υπενθύμιση, για κάτι που, συνήθως, λησμονούμε:Τα δικά μας πρόσωπα, που ζουν πλέον την ειρήνη της αιώνιας ζωής, είναι η αφετηρία να αισθανθούμε και εμείς ότι είμαστε προσωρινοί εδώ και πως ανήκουμε στον κόσμο του ουρανού. Αυτό θα μας βοηθήσει τις αξίες της άλλης ζωής, να τις κάνουμε δικές μας σ' αυτή τη ζωή.

Καθώς βρισκόμαστε σε μια δύσκολη εποχή, πρέπει, ενθυμούμενοι τις ψυχές των νεκρών, να προστατεύουμε και τη δική μας ψυχή, δίνοντάς την σ' Εκείνον, που είναι η ζωή και η ελπίδα μας.

Στρέφοντας τα βλέμματά μας, την προσοχή μας προς τους κεκοιμημένους, να μη ξεχνάμε ότι όταν η ψυχή μας πάει να γκρεμιστεί στο λάκκο της απόγνωσης και της απελπισίας, τόσο εμείς να βασιζόμαστε στο Χριστό.

Έτσι θα συνεισφέρουμε στη σωτηρία μας, αυτή για την οποία παρακαλούμε τον Κύριο να χαρίσει στα προσφιλή μας πρόσωπα, που έχουν κοιμηθεί.