Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμος που να μην αναπολεί τα παιδικά του χρόνια, τα χρόνια της αθωότητας και όλες αυτές τις προγενέστερες εποχές που στη μνήμη μας φαντάζουν πάντα ως καλύτερες από αυτές που ζούμε σήμερα.

Σύμφωνα με έρευνα του γνωστού οικονομολόγου Άνγκους Ντίτον του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζει σε μια μαζική ψευδαίσθηση πως η ευτυχία είναι ανάλογη της ηλικίας, με αποτέλεσμα να είναι υπερβολικά «αισιόδοξοι» για το μέλλον τους, ενώ στην πραγματικότητα στις περισσότερες περιπτώσεις όσο μεγαλώνουν είναι λιγότερο ευτυχισμένοι.

Η εταιρεία δημοσκοπήσεων Gallup ζήτησε από τους συμμετέχοντες σε 166 χώρες να αξιολογήσουν σε κλίμακα από το ένα ως το δέκα το πόσο καλή θεωρούν πως είναι η ζωή τους την παρούσα στιγμή, και το πόσο καλή εκτιμούν πως θα είναι σε πέντε χρόνια από τώρα. Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι άνθρωποι σχεδόν από όλες τις μεριές του κόσμου πιστεύουν ότι οι ζωές τους θα βελτιωθούν κατά πολύ στο κοντινό μέλλον.

Η στάση αυτή διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία. Οι νεότεροι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν την τάση να είναι περισσότερο ευτυχισμένοι στον αναπτυσσόμενο κόσμο, πιθανόν διότι ζουν σε χώρες με ισχυρά αναπτυσσόμενες οικονομίες.

Πολύ διαφορετικό είναι το μοτίβο στις πλούσιες χώρες, όπου τόσο οι νέοι όσο και οι λίγο μεγαλύτεροι τείνουν να είναι πιο ευτυχισμένοι από τους μεσήλικες. Από όλα τα δημογραφικά στοιχεία που εξέτασε ο οικονομολόγος, μόνο οι γηραιότεροι άνθρωποι που ζουν στον ανεπτυγμένο κόσμο πίστευαν πως οι ζωές τους θα χειροτερέψουν.Όπως και να έχει όμως, οι διαφορές στην ευτυχία μεταξύ ηλικιακών γκρουπ δεν είναι και τόσο μεγάλες συγκριτικά με τις διαφορές μεταξύ χωρών.

Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, όπως φαίνεται και στο γράφημα, οι άνθρωποι νιώθουν και είναι πράγματι πιο ευτυχισμένοι όσο είναι νεότεροι, ενώ και οι προσδοκίες τους για το μέλλον ειναι οι υψηλότερες όσο είναι νέοι. Αντίθετα όσο οδεύουν προς το ηλικιακό γκρουπ των 40-50 τόσο η τωρινή τους ευτυχία όσο και οι προσδοκίες μειώνονται κατά πολύ, ενώ αυτές αυξάνονται ελαφρώς καθώς φτάνουν στην «τρίτη ηλικία».

Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι γενικά κι ανεξαρτήτως χώρας πράγματι δε γίνονται πιο ευτυχισμένοι όσο μεγαλώνουν, γεγονός που σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν πως σε πέντε χρόνια θα είναι πολύ καλύτερη η ζωή τους πιθανόν να απογοητευτούν.

Φυσικά δεν πρόκειται τίποτα παραπάνω από μια έρευνα, η οποία παρότι φαινομενικά "καταθλιπτική", μπορεί να μεταφραστεί με διαφορετικούς τρόπους, όπως τα περισσότερα στατιστικά στοιχεία.

Καλό θα ήταν λοιπόν για όλους μας να προσπαθούμε όσο γίνεται να μη ζούμε για το μέλλον, αλλά για το παρόν και να είμαστε ευτυχισμένοι παρά τις δυσκολίες, και όχι να «επαναπαυόμαστε» στην πολλές φορές ψευδαίσθηση πως τα πράγματα θα γίνουν σίγουρα καλύτερα, διότι αυτό θα συμβεί μόνο εάν το κυνηγήσουμε στο «τώρα»...