Στο πένθος βυθίστηκε το ελληνικό πεντάγραμμο μετά την απώλεια του σπουδαίου τραγουδιστή και συνθέτη, Αντώνη Ρεπάνη.
Έχει συνθέσει και εκτελέσει πρώτη φορά πάμπολλα τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα πιο γνωστά: Αγάπη μου επικίνδυνη, Γιατί κοντά μου κάθεσαι ακόμα, Δυο γυναίκες, δυο αγάπες, Παλιατζής, Χτες το βράδυ στην ταβέρνα, Πού να γυρνάς, Μα τι λέω, Θυσιάστηκα, Γιατί γλυκιά μου κλαις, Στο σταυροδρόμι, Είναι η σκέψη μου η τρελή (ερμηνευτής).
Στην δεκαετία του ’60 καθιερώθηκε σαν δεξιοτέχνης κιθαρίστας και ερμηνευτής τραγουδώντας σε πρώτη εκτέλεση συνθέσεις των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Βασίλη Βασιλειάδη κ.ά. που έμειναν διαχρονικές: Γιατί γλυκιά μου κλαις, Ανεβαίνω σκαλοπάτια, Όλος ο κόσμος με μισεί, Σήκω κοπέλα μου, Στο σταυροδρόμι κ.ά.
Διαθέτοντας εξαιρετικό φωνητικό χάρισμα συμμετείχε δυναμικά στις θρυλικές επανεγγραφές σε δίσκους 45 στροφών παλαιότερων κλασικών κομματιών που έγιναν για λογαριασμό της Columbia υπό την εποπτεία των Τσιτσάνη και Χιώτη και που η πληρότητα τους σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά ακόμη και τις πρωτότυπες.
Στα μισά του ’60 και μέχρι τα μισά του ’70 πέρασε παράλληλα και στο χώρο της σύνθεσης -εκπέμποντας ένα ισχυρό προσωπικό και ιδιαίτερο σήμα- δημιουργώντας αθάνατες επιτυχίες που όλοι αγαπήσαμε με τις φωνές των Διονυσίου, Γαβαλά (Χτες το βράδυ στην ταβέρνα, Παλιατζής, Αγάπη μου επικίνδυνη, Τ’ αγκάθια της καρδιάς του, Που να γυρνάς-που να γυρνάς, Έτσι είναι πάντα μ’ ένα αντίο) αλλά και με τον ίδιο μπροστά στο μικρόφωνο (Η διπρόσωπη, Δυο γυναίκες-δυο αγάπες, Είναι η σκέψη μου τρελή, Ανοίχτε πόρτες τ’ ουρανού). Συνέχισε σε ανάλογους ρυθμούς και στα χρόνια του ’80 προσφέροντας στους Σακελλαρίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτη κ.ά. δυνατά σουξέ (Μα τι λέω, Είσαι το κάτι άλλο, Πωλούνται όνειρα, Θυσιάστηκα) ενώ ανάλογη περίπου μοίρα είχαν και οι συνεργασίες του με τους Μυτιληναίο, Μαράντη, Καλλογιάννη, Βελή, Κοντολάζο, Νομικό κ.ά. (Ποια είσαι εσύ, Παράνομος δεσμός, Σ’ αγαπάει βρε κουτό).
