Τον «διακόπτη» του εγκεφάλου που ρυθμίζει την όρεξη εντόπισαν αμερικανοί επιστήμονες, οι οποίοι πιστεύουν ότι η αδρανοποίησή του είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν πότε πρέπει να σταματήσουν να τρώνε. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τον «διακόπτη» αυτό, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι μία συστάδα νευρικών κυττάρων, ενεργοποιεί το σάκχαρο όταν φθάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο στη διάρκεια του φαγητού.

Μόλις ενεργοποιηθεί, δίνει το μήνυμα για εμφάνιση του αισθήματος κορεσμού της πείνας και διακοπή της πρόσληψης τροφής. Όταν, όμως, ο διακόπτης υπολειτουργεί, δεν υπάρχει κορεσμός της πείνας και έτσι παρατηρείται πολυφαγία και παχυσαρκία, σύμφωνα με νέα έρευνά τους.

Όπως εξηγούν στην επιστημονική επιθεώρηση «Science», εντόπισαν τον «διακόπτη» κατά την μελέτη των συνδέσεων (συνάψεων) των εγκεφαλικών κυττάρων μεταξύ τους, μέσω των οποίων επικοινωνούν τα κύτταρα με ανταλλαγή χημικών ουσιών.

Πειράματα σε ποντίκια έδειξαν πως όταν αδρανοποιούνταν τα κύτταρα σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται παρακοιλιακός πυρήνας, τα ποντίκια έτρωγαν περισσότερο και διπλασίαζαν το σωματικό βάρος τους σε τρεις εβδομάδες. Αντιθέτως, όταν οι ερευνητές ενεργοποιούσαν τα κύτταρα, τα ποντίκια μείωναν κατά 25% την ημερήσια πρόσληψη τροφής.

Ο παρακοιλιακός πυρήνας είναι μία δομή του εγκεφάλου που ήταν γνωστό ότι σχετίζεται με την εκπομπή και λήψη μηνυμάτων σχετιζομένων με την όρεξη και την πρόσληψη τροφής, αλλά έως τώρα παρέμενε άγνωστο πως ακριβώς λειτουργεί.

Η ενεργοποίηση και η αδρανοποίηση των κυττάρων του γινόταν με τη βοήθεια ενός ενζύμου που λέγεται OGT και διαπιστώθηκε ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στην επικοινωνία των κυττάρων αυτών.

Όταν οι ερευνητές αδρανοποιούσαν το γονίδιο που κωδικοποιεί (είναι υπεύθυνο για την παραγωγή) την OGT, τα ποντίκια αύξαναν την πρόσληψη τροφής, επειδή διακοπτόταν η επικοινωνία των κυττάρων του παρακοιλιακού πυρήνα.

«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι στα συγκεκριμένα κύτταρα το ένζυμο OGT είναι απαραίτητο για τη διατήρηση των συνάψεων», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ρίτσαρντ Χάγκανιρ, καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Τζωνς Χόπκινς, στη Βαλτιμόρη.

Και συνέχισε: «Οι συνάψεις από την πλευρά τους είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη του αισθήματος κορεσμού της πείνας – και όταν η αλληλουχία αυτή διαταραχθεί, το επακόλουθο είναι υπερφαγία και αύξηση του σωματικού βάρους».