Το εμφιαλωμένο νερό είναι πόσιμο νερό συσκευασμένο σε πλαστικές ή γυάλινες φιάλες κυμαινόμενου μεγέθους. Μπορεί να είναι ανθρακούχο ή μη.
Απαντήσεις δίνει στο Life2day.gr η Κάμπατζη Γεωργία διαιτολόγος –διατροφολόγος -απόφοιτη από Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας του A.Τ.Ε.Ι Θεσσαλονίκης. Επιστημονικός συνεργάτης Meddiatrofi.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κατηγοριοποιήσει τρία διαφορετικά είδη εμφιαλωμένου νερού, που μπορούν να καταναλώνονται εφόσον ακολουθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές. Αυτά είναι το επιτραπέζιο, το φυσικό μεταλλικό νερό και το νερό πηγής. Οποιοσδήποτε άλλος προσδιορισμός στο εμφιαλωμένο νερό απαγορεύεται (π.χ. ιαματικό, θεραπευτικό, φυσικό μεταλλικό νερό πηγής κ.ά.).
Φυσικό μεταλλικό νερό
Το φυσικό μεταλλικό νερό έχει αποκλειστικά υπόγεια προέλευση και εμφιαλώνεται επιτόπου στην πηγή προέλευσής του (συνήθως γεώτρηση). Οι κοινοτικές οδηγίες απαγορεύουν οποιαδήποτε κατεργασία ή απολύμανση στο φυσικό μεταλλικό νερό. Η υπόγεια προέλευση του φυσικού μεταλλικού νερού, καθώς και η απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας σε ικανοποιητική απόσταση γύρω από τη γεώτρηση εξασφαλίζουν την προστασία του από τα μικρόβια. Η σύστασή του μπορεί να περιέχει διάφορα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως το μαγνήσιο, το ασβέστιο, το κάλιο κ.λ.π. Η μόνη επεξεργασία που επιτρέπεται στο φυσικό μεταλλικό νερό είναι η αφαίρεση ή η προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα, οπότε το νερό χαρακτηρίζεται ανάλογα ως «φυσικά ανθρακούχο», «με προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα» ή «ενισχυμένο με αέριο της πηγής».
Υπάρχουν περισσότερες από 3.000 διαθέσιμες εμπορικές επωνυμίες μεταλλικού νερού παγκοσμίως.
Επιτραπέζιο νερό
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, λοιπόν, το επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, από λίμνη, από ποτάμι, ακόμη και αφαλατωμένο νερό θάλασσας). Το επιτραπέζιο νερό μπορεί να έχει υποστεί κάποια διαδικασία απολύμανσης προκειμένου η σύστασή του να είναι σύμφωνη με την αντίστοιχη κοινοτική οδηγία για το πόσιμο νερό. Δηλαδή, πρακτικά η σύσταση του επιτραπέζιου νερού είναι ίδια με αυτό της βρύσης.
Νερό πηγής
Το νερό πηγής είναι η ενδιάμεση κατηγορία ανάμεσα στο επιτραπέζιο και φυσικό μεταλλικό νερό. Το νερό πηγής μοιάζει με το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι έχει οπωσδήποτε υπόγεια προέλευση, σταθερή σύσταση, δεν υφίσταται καμία διαδικασία απολύμανσης και εμφιαλώνεται πάντα στην πηγή προέλευσής του. Διαφέρει, όμως, από το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι η σύστασή του δεν ακολουθεί αυτή του φυσικού μεταλλικού νερού, αλλά του επιτραπέζιου. Αυτό σημαίνει ότι το νερό πηγής δεν είναι πλούσιο σε κάποιο μεταλλικό στοιχείο (π.χ. μαγνήσιο, ασβέστιο), ούτως ώστε να χαρακτηριστεί μαγνησιούχο, ασβεστούχο κ.τ.λ. Πάντως, το πιθανότερο είναι να δούμε το χαρακτηρισμό «νερό πηγής» σε κάποιο εισαγόμενο νερό, δεδομένου ότι τα εμφιαλωμένα ελληνικά νερά ανήκουν είτε στα φυσικά μεταλλικά είτε στα επιτραπέζια. Το νερό πηγής ρέει φυσικά στην επιφάνεια της γης σε μια προσδιορισμένη τοποθεσία.
Νερό βρύσης ή εμφιαλωμένο;
Οι απόψεις διίστανται! Πέρα από την πρακτικότητα που προσφέρει το εμφιαλωμένο νερό η κατάλληλη επιλογή του προς κατανάλωση αυτού πρέπει να βασίζεται πρωταρχικά στις συνθήκες ασφαλής κατανάλωσης του.
Η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) επιβλέπει το εμφιαλωμένο νερό, ενώ η Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας (EPA) ελέγχει την ποιότητα του νερού βρύσης. Ωστόσο, χρησιμοποιούνται παρόμοια πρότυπα για τη διασφάλιση της ασφάλειας. Το νερό της βρύσης θα πρέπει να ελέγχεται κάθε χρόνο όσον αφορά τις προσμείξεις που περιέχει ή συχνότερα εάν είναι απαραίτητο.
Κατά καιρούς οργώνονται καμπάνιες μεγάλης έκτασης οι οποίες δρουν ενάντια στην κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού με βασικότερα επιχειρήματα ότι το εμφιαλωμένο νερό χρησιμοποιεί τους φυσικούς πόρους και δημιουργεί τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων, είναι ακριβότερο από το νερό βρύσης, μπορεί να περιέχει ΒΡΑ’s που έχουν συνδεθεί με ασθένειες. Οι BPA’s είναι τοξικές ουσίες οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι μιμούνται την γυναικεία ορμόνη οιστρογόνο και έχει συνδεθεί με τον καρκίνο του μαστού στις γυναίκες, τον καρκίνο του προστάτη σε άνδρες, καθώς και την ανάπτυξη της νόσου Alzheimer και στα δύο φύλα. Έχει επίσης δειχθεί ότι προκαλούν αντίσταση στην ινσουλίνη, η οποία μπορεί να περιπλέξει θέματα υγείας στους διαβητικούς. Τέλος υποστηρίζουν ότι οι εταιρίες εμφιαλώσεως νερού επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση του δικαιώματος μας στο Νερό.
Παρόλα αυτά όμως δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός ότι η κατανάλωση μολυσμένου νερού βρύσης αποτέλεσε κατά καιρούς πηγές μόλυνσης και διάδοσης σοβαρότατων ασθενειών συχνά μάλιστα μεγάλης έκτασης.
