Του Μάνου Χατζηγιάννη

Ο φόβος φιλάει τα έρημα, λέει μια λαϊκή παροιμία και από ό,τι φαίνεται στην διοικούσα Εκκλησία την γνωρίζουν καλά…

Η πρόσφατη συνεδρίαση της Ιεραρχίας αποδείχτηκε μια σκέτη απογοήτευση τόσο για την θέση που έλαβε για το μάθημα των Θρησκευτικών όσο και για το γεγονός πως παρέπεμψε στις καλένδες το ζήτημα του διαλόγου με τους Ρ/Καθολικούς. Συζήτηση που αν γινόταν θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στο ερώτημα αν αναγνωρίζεται η Ρωμαιοκαθολική ως Εκκλησία και πιθανότατα θα έπαιρνε και άλλες διαστάσεις φτάνοντας μέχρι το κατώφλι του οικουμενισμού…

Αλήθεια τι είναι για την επίσημη Ελλαδική Εκκλησία ο οικουμενισμός; Δεν πρέπει να πάρει θέση την στιγμή μάλιστα που καταγράφονται ολοένα και περισσότερες διακοπές μνημόνευσης Επισκόπων με αυτό το αιτιολογικο;

Είναι μια μορφή προσέγγισης με τους ετερόδοξους, είναι απλά μια ανταλλαγή απόψεων ή μήπως είναι παναίρεση όπως κάποιοι τον χαρακτηρίζουν…

Αν το διευκρινίσουν μεταξύ τους επισήμως οι ποιμένες μας ας πληροφορήσουν και το ποίμνιο με καμιά από τις γνωστές εγκυκλίους ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ….

Μοιάζει όντως κωμικοτραγικό το γεγονός πως άλλα λέει ο ένας Ιεράρχης για τον οικουμενισμό και άλλα ο άλλος. Διχασμένη σε άκρατο βαθμό η Ιεραρχία. Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Για αυτό δεν συζητήθηκε το θέμα του διαλόγου με τους Ρ/καθολικούς; Μήπως διασταυρώσουν τα ξίφη τους οι μεν με τους δε και αναγκαστούμε να πάμε πάλι σε μυστικές ψηφοφορίες όπου όμως σε τέτοια περίπτωση η κάλπη ουδείς θα γνώριζε τι θα βγάλει ή αλλιώς όπως έλεγαν οι παλιοί θα ήταν “γκαστρωμένη”;

Οι μεν και οι δε

Από τη μια πλευρά έχουμε τους Ιεράρχες εκείνους που δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν τον Οικουμενισμό ως παναίρεση.

Επί παραδείγματι στην πρόσφατη εγκυκλιό του για την Κυριακή της Ορθοδοξίας ο Αιτωλίας & Ακαρνανίας Κοσμάς έλεγε:

“Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και την παναίρεσι του Οικουμενισμού. Η αίρεσι αυτή, όργανο της νέας τάξεως πραγμάτων, θέλει να ζυμώση την γλυκυτάτη Ορθοδοξία μέσα στην ίδια σκάφη, μαζί με αιρέσεις και πλάνες, με αλλόθρησκες δοξασίες. Θέλει να δημιουργήση έναν Θεό, φυσικό δημιούργημα του ανθρώπου, χωρίς την ανόθευτη αλήθεια της Ορθοδοξίας μας και την υπακοή στο Ευαγγέλιο του Χριστού μας” , ενώ για τις συμπροσευχές συμπλήρωνε:

“Όσοι ανήκουν σε άλλα εκτός Ορθοδοξίας δόγματα, δεν μπορούν να συμμετέχουν στα ορθόδοξα Μυστήρια, ούτε να συμπροσεύχονται με τους ορθοδόξους».

Από κοντά και ο Πειραιώς Σεραφείμ ο οποίος έχει χαρακτηρίσει τον Οικουμενισμό «σατανοκίνητη καί δυσώδη παναίρεση”.

Παναίρεση έχει χαρακτηρίσει τον οικουμενισμό και ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας.

Αλλά και ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ σχολιάζοντας την Σύνοδο της Κρήτης έγραφε σε επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας:

“Αυτή, όμως, η αλλοίωσις της Αποφάσεως της Ι.Σ.Ι. εν αγνοία Αυτής -και ενταύθα διαπιστούται το σοβαρόν έλλειμμα της Συνοδικότητος της Συνόδου της Κρήτης εκ της μη συμμετοχής απάντων των εν ενεργεία Ορθοδόξων Επισκόπων – έδωκε την εκκλησιαστικότητα, αναγνωρίζουσα ως Εκκλησίας τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Μαρωνίτας, τους Νεστοριανούς, τους Μονοφυσίτας Αντιχαλκηδονίους, τους Μονοθελήτας, καταδικασθέντας διά την Χριστολογικήν των αίρεσιν από της Γ’ έως και της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά και την πανσπερμίαν των Προτεσταντών, οι οποίοι συμμετέχουν εις το καλούμενον Π.Σ.Ε., όπερ εν τη πράξει λογίζεται ως άκρατος συγκρητισμός και Οικουμενισμός (παναίρεσις)”.

Αλλά και πιο πίσω αν πάμε μπορούμε να θυμηθούμε τον Μητροπολίτη Κοζάνης Παύλο, Ιούνιο του 2007 να αναφέρεται στον “Πάπα και στην αίρεσή του” και να λέει επί λέξει είπε τα εξής:

«[…] Εκατομμύρια είναι τα πετρώματα, το διαμάντι όμως είναι λίγο. Ομοίως και μέσα στα μέταλλα ο χρυσός… Στο Σύμβολο της Πίστεώς μας [διαβάζουμε]: «…Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Και έχουμε συνυφάνει αυτό το «Καθολικήν» με τον Παπισμό. Λέτε «είναι η Καθολική εκκλησία». Είναι λάθος!

Το πέρασε ο Πάπας και, δυστυχώς, μπήκε και μες στις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς είμαστε η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Εκείνη είναι η «των Λατίνων», η «του Πάπα», όπως είπε ο πατήρ Γεώργιος [Μεταλληνός]. Εμείς είμαστε. Απλώς [αυτοί] καπηλεύονται αυτό που είπα. Είπε ο πατήρ Γεώργιος για την «Παπική…», «τον Πάπα…» ότι είναι τα πάντα… Με το Αλάθητο με, με, με… με χίλια δυο. Διότι είναι μία «εκκλησία», αν μπορούμε να την πούμε [έτσι], αποστεωμένη από Μυστήρια, από εκκλησιολογία∙ κυρίως δε και πρωτίστως από το δόγμα. Αξίζει κανείς να μελετήσει τον μακαριστόν Γέροντα, τον πατέρα Ιουστίνο τον Πόποβιτς, τον μεγάλον αυτόν Δογματολόγο και Θεολόγο Σέρβο. Εκεί, πολύ ωραία, παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια τον Πάπα και την αίρεσή του. Εμείς θα μένουμε στην Πίστη μας […]”

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι Ιεράρχες εκείνοι που διατείνονται πως ο Οικουμενισμός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “παναίρεση”.

Ο Καισαριανής Δανιήλ υποστήριξε πως “για να πεις πως ο Οικουμενισμος είναι παναίρεση πρέπει να μου πεις πως το είπε η τάδε Σύνοδος”

Ο Κορίνθου Διονύσιος ισχυρίστηκε πως “Δεν είναι παναίρεση ο Οικουμενισμός, παναίρεση είναι να αρνηθεί το ποίμνιο τους ποιμένες”!

Διαβάστε σχετικά: 

Αλλά και ο του όταν βρέθηκε στα μέρη του ο παπα-Σάββας ο Λαυρεώτης έγραφε:

“Τὸ ἄν ὁ οἰκουμενισμός εἶναι παναίρεση, ἁρμόδια νὰ τὸ ἀποφασίσει εἶναι ἄν ὄχι Οἰκουμενική, τουλάχιστον κάποια σύνοδος· καὶ ὄχι ὁ κάθε ἄσχετος ποὺ οὔτε ξέρει τὶ σημαίνει οἰκουμενισμός καὶ ἀναμασάει τὰ ἰδεολογήματα τοῦ καθενός”.

Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία… Οι…διπλωμάτες! Εκπρόσωπος αυτής όσο και να φανεί περίεργο ο κατά τα άλλα λαλίστατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος.

Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Αμβρόσιο “ο παπισμός δεν είναι αίρεση είναι σχίσμα”

“Εγώ δεν πηγαίνω στις συμπροσευχές, άλλοι Ορθόδοξοι πηγαίνουν. Ε τι να κάνουμε…Δεν μπορώ να τους πω αιρετικούς, Δεν υπάρχει απόφαση που να ομιλεί για την παναίρεση του Οικουμενισμού, ούτε να λέει πως ο Πάπας είναι αιρετικός” έλεγε σε παλιότερη συνέντευξή του την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:

Χριστόδουλος για οικουμενισμό και για Πάπα

Τέλος ενδιαφέρον έχει να θυμηθούμε τι έλεγε και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, τον οποίο πολλοί επικαλούνται συχνά πυκνά..

Σε συνέντευξή του λοιπόν στην φινλανδική εφημερίδα Κάτιμαα(7/8/2006) ερωτηθείς σχετικά με την Οικουμενική κίνηση υπογράμμισε :

«Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες συμμετέχουμε στην Οικουμενική κίνηση κατόπιν Πανορθόδοξης Συμφωνίας. Το πρόβλημα που κατά καιρούς ανακύπτει σχετικά με την κατανόηση της Οικουμενικής κίνησης είναι ποιμαντικής υφής και αφορά στην ως τώρα ελλιπή ενημέρωση μερίδας του πληρώματος της Εκκλησίας, για τους σκοπούς και τις διαστάσεις της. Πιστεύουμε ότι συμμετέχοντας στην Οικουμενική κίνηση, όχι μόνο δεν απεμπολούμε τις αρχές και τις αλήθειες της Ορθοδοξίας, αλλά αντιθέτως έχουμε την δυνατότητα να μπορούμε να προβάλλουμε τις δογματικές θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Σε άλλο σημείο μάλιστα απαντώντας σε ερώτηση σχετική περί των σχέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος με το Βατικανό, ο μακαριστός Χριστόδουλος, επισήμανε:

«Και με τον προηγούμενο Πάπα, τον εκλιπόντα Πάπα Ιωάννη Παύλο το ΙΙ αλλά και με τον διάδοχό του Πάπα Βενέδικτο 16ο , η Εκκλησία της Ελλάδος είχε και έχει καλές σχέσεις . Επιθυμούμε την συνεργασία, σε αμοιβαίου ενδιαφέροντος ζητήματα που άπτονται των κοινωνικών, πολιτιστικών θεμάτων, καθώς και επί ζητημάτων που αφορούν στην Ευρώπη, τον κόσμο , την ειρήνη, τη δικαιοσύνη. Βέβαια, στην Ιστορία μας υπήρξαν αιτίες για παράπονα των Ελλήνων Ορθοδόξων προς τους Ρωμαιοκαθολικούς, γιατί συνέβησαν γεγονότα που είχαν δηλητηριάσει πολλές Ορθόδοξες καρδιές. Πιστεύουμε όμως, ότι χωρίς να λησμονούμε το παρελθόν, μπορούμε να προσβλέπουμε στο μέλλον με ελπίδα και πίστη στο Θεό. Επιθυμία μας είναι η « Ένωση των πάντων» όπως εύχεται η Εκκλησία. Όμως ο δρόμος είναι δύσκολος και θα είναι μακρύς«.