Τα φάρμακα που χορηγούνται ευρέως για την αντιμετώπισης της ευθραυστότητας των οστών λόγω οστεοπόρωσης φαίνεται ότι έχουν και ένα ακόμη σημαντικό όφελος καθώς μειώνουν κατά 34% τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
Τα διφοσφωνικά που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης σχετίζονται με μείωση του κινδύνου πρόωρου θανάτου σύμφωνα με δύο νέες έρευνες που δημοσιεύθηκαν στο Osteoporosis International και στο Journal of Bone and Mineral Research.
Δυο έρευνες που έγιναν από Ινστιτούτο Ιατρικών Ερευνών Garvan αποκάλυψαν ότι τα διφωσφονικά, δυναμικοί αναστολείς της οστεοκλαστικής δράσης που χρησιμοποιούνται ευρέως στην αντιμετώπιση της οστικής απώλειας που συνοδεύει την οστεοπόρωση, μειώνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά 34% σε μια κοόρτη 6,120 ατόμων. Η μείωση αυτή στον κίνδυνο πρόωρου θανάτου σχετίζεται σημαντικά με μια μείωση στην απώλεια οστικής μάζας συγκριτικά με την μη χορήγηση θεραπείας.
Μετά την ηλικία των 50, το 40% των γυναικών και το 25% των ανδρών θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα οστεοπορωτικό κάταγμα λόγω ευθραυστότητας των οστών. Ωστόσο σήμερα λιγότεροι από το 30% των γυναικών και το 20% των ανδρών με οστεοπορωτικά κατάγματα λαμβάνουν θεραπεία για την οστεοπόρωση.
«Τα οστεοπορωτικά κατάγματα δεν είναι καλοήθη. Η φαρμακευτική αγωγή για την οστεοπόρωση όχι μόνο μειώνει τον κίνδυνο περαιτέρω καταγμάτων, αλλά φαίνεται ότι η ίδια αγωγή μειώνει επίσης τα ποσοστά θνησιμότητας τα επόμενα 15 χρόνια» εξηγεί η καθηγήτρια Jacqueline Center ενδοκρινολόγος στο Νοσοκομείο St Vincent’s επικεφαλής του Εργαστηρίου Κλινικών Ερευνών και Επιδημιολογίας στο Ινστιτούτο Garvan.
Η οστεοπόρωση επηρεάζει περίπου 200 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Είναι η συχνότερη πάθηση των οστών και χαρακτηρίζεται, πρώτον, από χαμηλή οστική μάζα και από διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών με αποτέλεσμα τη μείωση της αντοχής τους και τον αυξημένο κίνδυνο κατάγματος.
Η ανάλυση του Ινστιτούτου Garvan έδειξε ότι οι πάσχοντες που λάμβαναν διφοσφωνικά (νατριούχο αλενδρονάτη και ρισεδρονάτη) είχαν κατά 34% μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας σε βάθος δεκαπενταετίας συγκριτικά με όσους δεν λάμβαναν αγωγή.
Στην δεύτερη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Bone and Mineral Research η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από μια κοόρτη 1,735 γυναικών και αποκάλυψε 39% μείωση του κινδύνου πρόωρης θνησιμότητας μέσω της μείωσης της απώλειας οστικού ιστού.
Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι τα αποτελέσματα της έρευνας θα πείσουν τους ασθενείς με οστεοπόρωση που κινδυνεύουν από κατάγματα να πάρουν την ενδεδειγμένη αγωγή και να συμμορφωθούν με τη λήψη της.
