Η τεστοστερόνη είναι μια ορμόνη που ανήκει στην κατηγορία των ανδρογόνων και είναι απαραίτητη για τη μυϊκή ανάπτυξη αλλά και την καλή ερωτική λειτουργία.
Υποδοχείς τεστοστερόνης υπάρχουν σε όλο το σώμα, από τον εγκέφαλο και τα οστά μέχρι τα αιμοφόρα αγγεία. Έτσι, αν τα επίπεδα της ορμόνης είναι χαμηλά επηρεάζονται όλα τα όργανα και τα συστήματα του οργανισμού.
Τα επίπεδα της τεστοστερόνης ελέγχονται με τη βοήθεια αιματολογικής εξέτασης και θεωρούνται χαμηλά αν βρίσκονται κάτω από 300 νανογραμμάρια ανά δέκατο του λίτρου (ng/dL).
1. Πεσμένη λίμπιντο: Σχεδόν όλοι οι άντρες που απευθύνονται στον γιατρό τους εκφράζοντας ανησυχίες για τα επίπεδα της τεστοστερόνης τους δηλώνουν πως δεν έχουν όρεξη για σεξ. Οι περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη σεξουαλική επιθυμία διαθέτουν πολλούς υποδοχείς τεστοστερόνης, που πρέπει να ενεργοποιηθούν για να έχει ο άντρας όρεξη για σεξ. Χωρίς αρκετή τεστοστερόνη αυτό είναι αδύνατο.
2. Αποδυνάμωση των μυών: Η τεστοστερόνη συμβάλλει στην παραγωγή των πρωτεϊνών που δημιουργούν τη μυϊκή μάζα. Χωρίς την ορμόνη λοιπόν όχι μόνο είναι δύσκολο να αναπτυχθούν οι μύες αλλά μάλιστα ο μυϊκός ιστός καταστρέφεται.
3. Λίπος στην κοιλιά: Όταν τα επίπεδα της τεστοστερόνης είναι χαμηλά, ενεργοποιείται ένα ένζυμο που ονομάζεται λιποπρωτεϊνική λιπάση, το οποίο κατευθύνει τα λιπίδια που υπάρχουν στο αίμα στα λιποκύτταρα της κοιλιάς, με αποτέλεσμα αυτά να μεγαλώνουν σε μέγεθος και η κοιλιά να πρήζεται.
4. Αποδυνάμωση της μνήμης: Η πνευματική σύγχυση και τα προβλήματα μνήμης είναι κοινά συμπτώματα στους άντρες με χαμηλή τεστοστερόνη. Οι περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη μνήμη και τη συγκέντρωση χρειάζονται την τεστοστερόνη για να λειτουργήσουν σωστά.
5. Κακή διάθεση: Σύμφωνα με μελέτη στην επιθεώρηση Endocrine Journal, η χαμηλή τεστοστερόνη στους άντρες, ιδίως στους νέους, συνοδεύεται συχνά από συμπτώματα κατάθλιψης. Και στην περίπτωση αυτή, η συνέπεια της χαμηλής τεστοστερόνης οφείλεται στην επίδραση της ορμόνης στον εγκέφαλο.
6. Αποδυνάμωση του σκελετού: Όταν τα επίπεδα της τεστοστερόνης πέφτουν, τα οστά φθείρονται ταχύτερα απ’ ό,τι δημιουργούνται, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος μείωσης της οστικής πυκνότητας και κατ’ επέκταση οστεοπόρωσης και καταγμάτων.
