Μετά και τις νέες τουρκικές προκλήσεις το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ απευθύνθηκε στον κ. Αντώνη Βασιλείου, Αντιστράτηγο ΜΧ (εα)* προκειμένου να σχολιάσει την κατάσταση που διαμορφώνεται και την ένταση που κουφώνεται. 

Με αφοπλιστική ειλικρίνεια υπογραμμίζει: "Εμείς τι κάνουμε; Πέρα από μερικά διαβήματα προς το ΝΑΤΟ την ΕΕ και την Τουρκία, τα οποία καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, απλά καταπονούμε το προσωπικό και τα μέσα των ΕΔ με μόνο αντίκρισμα την εκπαίδευση του (για πότε;;) και με αρνητική επίπτωση στο ηθικό του, αφού ψάχνει να δικαιολογήσει μέσα του την χρησιμότητα της ύπαρξης του, το αποτέλεσμα των νύχτα – μέρα  ατέλειωτων προσπάθειών του και τον λόγο για τον οποίο θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του".

Εξηγεί γιατί για την Τουρκία "το πιο αποτελεσματικό θα ήταν μία νίκη, μικρή ή μεγάλη, εις βάρος της χώρας μας" και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την στάση των πολιτικών μας. 

Ακολουθούν οι απαντήσεις του στα ερωτήματά μας : 

-Στρατηγέ, το τελευταίο διάστημα και κυρίως μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τουρκία, η Άγκυρα έχει κλιμακώσει τις προκλήσεις πάσης φύσεως στο Αιγαίο. Πόσο πιθανό θεωρείτε ένα θερμό επεισόδιο;  

Σχεδόν από ιδρύσεως του νέου τουρκικού κράτους, η στρατηγική της Τουρκίας ήταν και είναι σταθερή και αταλάντευτη. Ο μοναδικός τελικός αντικειμενικός σκοπός της είναι να ανακτήσει όλα όσα έχει απωλέσει κατά τους βαλκανικούς πολέμους και κυρίως με τις Συνθήκες του Μοντρέ και της Λωζάνης.

Εκεί που εμφανίζει ευελιξία είναι η τακτική της, η οποία διαμορφώνεται αναλόγως των τοπικών και διεθνών συνθηκών έτσι ώστε να εμφανίζεται ότι βρίσκεται στην πλευρά του «αλά τούρκα» Διεθνούς Δικαίου και ότι οι διαθέσεις της είναι πάντα φιλικές προς τους γείτονες της.

Τι κάνει η χώρα μας; Διαμορφώνει τη στρατηγική της αναλόγως με την εκάστοτε τακτική της Τουρκίας !!!

Η πρόσκληση του Έλληνα Πρωθυπουργού από τον Τούρκο πρόεδρο σε φιλικό γεύμα, εμπίπτει στις τακτικές κινήσεις της τουρκικής διπλωματίας για να ρίξει στάχτη στα μάτια των ΗΠΑ και της ΕΕ και για να υπνωτίσει την Ελληνική διπλωματία.

Η πραγματική πρόθεση φάνηκε λίγες ημέρες αργότερα όταν για πρώτη φορά έγιναν 168 παραβιάσεις του Ελληνικού Εναερίου Χώρου (ΕΕΧ) και 41 υπερπτήσεις σε Ελληνικό έδαφος. Ευτυχώς έχουν γνώση οι φύλακες.

Όσο η Ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και χρόνια ανέχονται είτε από συνήθεια είτε από φοβίες τέτοιες ενέργειες, που για τις άλλες χώρες είναι αδιανόητη η ανοχή τους, θερμό επεισόδιο δεν θα συμβεί. Το μόνο που ενδεχομένως να συμβεί είναι ένα ατύχημα ή ένα δυστύχημα από κακό χειρισμό και όχι από δική μας υπεράσπιση των κόκκινων γραμμών.

-Την ίδια στιγμή βλέπουμε τον αρμόδιο υπουργό Άμυνας να δηλώνει πως δεν είναι καλή περίοδος να μιλάμε για την Τουρκία στο ΝΑΤΟ. Πως σχολιάζετε αυτήν την στάση;  

Κατά την εκτίμηση μου η στάση αυτή είναι τουλάχιστον ατυχής και προβληματική στην ερμηνεία της.

Αυτή είναι η περίοδος και ενδεχομένως η μοναδική ευκαιρία να μιλήσουμε στο ΝΑΤΟ για την Τουρκία με την προειδοποίηση ότι πλέον ότι παραβιάζει τον ΕΕΧ ή υπερίπταται ελληνικού εδάφους χωρίς την άδεια μας, θα καταρρίπτεται άνευ ετέρας. Έτσι θα αποκτήσει νόημα η έννοια της «κόκκινης γραμμής».

Η Τουρκία εν μέσω εχθροπραξιών στη Συρία, για το πολύ μία τρίλεπτη παραβίαση του εναερίου χώρου της, κατέρριψε ένα ρωσικό αεροπλάνο χωρίς καμία δεύτερη σκέψη. Εμείς τι κάνουμε; Πέρα από μερικά διαβήματα προς το ΝΑΤΟ την ΕΕ και την Τουρκία, τα οποία καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, απλά καταπονούμε το προσωπικό και τα μέσα των ΕΔ με μόνο αντίκρισμα την εκπαίδευση του (για πότε;;) και με αρνητική επίπτωση στο ηθικό του, αφού ψάχνει να δικαιολογήσει μέσα του την χρησιμότητα της ύπαρξης του, το αποτέλεσμα των νύχτα – μέρα  ατέλειωτων προσπάθειών του και τον λόγο για τον οποίο θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του.

-Τι εντύπωση σας δημιουργεί το γεγονός πως ενώ τους τελευταίους μήνες η ελληνική κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε συμφωνίες για νέα εξοπλιστικά προγράμματα και κατά πως φαίνεται έπονται κι άλλες, οι Τούρκοι δεν πτοούνται;  

Οι τελευταίες συμφωνίες για τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα και την αμυντική συνδρομή είναι θετικές και σημαντικές, αλλά το διάστημα της 10ετούς και πλέον απραξίας έχει αφήσει σοβαρό αποτύπωμα στον τομέα του εξοπλισμού, το οποίο κενό θα υπερκαλυφθεί μεν από τις τελευταίες συμφωνίες, αλλά με ισχύ μετά από τουλάχιστον μία 5ετία.

Η Τουρκία και συγκεκριμένα το καθεστώς Ερντογάν, θα δώσει την μητέρα των μαχών για την επιβίωση του εντός του επομένου 14μήνου και μέχρι τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία. Μόνο με μία επιτυχία στον εξωτερικό τομέα θα μπορέσει να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα, αφού η οικονομία της δεν φαίνεται να ανακάμπτει. Το πιο αποτελεσματικό θα ήταν μία νίκη, μικρή ή μεγάλη, εις βάρος της χώρας μας.

Επίσης τα περιθώρια της μαχητικής ικανότητας και διαθεσιμότητας της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στενεύουν, έπειτα και από τη στάση των ΗΠΑ να την αποπέμψουν από το πρόγραμμα των F-35, την μη πώληση νέων F-16 Viper και την μη αναβάθμιση μέρους των διαθεσίμων της F-16.

Η Τουρκία τρέμει στην ιδέα, ότι στο εγγύς μέλλον η χώρα μας θα διαθέτει την πιο σύγχρονη πολεμική αεροπορία στην περιοχή, με αποτέλεσμα να μην διανοείται όχι μόνο να παραβιάσει τον ΕΕΧ, αλλά ούτε καν΄ να τον πλησιάσει.  

Αυτή η κατάσταση είναι που ερεθίζει το τουρκικό καθεστώς και προσπαθεί να δημιουργήσει μία υπέρ της νομιμοφανή de facto κατάσταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

-Θεωρείτε πως η ανοχή των ΗΠΑ και η κρυφή ή φανερή αβάντα στην Άγκυρα θα αποβεί ζημιογόνα για την χώρα μας;  

Στις διεθνείς σχέσεις μεταξύ κρατών δεν υπάρχει συναισθηματισμός αλλά στυγνά συμφέροντα. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό θα είναι οι πάντα κατευναζόμενοι και οπισθοχωρούντες. Ειδικά δε όταν μία χώρα θυσιάζει τα εθνικά της συμφέροντα υπέρ των άλλων και δεν διεκδικεί τα όσα το Διεθνές Δίκαιο της παραχωρεί.

Οι ΗΠΑ ενεργούν πρωταρχικά σύμφωνα με τα στρατηγικά τους συμφέροντα και δευτερευόντως με γνώμονα τα συμφέροντα της κάθε χώρας με την οποία συνεργάζονται σε μία περιοχή.

Για τη χώρα μας η περίοδος αυτή σε συνδυασμό με στενές σχέσεις μας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, είναι από τις μοναδικές ευκαιρίες που είχε μέχρι σήμερα η χώρα μας για να αναδειχθεί σε πραγματικό πυλώνα σταθερότητας και ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή. Τα μέσα και το προσωπικό υπάρχουν και το μόνο που απαιτείται είναι η ενότητα, η ομοψυχία, η αποφασιστικότητα και η σταθερή στρατηγική του πολιτικού κόσμου χωρίς ερασιτεχνισμούς και χωρίς «…θα το ρισκάρουμε…» ή «..βλέποντας και κάνοντας..».

Ναι, αν δεν σοβαρευτεί ο πολιτικός κόσμος και αν ο κάθε πρωθυπουργός και κάθε υπουργός καθορίζει τη δική του εθνική στρατηγική, ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες, γνώσεις, προτιμήσεις και διαθέσεις, το αποτέλεσμα θα συνεχίσει να είναι ζημιογόνο και καταστροφικό για τη χώρα μας.

Μία σοβαρή ένδειξη της μη σοβαρότητας του πολιτικού μας κόσμου είναι και η αποφυγή της συγκροτήσεως του τόσο σημαντικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Γιατί; Επειδή ο καθένας θέλει να κάνει τη στρατηγική του όπως προανέφερα.

*Αντιστράτηγος ΜΧ (εα),

Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός,

MSc Επιχειρησιακός Ερευνητής,

τ. Σύμβουλος ΟΑΣΕ επί Συμβατικών Εξοπλισμών και

τ. Μελετητής Συστημάτων Διοικήσεως και Ελέγχου Πληροφοριών του ΝΑΤΟ.