Η Ελλάδα συνεχίζει κανονικά το πρόγραμμα αναβάθμισης των μαχητικών F-16 σε επίπεδο Viper ενώ παράλληλα μέσα στο 2024 θα έχει ολοκληρωθεί και η παραλαβή των υπόλοιπων έξι μαχητικών Rafale που με τους πυραύλους Meteor που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για αποστολές εναντίον εχθρικών αεροσκαφών κομίζουν πραγματικά μια μεγάλη «ασπίδα» αποτροπής στο Αιγαίο που παρόμοιά της είχε να δει η Πολεμική Αεροπορία από την ένταξη στο οπλοστάσιό της των μαχητικών Mirage F-1 και στην συνέχεια των Mirage 2000 που αποτέλεσαν για δεκαετίες το φόβητρο για την Τουρκική αεροπορία καθώς δεν διέθετε αεροσκάφη ανάλογων δυνατοτήτων και τεχνολογίας τις εποχές εκείνες.
Η έλευση των Rafale στο ελληνικό οπλοστάσιο με τον πύραυλο για βολές πέραν του οπτικού ορίζοντα Meteor και το εξωπραγματικό για τα δεδομένα της περιοχής βεληνεκές των 200 χιλιομέτρων έχει πραγματικά προκαλέσει πονοκεφάλους.
Με δεδομένη την όχι και τόσο «καλή σχέση» του Ερντογάν με την Γαλλία η πιθανότητα απόκτησης γαλλικών μαχητικών από την Τουρκία πολύ απλά με τα τωρινά δεδομένα δεν υπάρχει. Μοναδική εναλλακτική για την Άγκυρα προκειμένου να αντισταθμίσει κάπως την κατάσταση είναι η απόκτηση μαχητικών που να μπορούν να εκτοξεύουν τον πύραυλο αυτό.
Τα μοναδικά μαχητικά που εχουν αυτή την δυνατότητα εκτός των Rafale είναι τα Γιουροφάιτερ και στο μέλλον και τα βρετανικά F-35.
Σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία ξεκίνησε προσπάθειες να αποκτήσει τουλάχιστον 40 μαχητικά από κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
Στο ταξίδι του στην Ισπανία ο Ερντογάν έκανε κάποιες κουβέντες για αυτό το θέμα σε μια προσπάθεια να μπει ως μεσολαβητής στους Γερμανούς που πρέπει να δώσουν τις σχετικές άδειες ο Ισπανός ηγέτης.
Κατά την επιστροφή του από την Μαδρίτη, ο Ερντογάν είπε στους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στην πτήση μεταξύ άλλων τα εξής: «Τους είπα να μας βοηθήσουν σε αυτό το θέμα. Δήλωσε ότι θα μπορούσε να έχει μια τέτοια συνάντηση για το Eurofighter. Αλλά πάνω από όλα, το Eurofighter είναι σημαντικό για εμάς αυτή τη στιγμή. Η Γερμανία έχει πλέον μαλακώσει σε αυτό το θέμα. Οι αρμόδιοι υπουργοί μας έχουν τις απαραίτητες συναντήσεις με τους συνομιλητές τους και θα συνεχίσουν να το κάνουν.
Η βασική μας προσέγγιση είναι σαφής: θέλουμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας πρωτίστως από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, εάν προκύψει αρνητικό αποτέλεσμα στο τέλος της διαδικασίας, δεν είμαστε χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Το ΚΑΑΝ μας έχει πλέον φτερά. Στο μέλλον, μετά την έναρξη της μαζικής παραγωγής και την ολοκλήρωση της διαδικασίας εισαγωγής αποθεμάτων, δεν θα έχουμε πλέον κανένα πρόβλημα ως προς αυτό. Κάποτε ζήσαμε μια παρόμοια διαδικασία με μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα. Αυτά δεν μπορούσαμε να τα πάρουμε από τους συμμάχους μας τότε. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια, είναι ότι κατασκευάσαμε τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μας στην υψηλότερη ποιότητα. Τώρα πολλές χώρες χτυπούν την πόρτα της Τουρκίας για να τα αποκτήσουν».
Γεγονός είναι ότι ακόμα και αν ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες της Τουρκίας με την Γερμανία, τα πρώτα Γιουροφάιτερ δεν θα μπορέσουν να φτάσουν στην Τουρκική Πολεμική Αεροπορία πριν το 2026 με 2027 και για να γίνει αυτό πιο πριν οι αρμόδιοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν πραγματικό Γολγοθά, προκειμένου να ενσωματώσουν τα μαχητικά αυτά σε επιχειρησιακό επίπεδο καθώς η Τουρκία ουδέποτε είχε στις τάξεις της μαχητικά ευρωπαϊκής προέλευσης.
