Η Αθήνα κατασκευάζει μία από τις πιο προηγμένες ασπίδες κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Ευρώπη, βασιζόμενη σε ισραηλινές τεχνολογίες και κοινά αμυντικά έργα.
Η απειλή από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ο πόλεμος στην Ουκρανία ανάγκασαν τους Έλληνες να δράσουν. Για άλλη μια φορά, το Ισραήλ γίνεται βασικός εταίρος για μια ευρωπαϊκή χώρα, αναφέρει πολωνική αμυντική ιστοσελίδα.
Η Ελλάδα υφίσταται πολύ μεγάλες αλλαγές στη διαδικασία αμυντικών επενδύσεων. Η διόρθωση πηγάζει αποκλειστικά από την αντιπαλότητα με την Τουρκία, αλλά και από τη φύση των σύγχρονων ένοπλων υγκρούσεων.
Στη Μαύρη Θάλασσα γίνεται της… Κόλασης: Ρωσικά πλοία διαλύονται, η Άγκυρα βράζει και ο κίνδυνος ανάφλεξης μεγαλώνει
Η Αθήνα εκτιμά ότι η μαζική χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, πυραύλων Κρουζ και αιωρούμενων πυρομαχικών, που σήμερα παρατηρείται κυρίως στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή και το Σαχέλ, θα αποτελέσει μόνιμο χαρακτηριστικό των μελλοντικών πολέμων. Γι' αυτό οι Έλληνες είναι ήδη μπροστά από πολλούς Ευρωπαίους συμμάχους και επενδύουν σε νέα οπλικά συστήματα.
Μετά από χρόνια ενός είδους στασιμότητας και αναμονής, η Ελλάδα έχει εισέλθει στη μεγαλύτερη περίοδο εκσυγχρονισμού στην ιστορία των Ενόπλων Δυνάμεών της.
α επόμενα 12 χρόνια, η Αθήνα σχεδιάζει να διαθέσει περίπου 25 δισεκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων, συμπεριλαμβανομένου του εκσυγχρονισμού των F-16 και της αγοράς μαχητικών Rafale. Αυτό αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης αντίληψης για την τεχνική ανάπτυξη του στρατού και την κατασκευή ενός συστήματος αποτροπής.
Η «Ασπίδα του Αχιλλέα» θα προστατεύει τον ελληνικό ουρανό
Το κύριο στοιχείο του σχεδίου εκσυγχρονισμού της Ελλάδας είναι να είναι η «Ασπίδα του Αχιλλέα», το ελληνικό αντίστοιχο του εθνικού συστήματος αεράμυνας του Ισραήλ.
Η πρωτοβουλία προβλέπει τη δημιουργία ενός πολυεπίπεδου αμυντικού συστήματος που θα καλύπτει την προστασία από τον αέρα, τους πυραύλους και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, καθώς και εξαρτήματα για την αντιμετώπιση επιφανειακών και υποβρύχιων απειλών.
Το κόστος της « Ασπίδας» εκτιμάται σε περίπου 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Το σύστημα πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία έως το 2027. Στην πράξη, αυτό αποτελεί μέρος πολύ ευρύτερων επενδύσεων των οποίων η συνολική αξία φτάνει περίπου τα 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η αεράμυνα θα έχει τρία επίπεδα βασισμένα σε ισραηλινές λύσεις.
Η Ελλάδα σκοπεύει να ενσωματώσει κινητά συστήματα μικρής εμβέλειας (SPYDER), μεσαίας εμβέλειας (Barak MX) και μεγάλης εμβέλειας (SkyCeptor). Το τελευταίο θα αντικαταστήσει τα φθαρμένα συστήματα S-300.
Ως αποτέλεσμα, η Αθήνα απομακρύνεται από ένα απαρχαιωμένο, ασυνεπές μείγμα ρωσικών και αμερικανικών συστημάτων και κατευθύνεται σε μια σύγχρονη, ενοποιημένη και διαλειτουργική πολυεπίπεδη άμυνα που έχει αποδείξει την αξία της σε μάχη και είναι προσαρμοσμένη σε αποστολές αντιμετώπισης μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει χρησιμοποιήσει το εγχώρια ανεπτυγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Centauros, το οποίο σήμερα χρησιμεύει κυρίως για την αντιμετώπιση μη επανδρωμένων αεροσκαφών που εκτοξεύτηκαν από τους Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα.
Το 2026 έχει προγραμματιστεί η έναρξη της σειριακής παραγωγής δύο φορητών συστημάτων αντι-drone, του ΗΠΕΡΙΩΝ και του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ, τα οποία σχεδιάστηκαν για την άμεση προστασία των δυνάμεων από σμήνη μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Αξίζει να προστεθεί ότι η Ελλάδα δεν θέλει μόνο να αγοράσει ξένες τεχνικές λύσεις, αλλά προσπαθεί επίσης να αναπτύξει τις δικές της βιομηχανικές δυνατότητες. Στο μέλλον, αυτό θα μειώσει τους κινδύνους που σχετίζονται με την εξάρτηση από ξένους προμηθευτές.
Η Τουρκία φέρνει το Ισραήλ και την Ελλάδα πιο κοντά
Οι ελληνικές αμυντικές επενδύσεις σχετίζονται άμεσα με τη δυναμική ανάπτυξη της τουρκικής αεράμυνας. Ταυτόχρονα, η αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας (τόσο στην πώληση των δικών της όπλων όσο και στην ανάπτυξη βιομηχανικών δυνατοτήτων) προκαλεί ανησυχία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο Ισραήλ.
Η κοινή αντίληψη της απειλής ευνοεί τη σύσφιξη της συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών, τα οποία - πρέπει να τονιστεί - διατηρούν στενούς στρατιωτικούς και δεσμούς πληροφοριών για περισσότερο από μια δεκαετία.
Η Τουρκία επενδύει σε μεγάλο βαθμό στην προμήθεια όπλων. Η παραγωγή συστημάτων από τις Bayraktar (συμπεριλαμβανομένων των Kızılelma) και TAI (Anka), και η ανάπτυξη των πυραύλων Atmaca και Tayfun, προκαλούν πίεση στην Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, η συνεργασία της Αθήνας με το Τελ Αβίβ δεν είναι τόσο πολιτική όσο στρατιωτική. Χωρίς τις ισραηλινές στρατιωτικές τεχνολογίες, η Ελλάδα έχει περιορισμένες δυνατότητες.
