Ο Γιώργος Κιμούλης αποτελεί ήδη παρελθόν για τον διαχειριστικό οργανισμό του δημόσιου Κέντρου Πολιτισμού στο Φάληρο. Με τη δική του βούληση παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά την Πέμπτη, κατά κάποιο τρόπο όμως η απομάκρυνσή του ήταν προδιαγεγραμμένη: Πολιτικό παρασκήνιο, εσωτερικές συγκρούσεις συμφερόντων στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος αλλά και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας του ίδιου, είναι μερικοί μόνο από τους παράγοντες που κατέστησαν εξ αρχής προβληματική την επιλογή Κιμούλη για τη θέση του Προέδρου της ΚΠΙΣΝ ΑΕ. Ακόμη και εάν αυτή η επιλογή αποδίδεται προσωπικά στον πρωθυπουργό της χώρας.

Πέρα από οτιδήποτε άλλο συνέβη και ώθησε τον Κιμούλη εκτός ΚΠΙΣΝ μια ώρα αρχύτερα, από ό,τι φαίνεται, ελάχιστη σημασία δόθηκε από τους ιθύνοντες στο ίδιο το καταστατικό της Ανώνυμης Εταιρείας. Το οποίο καταστατικό, υπενθυμίζεται, είναι ο ψηφισμένος από το Κοινοβούλιο νόμος του ελληνικού κράτους Ν. 3785, δημοσιευμένος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 7/8/2009.

Όπως ρητώς ορίζεται στο Καταστατικό της ΚΠΙΣΝ ΑΕ και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο V, άρθρο 16 (το οποίο προβλέπει την σύνθεση και τη θητεία του ΔΣ), παράγραφος 5, «ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων Σύμβουλος πρέπει να έχουν τουλάχιστον πενταετή εμπειρία σε θέση σημαντικής ευθύνης και απαιτήσεων στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα». Ο Γιώργος Κιμούλης είναι κορυφαίος ηθοποιός, θιασάρχης και σκηνοθέτης. Τυγχάνει επίσης ένας βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος, ο οποίος συχνά μεταφράζει και διασκευάζει θεατρικά έργα με μεγάλη επιτυχία. Με λιγότερη επιτυχία υπήρξε ο ίδιος θεατρικός παραγωγός και ιδιοκτήτης σχολής υποκριτικής. Συνεπώς η αξία του ως καλλιτέχνη είναι πέρα για πέρα αδιαμφισβήτητη και δεν αποκλείεται καθόλου η επιλογή Κιμούλη να ήταν ιδανική για το ΚΠΙΣΝ. Ωστόσο, από καθαρώς τυπική άποψη, αναρωτιέται κανείς πώς καλύφθηκε στην περίπτωσή του αυτή η καταστατική προϋπόθεση της «τουλάχιστον πενταετούς εμπειρίας σε θέση σημαντικής ευθύνης και απαιτήσεων στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα».

Προφανώς κρίθηκε σαν «ισοδύναμο» η τεράστια σταδιοδρομία του στο χώρο της δραματικής τέχνης υπό όλες του τις εκάστοτε ιδιότητες. Παρόλ' αυτά, ακόμη και η ανοιχτή επιστολή δια της οποίας ανακοίνωσε την παραίτησή του, δημιουργεί απορίες για το πώς ερμηνεύτηκε το Καταστατικό της ΚΠΙΣΝ ΑΕ. Ή, ακόμη χειρότερα, εάν οι εμπλεκόμενοι μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν καν. Διότι, στο προαναφερθέν κεφάλαιο 16 του κανονισμού λειτουργίας της εταιρείας αναφέρεται επίσης (παράγραφος 7) ότι «ο Πρόεδρος του Δ.Σ. εκπροσωπεί τον Οργανισμό στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συγκαλεί το Δ.Σ., προεδρεύει των συνεδριάσεων του και ασκεί όλες τις αρμοδιότητες που προβλέπονται από το καταστατικό ή καθορίζονται με αποφάσεις του Δ.Σ».

Στην δε παράγραφο υπ' αριθμόν 9, το Καταστατικό ορίζει ότι «ο Διευθύνων Σύμβουλος προΐσταται όλων των υπηρεσιών του Οργανισμού, διευθύνει τα έργα του και την εκπροσωπεί νομίμως έναντι τρίτων ενεργώντας από κοινού με ένα άλλο μέλος του Δ.Σ., που ορίζεται ειδικά είτε με το παρόν καταστατικό όσον αφορά στο πρώτο Δ.Σ., είτε με απόφασή του ίδιου του Δ.Σ., όσον αφορά στα επόμενα. Με αποφάσεις του Δ.Σ. καθορίζονται ειδικότερα οι αρμοδιότητες του Διευθύνοντος Συμβούλου».

Ο Γιώργος Κιμούλης καυτηριάζει στην επιστολή του τις υπερ-εξουσίες του διευθύνοντος συμβούλου της ΚΠΙΣΝ ΑΕ, κ. Νίκου Μανωλόπουλου. Όμως, ο ίδιος ο νόμος φαίνεται ότι ανοίγει το δρόμο για τη σύσταση ενός οργάνου στο οποίο ο Διευθύνων Σύμβουλος επί της ουσίας διοικεί, ενώ στον Πρόεδρο απομένει ο ρόλος του πρεσβευτή, του γενικού εποπτεύοντα κ.λπ. Και ο ρόλος αυτός δεν θα μπορούσε να ικανοποιεί, προσωρινά ή με προοπτική διαρκείας, μια προσωπικότητα τόσο πληθωρική όσο ο Γιώργος Κιμούλης.

Η αφορμή της έκρηξης

Η παραίτηση του Γιώργου Κιμούλη ήρθε ως αποτέλεσμα της πλήρους διάστασης των δικών του απόψεων με εκείνες του Διευθύνοντος Συμβούλου, Νίκου Μανωλόπουλου. Το ζήτημα που ανέκυψε ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, η διαφωνία του Κιμούλη με την τακτική του Ιδρύματος Νιάρχου να σχεδιάζει τις δικές του πολιτιστικές δράσεις στο ΚΠΙΣΝ, ανεξαρτήτως εκείνων που είναι προγραμματισμένες ή πρόκειται να προγραμματιστούν από το Κέντρο Πολιτισμού ως δημόσιου οργανισμού.

Το κείμενο της επιστολής παραίτησης του Γιώργου Κιμούλη από την προεδρεία της ΚΠΙΣΝ ΑΕ έχει ως εξής:

Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο στοίχημα δυναμικού μετασχηματισμού του πολιτισμικού μας χάρτη. Η τεράστια ευθύνη διοίκησης είχε εξ αρχής ως δεσμευτική παράμετρο την συγκρότηση ενός συλλογικά δημιουργικού και αποφασιστικού Διοικητικού Συμβουλίου το οποίο θα λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια. 

Η τελική αποκρυστάλλωση όμως της διοικητικής έκφρασης, προϊόν αναίτιων πολυήμερων “εσωκομματικών διαπραγματεύσεων”, απεδείχθη στην πράξη κατώτερη των περιστάσεων. Παρά το συμφωνημένο πλαίσιο, ο διορισμένος εκ του Υπουργείου Οικονομικών διευθύνων σύμβουλος κ. Μανωλόπουλος - πρώην Διευθυντής του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών - υποκαθιστά στην ουσία όλο το Διοικητικό Συμβούλιο εκμεταλλευόμενος τις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος στις οποίες αρνούμαι να συμμετέχω. 

Ως μέλος μιας συλλογικότητας που δεν δύναται να ενεργοποιηθεί τελικώς - παρ’ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλα όλον αυτόν τον καιρό - και ενός ασαφούς τοπίου καλλιτεχνικής διεύθυνσης που αρχίζει να διαμορφώνεται πλέον καθιστώντας σχεδόν απαγορευτικό οποιοδήποτε παραγόμενο έργο εκ μέρους του Κ.Π.Ι.Σ.Ν. ΑΕ, υπέβαλα σήμερα την παραίτησή μου προς το Διοικητικό Συμβούλιο. Σε καμία περίπτωση δεν προτίθεμαι να συμβάλλω στην ακύρωση της δυναμικής του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αλλά ούτε και να συναινέσω σε διαδικασίες που μελλοντικά μπορεί να προκαλέσουν υπόνοιες αδιαφάνειας.

Οι δημόσιες θέσεις δεν είναι επισφράγιση κοινωνικής αποκατάστασης ούτε κάλυψη κάποιου υπαρξιακού κενού. Ναι μεν στήριξα δημοσίως τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί έκρινα πως ήταν η μοναδική λύση εκείνη την περίοδο για τη χώρα μου, αλλά δεν το έκανα για να εγκατασταθώ σε κάποια θέση. Ούτως ή άλλως έχει κατά κόρον γραφτεί πως έχω αρνηθεί αρκετές προτάσεις στο παρελθόν για θέσεις ιδιαίτερα σημαντικές. Ευτυχώς για μένα δεν είμαι ανέστιος. Έχω τον τόπο της τέχνης μου. Εκεί κατοικώ. Ουδέποτε έχω παίξει ρόλο σε πολιτικά παρασκηνιακά παιχνίδια ή σε εσωκομματικές συγκρούσεις, όπως επίσης ουδέποτε υπήρξα παιδί κομματικού σωλήνα. Ας ελπίσουμε, για το καλό όλων και του ΚΠΙΣΝ η παραίτηση αυτή να αναγκάσει τους αρμόδιους να σκεφτούν με μεγαλύτερη προσοχή τον τρόπο λειτουργίας του. 

Τέλος θα ήθελα να υπενθυμίσω δύο βασικά πράγματα: πρώτον η αξιοπρέπεια δεν έχει ανταλλακτική αξία και δεύτερον όταν ρίχνουμε κάποιον εν γνώσει μας στην αρένα, δεν τον αφήνουμε μόνο του να κοιτάζει τι θα δείξει ο αντίχειρας. 

Με εκτίμηση

Γιώργος Κιμούλης