Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι μια επίκτητη και εμμένουσα έκπτωση των διανοητικών ικανοτήτων, που επηρεάζει πολλαπλά γνωστικά πεδία, και δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινή, επαγγελματική και κοινωνική ζωή του ατόμου.

Αποτελεί τη συχνότερη αιτία άνοιας και είναι υπεύθυνη για περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις άνοιας.

Συνήθως, το πρώτο σύμπτωμα της νόσου είναι η έκπτωση στην πρόσφατη μνήμη.

Σύμφωνα με νέα πολυετή μελέτη, η κατάσταση της υγείας του ατόμου στα 50 μπορεί να προειδοποιεί για τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου.

Επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζωνς Χόπκινς παρακολούθησαν επί σχεδόν 24 χρόνια την πορεία της υγείας 346 εθελοντών, καταγράφοντας μεταξύ άλλων την αγγειακή υγεία τους και παρακολουθώντας τον εγκέφαλό τους για ενδείξεις συσσώρευσης βήτα-αμυλοειδούς. Το βήτα-αμυλοειδές είναι μία πρωτεΐνη που σχετίζεται με την νόσο Αλτσχάιμερ.

Κατά την έναρξη της μελέτης οι εθελοντές είχαν μέση ηλικία 52 ετών, ενώ η μέση ηλικία στο τέλος της ήταν τα 76 έτη.

Η τομογραφία εγκεφάλου τους αποκάλυψε πως, όσοι είχαν τα περισσότερα αγγειακά προβλήματα στην ηλικία των 50, διέθεταν τα πιο αυξημένα επίπεδα αμυλοειδούς στα 70.

Οι εθελοντές που κατάφεραν να αποφύγουν την υπέρταση έως τα 64 τους χρόνια, είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν άνοια έως το τέλος της περιόδου παρακολούθησης.

Αντιθέτως, όσοι ήταν παχύσαρκοι στα 50 τους είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν αυξημένα επίπεδα αμυλοειδούς στα 70 τους, ενώ γενικώς όσοι είχαν έναν αγγειακό παράγοντα κινδύνου στα 50 τους είχαν 88% περισσότερες πιθανότητες να έχουν συσσωρευμένο αμυλοειδές όταν γέρασαν, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν κανέναν.

Αντίστοιχα, όσοι είχαν δύο ή περισσότερους παράγοντες αγγειακού κινδύνου (λ.χ. είχαν ταυτοχρόνως πίεση και χοληστερίνη) είχαν σχεδόν τριπλάσιες πιθανότητες να αποκτήσουν έως τα 76 τους αυτές τις συσσωρεύσεις.

Οι αγγειακοί παράγοντες κινδύνου που συσχετίστηκαν με το βήτα-αμυλοειδές ήταν το σωματικό βάρος, το κάπνισμα, η υπέρταση, ο διαβήτης και η ολική χοληστερόλη.

Πηγή: onmed.gr