Μπορεί με λίγη σκέψη να βρείτε μερικές λέξεις που να ξεκινούν τους πιο δύσκολους συνδυασμούς φωνηέντων ή συμφώνων του ελληνικού αλφαβήτου, ωστόσο δύσκολα θα βρεις λέξη που να ξεκινά από «ζν».
Κι αυτό γιατί η λέξη που ξεκινά από «ζν» είναι μόνο μία και μάλιστα υπάρχει σε πολλές ομηρικές μεταφράσεις.
Ο λόγος για το «Ζνίχι», που δεν είναι κάποια παραλλαγή της λέξης νύχι, σε κάποια τοπική διάλεκτο.
H λέξη, η μοναδική στην ελληνική γλώσσα που ξεκινάει από «ζν», χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πίσω μέρος του λαιμού, τον σβέρκο, τον αυχένα.
Όπως αναφέρει ο Νίκος Σαραντάκος στο βιβλίο του «Λέξεις που χάνονται», η λέξη «Ζνύχι» στάθηκε αφορμή για να υπάρξουν γνωμοδοτήσεις ακαδημαϊκών ώστε να σταματήσει να διδάσκεται η μετάφραση της Οδύσσειας του Σιδέρη, επειδή ανέφερε λέξεις που τείνουν προς αφανισμό όπως το ζνίχι.
Η λέξη εμφανίζεται σε κάποιες παροιμίες όπως: «το φιλότιμο μαυρίζει το ζνίχι». Ακόμα εμφανίζεται σε στίχο του Βάρναλη: «στο κρουστό σου ζνίχι το μαυριδερό. Η ετυμολογία της δεν έχει οριστεί αν και πιθανολογείται η σλαβική της καταγωγή.
Υπάρχει επιπλέον μια σχετική προσέγγιση που θέλει τη λέξη να προέρχεται από το ινίον.
