Πάρτε ένα θυμιατήρι να θυμιατίσουμε με πίστη την Ελλάδα μας και να δείτε τι θα γίνει!

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Τι θα γίνει άραγε;

Θα ανατινάζονται καίρια τα σκοτεινά και ύπουλα σχέδια που εξυφαίνονται τούτες τις κρίσιμες στιγμές πίσω από τις πλάτες μας.

Πάνε οι αντίχριστοι να μικραίνουν την Ελλάδα μας.

Το βλέπουμε στην επικαιρότητα , στις προθέσεις και τις δηλώσεις των εχθρών μας.

Ένα μόνο Θωρηκτό μεγάλωσε την Ελλάδα

Αλλά τι θωρηκτό ήταν αυτό το ΑΒΕΡΩΦ του Ναυάρχου Κουντουριώτη;

Πριν πολλά χρόνια είχα ένα υπερηλικιωμένο γείτονα που πλησίαζε τον αιώνα.

Και το μυαλό και τα μάτια του ήταν ξουράφι .

Όταν με έβλεπε να θυμιατίζω στο μπαλκόνι μου έλεγε την ίδια ιστορία.

Πάλι τα κανόνια θυμιατίζεις ; και χαμογελούσε

Όμως δεν το παρεξηγούσα γιατί γνώριζα τι εννοούσε.

Μου αφηγήθηκε ήδη πολλές φορές:

Δεν ξεχνιέται η θητεία που έκανα σαν νέος – εθελοντής ναύτης στο θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ δίπλα στον ήρωα μας Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη.

Λίγο πριν τις κρίσιμες στιγμές των συναντήσεων που είχαμε με τα εχθρικά πλοία και λίγο πριν βρεθούμε σε απόσταση βολής…

Ο Κουντουριώτης είχε οργανώσει τρεις ομάδες ναυτών υπό την εποπτεία ναυκλήρων και όλοι αυτοί ανάβανε θυμιατήρια εκείνη την καθοριστική στιγμή και έτρεχαν να θυμιατίσουν τα κανόνια και τα πολυβόλα του Θωρηκτού Αβέρωφ.

Η πνευματική συνταγή ήταν ιδέα του Παύλου Κουντουριώτη και είχε πάντα επιτυχία.

Ήταν κοινό μυστικό όλων μας

Κάθε φορά που θυμιατίζαμε και μάλιστα με θυμίαμα- γιασεμί παραγγελία του Ναυάρχου από το Περιβόλι της Παναγίας οι οβίδες μας κτυπούσαν διάνα και έκαναν μεγάλες καταστροφές στον εχθρό που οπισθοχωρούσε αλλόφρων.

Το πιο συγκλονιστικό ήταν ότι όλο το προσωπικό περίμενε πως και πως τα « θυμιατήρια- πληρώματα» όπως μας έλεγαν και σταυροκοπιόταν , όπως στις Εκκλησίες.

Στα λεγόμενα του σεβαστού μου γείτονα κρατούσα μια επιφύλαξη, αλλά όταν ασχολήθηκα περαιτέρω με το θέμα , διαπίστωσα ότι όχι μόνο αυτό αλλά και άλλα πολλά παράδοξα λάμβαναν χώρα επάνω στο ΑΒΕΡΩΦ που σηματοδοτούσαν το μεγάλωμα της ΕΛΛΑΔΟΣ.

«ήταν το μοναδικό πλοίο που έχει ναό στο κατάστρωμα. Δεν υπέστειλε ποτέ την Ελληνική σημαία και δεν έχασε καμία μάχη.

Τα χριστιανικά αισθήματα της τότε ελληνικής κοινωνίας αλλά και οι προσωπικές πεποιθήσεις των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού και όχι μόνο του Π. Κουντουριώτη φρόντισαν ώστε στο νέο εύδρομο του στόλου, το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ», να υπάρχει Εκκλησία επί του καταστρώματος, παρότι δεν προβλεπόταν από τα αρχικά σχέδια του πλοίου, τα οποία προσαρμόστηκαν κατόπιν σχετικής επιθυμίας και παραγγελίας του Πολεμικού Ναυτικού»

Το εκκλησάκι έγινε στο σημείο που ήταν σχεδιασμένη η πυριταποθήκη.

Πρόκειται για το μοναδικό πολεμικό πλοίο με ναό και μάλιστα πάντα υπηρετούσε ιερέας, ο οποίος ήταν ο τρίτος στην αρχαιότητα σε βαθμό.

Η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου επέδρασε ουσιαστικά στην ψυχολογία του πληρώματος και συνετέλεσε στην επιτυχία της αποστολής του.

Καθ’ όλη τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, επέβαινε του πλοίου στρατιωτικός ιερέας ως κανονικό μέλος του πληρώματος και λειτουργούσε Κυριακές και γιορτές

Στις 8 Ιουνίου 1912 η Ιερά Σύνοδος διόρισε εφημέριο του πλοίου τον αρχιμανδρίτη και μετέπειτα Μητροπολίτη Σπάρτης Διονύσιο Δάφνο. Ο ιερέας, θέλοντας να συμβάλει και στην καλλιέργεια της χριστιανικής πίστης και της θρησκευτικότητας του πληρώματος, πραγματοποιούσε κατά καιρούς διάφορες ομιλίες.

Το σημάδι από τον Θεό

Ο Άγιος Νικόλαος πάντοτε προστάτευε το πλοίο, αναφέρουν μαρτυρίες.

«Παραμονές της ναυμαχίας της Έλλης, ένας υποκελευστής καθάριζε το πλοίο με έναν κουβά. Μόλις τελείωσε, ξάπλωσε να κοιμηθεί και, όταν ξύπνησε, είδε συγκλονισμένος επάνω στον κουβά σχηματισμένο το πρόσωπο ενός Αγίου» περιγράφει ο κυβερνήτης του «Αβέρωφ» κ. Χαραλαμπόπουλος και συνεχίζει:

«Η συγκίνηση όλων ήταν φανερή, κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την εικόνα, ήταν πράγματι η μορφή ενός Αγίου. Συγκλονισμένοι, πήραν τον κουβά και πήγαν στον Κουντουριώτη, ο οποίος ήταν βαθιά θρησκευόμενος.

Με δάκρυα στα μάτια, ο κυβερνήτης είπε ότι αυτό είναι ένα σημάδι από τον Θεό ότι θα κερδίσουμε τη μάχη. Και, πράγματι, έτσι έγινε.

Γι’ αυτό και ο Κουντουριώτης διέταξε μετά τη θριαμβευτική νίκη να γίνει λιτανεία.

Στη συνέχεια, ο κουβάς τοποθετήθηκε στο εκκλησάκι. Ιερέας τότε ήταν ο Δάφνος, ο οποίος, όταν το 1915 έγινε Μητροπολίτης Σπάρτης, πήρε τον κουβά μαζί του. Το 1937 ο βασιλεύς πήγε επίσκεψη στη Σπάρτη και, όταν ο Μητροπολίτης του εξήγησε την ιστορία, ο βασιλιάς του ζήτησε να επιστρέψει τον κουβά στο πλοίο, όπου και ανήκει. Σήμερα μπορεί όποιος θέλει να δει στο “Αβέρωφ” τον κουβά με τη μορφή του Αγίου». Αυτό ήταν ένα από τα θαύματα που καταγράφονται στο ημερολόγιο του πλοίου.

Ο Κουντουριώτης ευλογούσε το πλήρωμα με έναν ξύλινο σταυρό. «Ο,τι πετυχαίνω είναι από τον Θεό» έλεγε.

Ο κ. Χαραλαμπόπουλος μας εξηγεί ότι ο ναύαρχος Κουντουριώτης θεωρούσε πως ό,τι κάνει και ό,τι πετυχαίνει δεν πραγματοποιούνται από τον ίδιο, αλλά επειδή το ήθελε ο Θεός.

Μας μεταφέρει ακόμα ένα περιστατικό: «Είχε βγει ο τουρκικός στόλος από τα Δαρδανέλια και ο ελληνικός στόλος κινούνταν για να τον συναντήσει.

Ο Κουντουριώτης ζήτησε να του φέρουν από το εκκλησάκι ένα κουτί, το οποίο είχε μέσα έναν ξύλινο σταυρό. Με τον σταυρό γύρισε όλο το πλοίο και ευλόγησε όλο το πλήρωμα. Ανέβηκε στην κόντρα γέφυρα, ακούμπησε τον σταυρό και είπε: “Εδώ που ακουμπά ο σταυρός τούρκικο βλήμα να μην ακουμπήσει”.

Πραγματικά, οι τουρκικές δυνάμεις έριξαν 1.800 βλήματα εναντίον του “Αβέρωφ”, αλλά πέτυχαν το πλοίο μόνο τα 15».

Ύστερα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει ότι προστάτης του πλοίου είναι ο Άγιος Νικόλαος. Ακόμη και σήμερα, ο Άγιος δηλώνει την παρουσία του»