Οι φίλοι, εκτός από παρέα και συμπαράσταση σε δύσκολη στιγμή, μπορούν να μας βοηθήσουν να αποτρέψουμε την εκδήλωσης ενός μείζονος προβλήματος υγείας, του διαβήτη τύπου ΙΙ, υποστηρίζουν Ολλανδοί ερευνητές σε άρθρο που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο BMC Public Health.

Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, με επικεφαλής την Δρ Στέφανι Μπρινκχιους, έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση σχεδόν 3.000 μεσήλικες και ηλικιωμένους στην Ολλανδία, από 40 έως 75 ετών, με μέσο όρο τα 60 έτη. Περίπου τα μισά άτομα ήταν γυναικές και το 29% του δείγματος έπασχε από διαβήτη τύπου ΙΙ.

Η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι όσοι είχαν ένα κοινωνικό δίκτυο 10-12 ατόμων ήταν λιγότερο πιθανό να εκδηλώσουν διαβήτη τύπου ΙΙ, συγκριτικά με όσους είχαν ένα δίκτυο στενών φίλων επτά έως οκτώ ατόμων. 

Για κάθε μείωση του αριθμού των φίλων καταγραφόταν 5-12% αύξηση των πιθανοτήτων εκδήλωσης διαβήτη. 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι άνδρες που ζούσαν μόνοι ήταν πιθανότερο να έχουν διαβήτη τύπου ΙΙ, ενώ αυτό δεν ίσχυε για τις γυναίκες. 

«Το μεγάλο κοινωνικό δίκτυο ενδεχομένως να επιδρά καταλυτικά στον τρόπο ζωής των ανθρώπων. Οι πολλοί φίλοι ίσως να είναι η "πόρτα" για την αναζήτηση κοινωνικής βοήθειας για βελτιώσεις στην διατροφή και τη σωματική δραστηριοποίηση», σχολιάζει η Μπρινκχιους.

Η Μιράντα Σραμ, επίκουρη καθηγήτρια στο ολλανδικό πανεπιστήμιο προσθέτει ότι «πιθανόν οι άνδρες που ζουν μόνοι να μην φροντίζουν τόσο καλά τον εαυτό τους, όπως οι γυναίκες. Ίσως να τρώνε λιγότερα φρούτα και λαχανικά, να μην είναι τόσο σωματικά δραστήριοι και γενικότερα να μην τους απασχολεί η υγεία τους».