«Συνασπισμός Σύγχρονης Αριστεράς» λέει είναι το όνομα που έχει προτείνει ο Στέφανος Κασσελάκης για το…rebranding, για να χρησιμοποιήσουμε και έναν όρο που καταλαβαίνει, η…«νέα» Αριστερά που όπως όλα δείχνουν, έχει έρθει στην Ελλάδα με γεμάτη φαρέτρα με εργαλεία των τέρμα καπιταλιστών «Δημοκρατικών» των ΗΠΑ…

Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή θα πρέπει να διαπιστώσουμε δυστυχώς πως όσο ποιο πίσω πάει κανείς στον χρόνο, τόσο πιο ευδιάκριτες είναι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε παρατάξεις και ιδεολογίες και αντίστοιχα πιο δυσδιάκριτες όσο προχωράμε μπροστά στον χρόνο.

Μετά το 1974 ήξερες ότι στα δεξιά είναι η ΝΔ, στο κέντρο ήταν το ΠΑΣΟΚ και στα αριστερά το ΚΚΕ. Στο χάσμα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, κάτι σαν το χάσμα μεταξύ συρμού και αποβάθρας ένα πράμα, βρίσκονταν άνθρωποι που είχαν φύγει από το ΚΚΕ και βλέποντας την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ με «σοσιαλιστική» μαρκίζα, έψαχναν για ένα τρόπο να φέρουν στην εξουσία «κομμουνιστικές» στοχεύσεις, με «δυτική», «καπιταλιστική» επικάλυψη ώστε να μην υφίσταται η «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» αλλά και να μην διαταράσσεται η ηρεμία του δυτικού κόσμου, δηλαδή των ΗΠΑ, μέσα στην σφαίρα επιρροής της οποίας υπάρχει η Ελλάδα.

Προσπαθούσαν δηλαδή μια μίξη με κομμουνιστικές, σοσιαλιστικές και καπιταλιστικές απόψεις προκειμένου να μπορέσουν και το ιδεολογικό τους υπόβαθρο να καλύψουν αλλά και την ψήφο του κόσμου, που είχε μάθει στον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, να πάρουν.

Μετά από πολλά πειράματα και προσπάθειες τις δεκαετίες του 1980, 1990 και 2000, κατέληξαν σε μια πλατφόρμα και έναν άνθρωπο που χωρίς να έχει τις…«σταλινικές» μουστάκες αλλά ένα «baby face» μπορούσαν να πουν πως έχουν ένα καλό πακέτο.

Η οικονομική κρίση του 2010, ξύπνησε στον ελληνικό λαό την τάση να φύγει από την πεπατημένη, αναζητώντας λύση στην βαριά φτώχεια που τον πλάκωνε. Η οικονομική δικαιοσύνη χωρίς πλούσιους και αφεντικά άρχισε να βρίσκει ακροατές…

Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο έπρεπε λοιπόν με ένα τρόπο να ξηλωθεί από το μυαλό των Ελλήνων το όποιο ηθικό πλεονέκτημα των αριστερών και εν δυνάμει κομμουνιστών.

Η λύση βρέθηκε με τον πιο απλό τρόπο. Τους δόθηκε η δυνατότητα να πάρουν την εξουσία. Με τα καμώματά τους, έδειξαν πως δεν είναι ηθικοί γίγαντες αλλά απλοί καθημερινοί άνθρωποι που διψούν για εξουσία και όχι για το κοινό καλό.

Από τότε ο μέσος Έλληνας ακούει «αριστερός» και βγάζει φλύκταινες.

Η σημερινή εικόνα δε στον ΣΥΡΙΖΑ, με τα στελέχη να «σφάζονται» μεταξύ τους για την καρέκλα ενώ ο μέσος Έλληνας στενάζει από την ακρίβεια και ο εξ ανατολών εχθρός παραμονεύει να τσακίσει ότι έχει απομείνει από τον Ελληνισμό, μόνο εμπιστοσύνη δεν μπορεί να εμπνεύσει, ειδικά από την στιγμή που ο Στέφανος δεν κομίζει κάτι πολιτικό, αλλά ξεκάθαρα επικοινωνιακό με την επικάλυψη του «μπρούκλη» από το Αμέρικα.

Το σίγουρο είναι πως οι «αριστερές» ιδέες για «άμεση δημοκρατία» είναι απλά ρητορικές πομφόλυγες καθώς σε καμιά περίπτωση δεν είναι διατεθειμένος να σπάσει αυγά με τους πλούσιους αυτού του τόπου, όντας και ο ίδιος ένας από αυτούς. Αυτό που κομίζει ο Στέφανος είναι αριστερή μαρκίζα με ακραία καπιταλιστική εκμετάλλευση, όπως η κατ’ επίφαση «κομμουνιστική» Κίνα.

Η δε κομμουνιστική «μήτρα» των «αριστερών» μην μπορώντας να εμφυσήσει στον κόσμο την ουσία της ιδεολογίας της καθώς και η ίδια αποτελείται από…ανθρώπους και όχι πνευματικούς διανοούμενους γίγαντες, έχει προτιμήσει να περιχαρακωθεί στον Περισσό, προκειμένου να συνεχίσει να φυτοζωεί προσδοκώντας κάτι αντίστοιχο με την Ανάσταση Νεκρών των Χριστιανών. Την Επανάσταση των Λαών…

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, αφού στο «Κεντρώο» ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν και εκεί να παλεύουν για την καρέκλα, η «δεξιά» ΝΔ που έχει μετατοπιστεί και αρκετά προς το κέντρο προς άγραν ψήφων, να παίζει μπαλίτσα μόνη της και όλα να δείχνουν πως ο Κυριάκος θα φτάσει τα χρόνια του Ερντογάν στην εξουσία…

Για τους πιο δεξιά της ΝΔ δεν θα γράψω τίποτα γιατί και αυτοί είναι πιο «πεινασμένοι» με κάθε έννοια της λέξης, αλλά και δυστυχώς πιο αμόρφωτοι, ειδικά σε θέματα ουσιαστικής παιδείας και με πολλές πολιτικο-θρησκευτικές αγκυλώσεις που δεν συνάδουν με την ελληνική κοινωνία του 2024.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όσο πιο μπροστά προχωράμε στον χρόνο τόσο πιο πολύ ισοπεδώνονται οι ιδεολογίες, τόσο πιο πολύ ξεθωριάζουν οι διαχωριστικές γραμμές και στο τέλος τον λογαριασμό καλείται να πληρώσει ο «περήφανος» ελληνικός λαός, του οποίου δυστυχώς το μέλλον, δηλαδή η νέα γενιά είναι έρμαιο, της κάθε woke ατζεντας και αμερικανόφερτου τραπ σκουπιδιού που μετατρέπει ελληνόπουλα σε «τζάμπα μάγκες» γεμάτα από «μαγκιά-κλ@νια».

Ναι ξέρω φλυαρώ και όλα αυτά μοιάζουν να μην έχουν καμιά συνοχή και κανένα νόημα. Είναι ίσως γιατί πραγματικά είναι πολλά τα δεινά που μας έχουν βρει τα τελευταία χρόνια και αντί να γινόμαστε καλύτεροι γινόμαστε ότι χειρότερο μπορούμε, κάνοντας το μέλλον να φαντάζει ζοφερό και την μόνη φράση που μου έρχεται στο μυαλό να είναι η «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ουφ τα γραψα και ξεθύμανα…προς το παρόν…