Σύμφωνα με δύο νέες επιστημονικές έρευνες οι καρκινικοί όγκοι των παιδιών εμφανίζουν συχνά διαφορετικές μεταλλάξεις γονιδίων από τους αντίστοιχους καρκίνους των ενηλίκων. Με βάση αυτό το συμπέρασμα οι παιδικοί καρκίνοι χρειάζονται πιο ακριβείς και εστιασμένες θεραπείες, άρα θα είναι πιο ωφέλιμο εάν αναπτυχθούν πιο στοχευμένα φάρμακα γι' αυτούς.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ (Ερευνητικό Νοσοκομείο Παίδων St. Jude Τενεσί) και τη Γερμανία (Γερμανικό Κέντρο Ερευνών Καρκίνου Χαϊδελβέργης), που έκαναν τις σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό «Nature» και τις οποίες αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ανέλυσαν τα γονιδιώματα πάνω από 1.700 όγκων από 20 διαφορετικά είδη παιδικού καρκίνου.

Οι επιστήμονες εξέφρασαν την ελπίδα ότι ο νέος γονιδιακός «χάρτης» των παιδικών καρκίνων που αποκαλύπτεται, θα καθοδηγήσει τις κλινικές και εργαστηριακές έρευνες προκειμένου να βελτιωθεί η κατανόηση, η διάγνωση και η θεραπεία των παιδιατρικών καρκίνων σε όλο τον κόσμο.

Οι καρκίνοι των παιδιών έχουν συνήθως λιγότερες μεταλλάξεις, πράγμα που κάνει πιο εύκολη τη διάκριση των γενετικών αλλαγών που οδήγησαν στην καρκινογένεση. Όμως, από την άλλη, οι παιδικοί καρκίνοι είναι σπανιότεροι, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότεροι ασθενείς διαθέσιμοι για κλινικές μελέτες, λιγότεροι όγκοι για αλληλούχιση και λιγότερες φαρμακευτικές εταιρίες πρόθυμες να αναπτύξουν φάρμακα για μια σχετικά μικρή αγορά.

Η αμερικανική μελέτη αποκαλύπτει ότι ούτε τα μισά μεταλλαγμένα γονίδια (μόνο το 45%) στα παιδιά με καρκίνο δεν είναι τα ίδια με τα γονίδια που προκαλούν τους καρκίνους στους ενήλικες.

«Η έρευνά μας δείχνει για πρώτη φορά ότι οι καρκίνοι των παιδιών και των ενηλίκων συχνά προέρχονται από διαφορετικά γονίδια με διαφορετικές μεταλλάξεις», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, ο υπολογιστικός βιολόγος Τζινγκχούι Ζανγκ.

«Τα ευρήματα μεταφέρουν το κεντρικό μήνυμα ότι τα παιδιά με καρκίνο δεν είναι μικροί ενήλικοι και ότι η ασθένειά τους δεν πρέπει να θεραπεύεται με τον ίδιο τρόπο», πρόσθεσε.

Οι σημερινές θεραπείες των παιδικών καρκίνων έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο, έχοντας φθάσει σε ποσοστά θεραπείας άνω του 80%. Όμως, η νόσος παραμένει η βασική αιτία θανάτου από ασθένεια στις ηλικίες 1 έως 19 ετών, ενώ αρκετές υπάρχουσες αντικαρκινικές θεραπείες έχουν παρενέργειες εφ' όρου ζωής, αυξάνοντας -μεταξύ άλλων- τον κίνδυνο για δευτερογενείς καρκίνους.