Τυπικά ανήκουν στη συλλογή των γλυπτών. Νεκρικά εκμαγεία, μορφές της νεοελληνικής ιστορίας που βγήκαν από τα λαράρια, τα ιδιωτικά εικονοστάσια για να εκτεθούν στη δημόσια λατρεία, imagines πια στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Εικοσιτρείς μάσκες, εικοσιτρία memento mori που κράτησαν την Εικόνα.
Γιατί χωρίς Εικόνα η μνήμη την κάνει με ελαφρά. Ουκ άνευ φαντάσματος, ουκ άνευ φαντάσματος, ούρλιαζε ο Αριστοτέλης από την Αχερουσία του. Κάτι παραπάνω θα ήξερε ο συγγενής.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Ιωάννης Κωλέττης
Μόνο δύο, αυτά του πρίγκηπα Ανδρέα (που τα'κανε κουλουβάχατα στον Σαγγάριο ) και του Δημήτριου Ζαμπακού πασά (γιατρού στο Μεγάλο Χαρέμι, πρωτοπόρου της αφροδισιολογίας στον 19ο) δεν πλάστηκαν επί του νεκρού. Όλα τα υπόλοιπα είναι νεκρικά, ο γύψος και οι αέρινες γαζούλες που τον συγκρατούσαν απλώθηκαν ενώ είχε ξεκινήσει ο Μέγας Κωκυτός και το ταξίδι στη Μαυρηγή.
Νικηταράς
Ο Κολοκοτρώνης, ο πονηροΚωλέττης, ο Κοραής, ο Νικηταράς, ο Μακρυγιάννης, ο Παναγιώτης και η Ιωάννα Γιατράκου (η μοναδική γυναίκα της συλλογής) αλλά κι ο μπαμπάς της άτακτης Λούλου, ο Ιωάννης Μεταξάς μας χαρίζουν την έσχατη πόζα, αυτή που θα πληρώσει τον οβολό για το ταξίδι από τ'απάνου για τα κάτου. Εκεί που ο Άδης είναι και Πλούτωνας, πλουτοδότης, φορέας νέας ζωής αρκεί να μπορείς ν' αποδείξεις ότι εσύ είσαι εσύ.
Ιωάννα Γιατράκου
Ιωάννης Μεταξάς
Γιατί κανείς δεν πεθαίνει όσο υπάρχει η φωτογραφία, η προτομή, ο ανδριάντας, το πορτραίτο, η μάσκα. Γιατί κανείς δεν πεθαίνει όταν πρόλαβε και έγινε Εικόνα.
