Για επερχόμενο πόλεμο Τουρκίας και Ισραήλ ομιλεί ο γνωστός Αμερικανός ειδικός Μ.Ρούμπιν του ινστιτούτου
 
Αυτό που ανησυχεί είναι οι επαναλαμβανόμενες αναφορές του ίδιου ειδικού, που γνωρίζει  πρόσωπα και πράγματα στο Πεντάγωνο, για μια πολεμική αναμέτρηση Τούρκων και Ισραηλινών στο συριακό έδαφος και την Ανατολική Μεσόγειο.

Πρόκειται για δύο χώρες με εντελώς διαφορετικά συμφέροντα τα οποία συγκρούονται σε Λίβανο, Συρία, Κουρδιστάν, ακόμα και στην Λιβύη. 

Η σκοτεινή πρόβλεψη της JP Morgan! «Η κατάρρευση της αγοράς ομολόγων είναι αναπόφευκτη – και εμείς θα κερδίσουμε»

Είναι όμως εφικτός ένας πόλεμος Ισραήλ-Τουρκίας; 

Σε αυτήν την δεδομένη παγκόσμια συγκυρία, τις τρομερές ανακατατάξεις και τις συγκρούσεις σε Ουκρανία και αλλού, όλα είναι πλέον πιθανά και υλοποιήσημα.  

Ο πόλεμος Ισραήλ-Τουρκίας θα λάβει χώρα, κυρίως λόγω της τεράστιας αλαζονείας των Τούρκων στην Μεσόγειο, και κανένας πλέον δεν θα τον σταματήσει.

Ο Αμερικανός ειδικός αναφέρει για το θέμα αυτό:  

“Τα πολεμικά παιχνίδια είναι ένα σημαντικό εργαλείο σχεδιασμού. Διάφοροι στρατιωτικοί και πολιτικοί εμπειρογνώμονες κάθονται γύρω από τραπέζια ή σε ξεχωριστά δωμάτια και παίζουν ρόλους στη λήψη αποφάσεων σε διαφορετικές χώρες. 

Οι αποφάσεις στον προηγούμενο γύρο παίζονται στη συνέχεια σε πολλαπλούς γύρους.

 Ο στόχος δεν είναι οι ομάδες να κερδίσουν ή να χάσουν, αλλά μάλλον να αναγκαστούν οι αναλυτές να αντιμετωπίσουν ομαδική σκέψη ή να σχεδιάσουν σενάρια που δεν είχαν εξετάσει προηγουμένως. 

Κάθε τόσο συχνά, τα πολεμικά παιχνίδια που χρηματοδοτούνται από ομάδες προβληματισμού της Ουάσιγκτον ή ακόμα και από την κυβέρνηση των ΗΠΑ γίνονται πρωτοσέλιδα. 

Θα στοχοποιούσε το Ιράν την έδρα του Πέμπτου Στόλου των ΗΠΑ στο Μπαχρέιν για να αντιδράσει μετά από μια ισραηλινή επίθεση σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, ακόμη και αν το Πεντάγωνο δεν είχε εμπλακεί; 

Ένα πρόσφατο πολεμικό παιχνίδι του Φόρουμ για τη Μέση Ανατολή, για παράδειγμα, πρότεινε την πιθανότητα το ιρανικό καθεστώς να προσκαλέσει την Κίνα να σταθμεύσει πολεμικά πλοία της, στον πετρελαϊκό τερματικό σταθμό Kharg για να αποτρέψει τυχόν αντίποινα των ΗΠΑ κατά της κύριας διέξοδου του Ιράν για εξαγωγή πετρελαίου. 

Άλλα πολεμικά παιχνίδια εξέτασαν την πιθανότητα η Κίνα να επιτεθεί σε αμερικανικές εγκαταστάσεις στο Γκουάμ ή σε αποθήκες καυσίμων ναυτικής αεροπορίας στη Σιγκαπούρη για να τις εξουδετερώσει πριν από μια εισβολή στην Ταϊβάν, ή οι ειδικοί αναρωτήθηκαν πόσα όπλα θα μπορούσε να παράσχει ο Βορειοατλαντικός Οργανισμός Εμπορίου στην Ουκρανία πριν η Ρωσία καταφύγει σε πυρηνικά όπλα. 

Τα πολεμικά παιχνίδια έχουν ένα άλλο πλεονέκτημα, από το να αναγκάζουν τους διπλωμάτες και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αποφύγουν τις ευσεβείς πόθους τους, και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. 

Η κυβέρνηση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ έχει στοιχηματίσει πολλά στην Τουρκία, βασιζόμενη όχι στην πραγματικότητα του κράτους που χρηματοδοτεί την τρομοκρατία, αλλά μάλλον στα γλυκά μηδενικά και στις πιθανές επιχειρηματικές συμφωνίες που ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ψιθύρισε στα αυτιά της αμερικανικής κυβέρνησης. 

Αυτό οδηγεί σε ασυνέπειες.

 Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να είσαι ταυτόχρονα υπέρ της Τουρκίας και κατά της Χαμάς. 

Το να υποστηρίζεις το ένα ισοδυναμεί με το να αγκαλιάζεις το άλλο, ειδικά καθώς το μεγαλύτερο μέρος της τρομοκρατίας της Χαμάς σχεδιάζεται πλέον όχι στην Τεχεράνη αλλά στην Κωνσταντινούπολη, όπου η Τουρκία έχει δώσει καταφύγιο και υποστήριξη στους χρηματοδότες και τους ηγέτες της ομάδας. 

Δεδομένης της αυξανόμενης επιθετικότητας του Ερντογάν απέναντι στο εβραϊκό κράτος, συμπεριλαμβανομένων των εκκλήσεων για στρατιωτική δράση και βίαιη τζιχάντ εναντίον του, και της τρομοκρατίας που υποστηρίζει ο Ερντογάν, είναι καιρός να αναγνωρίσουμε την πιθανότητα μιας στρατιωτικής σύγκρουσης. 

Η σπίθα ( ενός πολέμου Τουρκίας-Ισραήλ) θα μπορούσε να δοθεί στη Συρία, ειδικά τώρα που η Τουρκία ουσιαστικά συνορεύει με το Ισραήλ, καθώς ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ ( οργάνωση του Αλ Σάραα) για να μετατρέψει τη Συρία σε πληρεξούσιο τόσο ολοκληρωτικά όσο το Ιράν χρησιμοποίησε τη Χεζμπολάχ για να μετατρέψει τον νότιο Λίβανο σε μια de facto ιρανική αποικία. 

Ή θα μπορούσε να ξεκινήσει από μια διαμάχη για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τουρκίας, καθώς ο Ερντογάν ακολουθεί την πορεία του Ιρανού Ανώτατου Ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, για να χρησιμοποιήσει ένα φαινομενικά πολιτικό πρόγραμμα ως μέσο για την εκπλήρωση μιας μακροχρόνιας πυρηνικής φιλοδοξίας. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναγνωρίσουν αυτό που κάποτε ήταν ακατανόητο, δηλαδή αυτόν τον  πόλεμο, μεταξύ ενός μέλους του ΝΑΤΟ και του εβραϊκού κράτους. 

Πώς θα έμοιαζε ένας τέτοιος πόλεμος; 

Θα περιλάμβανε πυραύλους και σμήνη μη επανδρωμένων αεροσκαφών;

 Ναυτικές εμπλοκές στην Ανατολική Μεσόγειο; 

Αερομαχίες και με τις δύο χώρες χρησιμοποιώντας όπλα που παρέχονται από τις ΗΠΑ; 

Θα επιχειρούσε η Τουρκία απόβαση για να κόψει το Ισραήλ στα δύο στο στενότερο σημείο του, μόλις 8 μίλια μεταξύ της Μεσογείου και της Δυτικής Όχθης; 

Σε μια τέτοια περίπτωση, πώς θα αντιδρούσαν οι ΗΠΑ; 

Τι θα έκαναν οι γείτονες του Ισραήλ;

 Θα μπορούσε ο βασιλιάς Αμπντουλάχ Β' της Ιορδανίας, ο οποίος είναι και ο ίδιος αντιδημοφιλής στο εσωτερικό, να αντέξει τις πιέσεις από τον δικό του πληθυσμό που είναι έντονα ανταγωνιστικός προς το Ισραήλ; 

Θα χρησιμοποιούσε η Τουρκία Σύριους μισθοφόρους τζιχαντιστών και βετεράνους του Ισλαμικού Κράτους όπως έκανε ο Ερντογάν για να υποστηρίξει την εισβολή του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ; 

Με την κυβέρνηση Τραμπ να αναβιώνει μια πιθανή πώληση F-35 Joint Strike Fighter στην Τουρκία, τόσο το Πεντάγωνο όσο και το Κογκρέσο θα πρέπει να εξετάσουν ποιες επιπτώσεις θα μπορούσαν να έχουν αυτά τα αεροσκάφη εάν η Τουρκία τα χρησιμοποιούσε εναντίον του Ισραήλ. 

Οι διπλωμάτες πολύ συχνά κατασκευάζουν ένα κουκούλι άνεσης και εναλλακτικών πραγματικοτήτων. 

Αυτά μπορεί να φαίνονται καλά στα χαρτιά, αλλά δεν αντιπροσωπεύουν ένα βήμα προς την ειρήνη αλλά μάλλον μια βαριά αμέλεια αρνούμενοι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. 

Ένας πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας δεν είναι πλέον μια μακρινή πιθανότητα, αλλά θα μπορούσε εύκολα να συμβεί μέσα σε μια δεκαετία. 

Το ερώτημα τώρα είναι αν η Ουάσινγκτον μπορεί να τον αποτρέψει, ποια επίδραση θα μπορούσαν να έχουν οι στρατιωτικές πωλήσεις στην έκβασή του και ποιον θέλουν να κερδίσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες”, κατέληξε ο ίδιος.

Νομίζουμε ότι και η ελληνική πλευρά θα πρέπει και θα είναι προετοιμασμένη για πολεμική σύγκρουση μεγατόνων στην Ανατολική Μεσόγειο, πολύ ενωρίτερα από ότι ανέφερε ο Μ.Ρούμπιν, ειδικά με τις τόσες αφορμές που βλέπουμε στην Συρία πολύ συχνά.