Η αυξημένη συμμόρφωση των γυναικών στις οδηγίες των Αρχών σχετικά με την προστασία από τον κορωνοϊό μπορεί να είναι ένας από τους λόγους της χαμηλότερης ευαλωτότητας και θνησιμότητάς τους συγκριτικά με τους άνδρες στην πρώτη φάση της επιδημίας, σύμφωνα με μελέτη για τις διαφορές των φύλων στο πλαίσιο της COVID-19 ,που δημοσιεύθηκε στο PNAS.

«Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων που προωθούν τη νέα κανονικότητα, με μειωμένες μετακινήσεις, μάσκες και άλλες συμπεριφορικές αλλαγές, θα πρέπει να σχεδιάσουν δύο διαφορετικές μορφές επικοινωνίας των στρατηγικών που θα απευθύνονται ξεχωριστά στα δύο φύλα, αν θέλουν να αυξήσουν τη συμμόρφωση των ανδρών», αναφέρει ο Vincenzo Galasso, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Στην έρευνα που περιελάμβανε 21.649 άτομα σε Αυστραλία, Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Νέα Ζηλανδία, Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ και αποτέλεσε μέρος του διεθνούς project REPEAT (REpresentations, PErceptions and ATtitudes on the COVID-19), οι συγγραφείς παρατήρησαν ουσιαστικές διαφορές των φύλων τόσο στις αντιλήψεις όσο και στις συμπεριφορές.

Οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο έτειναν περισσότερο να θεωρούν την COVID-19 ως ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας (59% έναντι 48,7% τον Μάρτιο και 39,6% έναντι 33% τον Απρίλιο), να συμφωνούν με τις δημόσιες πρακτικές για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όπως οι περιορισμοί στις μετακινήσεις και η κοινωνική απόσταση (54,1% έναντι 47,7% τον Μάρτιο και 42,6% έναντι 37,4% τον Απρίλιο) και έτειναν σαφώς περισσότερο να ακολουθούν τους κανόνες που αφορούσαν στην προστασία από την COVID-19 (88,1% έναντι 83,2% τον Μάρτιο και 77,6% έναντι 71,8% τον Απρίλιο).

Το μερίδιο των ατόμων που συμμορφώνονταν με τους κανόνες έφθινε με το πέρασμα του χρόνου, ειδικά στη Γερμανία, όπου το 85,8% των γυναικών και το 81,5% των ανδρών τον Μάρτιο έπεσε σε 70,5% και 63,7% αντίστοιχα τον Απρίλιο. Ωστόσο, η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο φύλων παρέμεινε.

«Οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών σχετίζονται με τις συμπεριφορές που εξυπηρετούν κυρίως στην προστασία των άλλων, (π.χ. όταν βήχουν στον αγκώνα), σε αντίθεση με εκείνες που μπορούν να προστατεύσουν τόσο το ίδιο το άτομο όσο και τους γύρω του», επισημαίνουν οι ειδικοί, συμπληρώνοντας πως οι διαφορές των φύλων παρέμειναν ακόμα και μετά τον έλεγχο ενός μεγάλου αριθμού κοινωνικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών και ψυχολογικών παραγόντων.

Ωστόσο, τέτοιου είδους διαφορές αποδείχθηκαν πιο περιορισμένες ανάμεσα στα παντρεμένα ζευγάρια που ζουν μαζί και μοιράζονται κοινές απόψεις και αντιλήψεις και ανάμεσα σε άτομα που εκτίθενται άμεσα στην πανδημία. Οι διαφορές, μάλιστα, μειώνονταν με την πάροδο του χρόνου, στην περίπτωση που άνδρες και γυναίκες εκτίθεντο στην ίδια ροή πληροφοριών σχετικά με την πανδημία.