Όπως ήδη γνωρίζετε πολύ καλή, παλαιότερα η Σοβιετική Ένωση και σήμερα η Ρωσία πιστεύεται πως ναυπηγούν τα καλύτερα υποβρύχια του κόσμου.
Η κλάση Alfa, με το επαναστατικό κύτος της από τιτάνιο, είναι ένα από τα ευστοχότερα παραδείγματα του «ταλέντου» της Μόσχας να αναπτύσσει φοβέρα υποβρύχια σκάφη.
Στην πραγματικότητα η κλάση Alfa πιστεύεται πως είναι μέχρι και σήμερα μία από τις γρηγορότερες κλάσεις υποβρυχίων στον κόσμο.
Ποια Είναι η Εντυπωσιακή και Ιστορική Κλάση Alfa;
Τα σκάφη της κλάσης Alfa υιοθετήθηκαν στο σοβιετικό πολεμικό ναυτικό στις αρχές της δεκαετίας του '1970. Ο σκοπός τους ήταν ξεκάθαρος: σχεδιάστηκαν για να κυριαρχήσουν στις θάλασσες έναντι ακόμη και των πιο προηγμένων δυτικών υποβρυχίων. Οι Σοβιετικοί μηχανικοί εστίασαν ιδιαίτερα στην ταχύτητα των Alfa.
Μία άλλη ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης κλάσης ήταν το σύστημα ισχύος της. Τα υποβρύχια Alfa ήταν πυρηνοκίνητα, ωστόσο σε αυτά εγκαταστάθηκαν πυρηνικοί αντιδραστήρες οι οποίοι ψύχονταν με την βοήθεια κράματος μολύβδου-βισμούθιου. Ο εν λόγω τρόπος ψύξης επέτρεψε στους μηχανικούς να μειώσουν σημαντικά το συνολικό μέγεθος του αντιδραστήρα. Παράλληλα, οι αντιδραστήρες αυτοί πρόσφεραν στα υποβρύχια εξαιρετική ισχύ και ταχύτητα.
Όλα αυτά τα επαναστατικά χαρακτηριστικά αύξησαν κατακόρυφα το κόστος της κλάσης Alfa. Κατ' επέκταση η Μόσχα αποφάσισε να ναυπηγήσει μόνο 7 σκάφη, τα τελευταία από τα οποία αποσύρθηκαν την δεκαετία του '1990 στα χέρια του ρωσικού πολεμικού ναυτικού.
Επειδή ήταν ταχύτατα αλλά παράλληλα πολύ ακριβά κατά την επιχείρηση, οι Σοβιετικοί τα κρατούσαν σε στρατηγικές ναυτικές βάσεις και δεν τα έστελναν σε συχνές περιπολίες για να μην «καίνε» πολύτιμους οικονομικούς πόρους. Παράλληλα, η κλάση Alfa ήταν δυστυχώς επιρρεπής και σε ατυχήματα, όπως ένα που συνέβη το 1982 όταν σημειώθηκε διαρροή σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα.
Όπως και να έχει όμως, η κλάση Alfa είχε προκαλέσει φρίκη στο ΝΑΤΟ. Ήταν τα ταχύτερα και πιο ανθεκτικά υποβρύχια της εποχής τους. Εξαιτίας του πρωτοποριακού κύτους τους από τιτάνιο τα υποβρύχια μπορούσαν να φτάσουν μέγιστο βάθος 1.300 μέτρων, γεγονός που τα επέτρεπε να ξεφεύγουν από όλα τα εχθρικά ανθυποβρυχιακά συστήματα.
Μπορούσαν επίσης να πλεύσουν με μέγιστη ταχύτητα 40 κόμβων, δηλαδή 74 χλμ/ώρα. Αυτό τα καθιστούσε γρηγορότερα από όλα τα νατοϊκά και σοβιετικά υποβρύχια της εποχής, χαρακτηριστικό που επιβεβαιώνει την στρατηγική τους σημασία.
