Απαγορεύσεις κυκλοφορίας, online παιδεία και online φακέλωμα, οικονομικές σχέσεις αποκλειστικά μέσω ηλεκτρονικών συναλλαγών με κατάργηση των μετρητών, μνημόνια που ορίζουν τις οικονομικές σχέσεις, κρατικά επιδόματα που αντικαθιστούν τις ελεύθερες συναλλαγές κι ένα επιτελικό κράτος - πατερούλης. Ο κατάλογος συνεχώς επεκτείνεται και μεγαλώνει.
Με βολική δικαιολογία τον κορωνοϊό η κυβέρνηση αναστέλλει τις συνταγματικές ελευθερίες των Ελλήνων δημιουργώντας ένα «προηγούμενο» χρήσιμο σε κάθε κυβέρνηση. Ξέρετε που συμβαίνουν αυτά; Στην Κίνα του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη η κοινωνία μας φαίνεται να κινεζοποιείται με δραματικά γρήγορους ρυθμούς.
Αυστηρός, ολοκληρωτικός ελέγχος του κρατικού μηχανισμού επί της καθημερινότητας των πολιτών. Η κατάργηση της ιδιωτικής σφαίρας – που αποδεικνύεται από τις ολοένα και αυξανόμενες εισβολές αστυνομικών σε σπίτια για την διάλυση συναθροίσεων – σημαίνει την κατάργηση των βασικών αξιών του δυτικού πολιτισμού. Αυτό ακριβώς ζούμε και θα έπρεπε να μας τρομάζει.
Όπως σημειώνεται σε άρθρο σημερινής εφημερίδας: «Εάν με τόση ελαφρότητα αποφασίζονται τόσο δραστικά μέτρα, αντισυνταγματικά μέτρα που ακριβώς θα σταματήσει αυτό το ολισθηρό μονοπάτι; Ποιο ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο το υποτιθέμενο «υγειονομικό συμφέρον» σταματά να υπερβαίνει τις βασικές αξίες του δυτικού πολιτισμού; Μπορεί το «φάρμακο» να είναι πιο επιβλαβές από τη ασθένεια; Αυτό φαίνεται πάντως ότι συμβαίνει τούτη την στιγμή με τις επιλογές της κυβέρνησης.
Οι ακροαριστεροί και το Πολυτεχνείο, αποτελούν μια βολική δικαιολογία για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού της είναι βέβαιο ότι υπάρχουν άλλα πιο «πονηρά» σχέδια. Σχέδια που για να προχωρήσουν πρέπει πρώτα να έχουν εξασφαλίσει τον περιορισμό των ελευθεριών των πολιτών. Δεν θα μπορούσε μια άλλη "κρίση" να προέλθει από την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στην Τουρκία; Και να απαγορευθεί στους πολίτες να συναθροίζονται και τότε;
Κανονικά οι βουλευτές της ΝΔ θα έπρεπε να είναι ήδη στα κάγκελα καθώς ο κορωνοϊός και η προσπάθεια για περιορισμό του δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να είναι δικαιολογία για την περιοστολή συνταγματικών δικαιωμάτων. Πρόκειται περί δικαιολογιών. Κάθε καθεστώς που επέβαλλε τέτοιου είδους περιορισμούς επικαλούταν το «γενικό καλό», έναν λόγο «ανώτερης βίας» και υποστήριζε ότι ήταν κάτι το προσωρινό.
