Ο όρκος του Ιπποκράτη είναι ξεκάθαρος. Ο κάθε γιατρός θα πρέπει να κάνει ότι είναι δυνατόν ώστε να σώσει τη ζωή ενός ασθενή. Τι γίνεται όμως αν ο ασθενής δεν το επιθυμεί;

Μπροστά σε αυτό το ηθικό δίλημμα βρέθηκαν γιατροί σε νοσοκομείο του Μαϊάμι, όταν μεταφέρθηκε εσπευσμένα στα επείγοντα περιστατικά ένας ασθενής χωρίς τις αισθήσεις του, που είχε τατουάζ με την φράση «Να μην γίνει ανάνηψη» στο στήθος του.

Ο 70χρονος, που ήταν διαβητικός, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με υψηλό επίπεδο αλκοόλ στο αίμα. Όταν έφτασε εκεί, κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ή αν το τατουάζ αντιπροσώπευε την πραγματική του επιθυμία, με αποτέλεσμα οι γιατροί να αποφασίσουν να το αγνοήσουν.

Όπως έγραψαν: «Αρχικά αποφασίσαμε να αγνοήσουμε το τατουάζ, επικαλούμενοι την αρχή της μη επιλογής ενός μη αναστρέψιμου δρόμου, για τον οποίο δεν ήμασταν αβέβαιοι. Αυτή η απόφαση μας έκανε να διαφωνήσουμε λόγω της εξαιρετικής προσπάθειας του ασθενούς να γνωστοποιήσει την προτιθέμενη πρότερη οδηγία του και γι’ αυτό ζητήθηκε η συμβουλή ενός συμβούλου δεοντολογίας».

Ωστόσο, οι σύμβουλοι αργότερα είπαν στους γιατρούς πως θα έπρεπε να σεβαστούν τις επιθυμίες του άνδρα. Μάλιστα, όταν κατάφεραν να εντοπίσουν τα ιατρικά του αρχεία, επιβεβαίωσαν πως είχε στη διάθεσή του μια νόμιμη εντολή «Μη ανάνηψης».

Η ιατρική ομάδα έγραψε: «Οι σύμβουλοι δεοντολογίας πρότειναν πως το λογικό ήταν να συμπεράνουμε ότι το τατουάζ εξέφραζε την πραγματική του επιθυμία και πως ο νόμος δεν είναι μερικές φορές αρκετά ευέλικτος ώστε να στηρίξει τον σεβασμό των καλύτερων συμφερόντων των ασθενών».

Το αποτέλεσμα πάντως ήταν, μετά την απόφαση των γιατρών να τιμήσουν την τελευταία του επιθυμία, η κατάσταση του ασθενή να επιδεινωθεί γρήγορα και τελικά να πεθάνει κατά τη διάρκεια της νύχτας