H πανδημία του κορωνοϊού αποτελεί αδιαμφισβήτητα το πιο σημαντικό γεγονός που έπληξε την ανθρωπότητα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις επιπτώσεις της να γίνονται αισθητές σε κάθε γωνιά του πλανήτη και σε κάθε επίπεδο.
Την επόμενη μέρα της πανδημίας τίποτα δεν θα είναι ίδιο, ο κόσμος θα είναι διαφορετικός και θα οδηγηθεί σε μια νέα παγκόσμια τάξη. Ενας άγνωστος, αόρατος ιός εισέβαλε χωρίς διακρίσεις στη ζωή των ανθρώπων, αλλάζοντας δεδομένα, ισορροπίες και συμπεριφορές.
Η κρίση που μαστίζει τον κόσμο δεν είναι ίδια με καμία προηγούμενη. Δεν ευθύνονται γι’ αυτήν οι κυβερνήσεις ούτε οι πολιτικές τους. Πρόκειται για μια υγειονομική κρίση, η οποία στη συνέχεια θα επιφέρει σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.
Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη, όσον αφορά στο υγειονομικό πρόβλημα, αιφνιδιάστηκε. Ο κορονοϊός αφέθηκε στα εθνικά συστήματα υγείας των κρατών, με αποτέλεσμα να παρατηρηθεί μια έντονη στροφή προς το εθνικό κράτος, το οποίο υποκατέστησε την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αυτή η πανδημία ανέδειξε τις παθογένειες και τις συγκρούσεις μεταξύ των κρατών, φέρνοντας στην επιφάνεια και τα βαθύτερα ερωτήματα για το μέλλον της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που ήδη αναζητούσε νέους τρόπους επανεκκίνησης.
Ίσως έφτασε λοιπόν η στιγμή να εξεταστούν οι δυνατότητές της σε περιόδους κρίσης και να τεθούν νέες προτεραιότητες για την ενίσχυση των πρωτοβουλιών της σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών. Η Ευρώπη εξάλλου έχει μάθει μέσα από τις κρίσεις να επιβιώνει, να ενδυναμώνεται και να προχωράει μπροστά. Σε καιρό κρίσης, αυτό που χρειάζεται είναι η χαλάρωση και η αξιοποίηση των ευκαιριών για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών μηχανισμών.
Χρειάζονται λιγότερες αγκυλώσεις και περισσότερη αλληλεγγύη, λιγότερα πρότυπα και περισσότερη πολιτική, λιγότερη συζήτηση, περισσότερες αποφάσεις και ουσιώδεις αλλαγές για μια Ευρώπη λιγότερο ευάλωτη και περισσότερο δημιουργική.
Περισσότερο δίκαιη και βολική για να ζήσουμε και πιο εύκολη για να αμυνθούμε. Είναι η στιγμή που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν πρέπει να δώσει το δικαίωμα για να βρουν πρόσφορο έδαφος φωνές και φυγόκεντρες δυνάμεις, που καιρό τώρα μιλούν για μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων ή ακόμα και για την ίδια τη διάλυσή της. Είναι η στιγμή που πρέπει η Ευρώπη να επιβεβαιώσει τον ρόλο ύπαρξής της, να κάνει πράξη τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της και να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη.
Και προς αυτή την κατεύθυνση η ισχυρή φωνή και παρουσία της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα είναι καθοριστική. Με σχέδιο, σύνεση και επιστημονική κατάρτιση θα προτείνει λύσεις, όπως έπραξε και η ελληνική κυβέρνηση, αναδεικνύοντας τη χώρα μας σε παράδειγμα προς μίμηση.