Θα μπορούσε να ήταν μια καλή ερώτηση στο υπουργείο Οικονομικών.
Η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει αυτό που η υπόλοιπη Ευρώπη καθιερώνει; Φαίνεται πως όχι.
Ο ΣΕΑΑ με άρθρο του σχετικά με την ηλεκτροκίνηση αναφέρει τα εξής:
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την 8η Νοεμβρίου 2017 την πρόταση νέων στόχων για τη μείωση των συνολικών εκπομπών CO2 στα νέα επιβατικά αυτοκίνητα. Οι στόχοι αυτοί έρχονται να συμβάλουν στην υλοποίηση των δεσμεύσεων της ΕΕ, όσον αφορά την συμφωνία του Παρισιού (μείωση των εκπομπών CO2 κατά 40%, ως το 2030).
Σύμφωνα με τις δηλώσεις της Επιτροπής, οι μέσες εκπομπές CO2 στα νέα αυτοκίνητα και ελαφρά φορτηγά θα πρέπει να μειωθούν κατά -30% έως το 2030, σε σχέση με τις εκπομπές του 2021, στόχος ιδιαίτερα φιλόδοξος, καθώς απαιτεί συνδυασμό λύσεων.
Χώρες που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε θέματα περιβάλλοντος έχουν ήδη αποφασίσει πως η ηλεκτροκίνηση είναι κύριο μέρος της λύσης για την επίτευξη των δεσμεύσεων τους απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κίνηση της ΕΕ για μείωση των εκπομπών κατά 30% επιβάλει την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και συνεπώς θα αναμορφώσει την παραγωγή της αυτοκινητοβιομηχανίας, θέτοντας νέους ορίζοντες.
Αδιαμφισβήτητα το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας για να επιτευχθούν ελάχιστοι ρύποι είναι η επικράτηση των ηλεκτρικών οχημάτων. Οι μπαταρίες αυτών εξελίσσονται συνέχεια και πλέον μπορούν να παρέχουν εξαιρετικές επιδόσεις. Η απόσταση μεταξύ των φορτίσεων πλέον υπερβαίνει τα 300 χλμ, η ταχυφόρτιση διαρκεί λιγότερο από μια ώρα, ενώ η οικονομία καυσίμου (πχ. € 2.000 ετησίως) αποσβένει σύντομα το κόστος αγοράς.
Ως ηλεκτροκίνητα (ή εξαιρετικά χαμηλών ρύπων) οχήματα ορίζονται τα αμιγώς ηλεκτροκίνητα, τα ηλεκτροκίνητα με βοηθητικό κινητήρα καθώς και τα plug in υβριδικά αυτοκίνητα, όλοι δηλαδή οι τύποι οχημάτων που φορτίζονται από εξωτερική πηγή. Οι εταιρείες προσφέρουν πλέον διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις για να μπορούν να ικανοποιήσουν όλες τις απαιτήσεις και η αγορά έχει ξεκινήσει να γίνεται συνεχώς πιο ανταγωνιστική.
Η ηλεκτροκίνηση είναι μία λύση πολύ φιλική προς το περιβάλλον, καθώς μειώνονται δραματικά οι ρύποι, περιορίζεται η χρήση ορυκτών καυσίμων και ελαχιστοποιείται η ηχορρύπανση, καθώς τα περισσότερα ηλεκτροκίνητα είναι αθόρυβα, όταν κινούνται σε χαμηλές ταχύτητες.
Η Ελλάδα συνεχίζει δυστυχώς να βρίσκεται σε δυσμενή θέση όσον αφορά την αγορά της ηλεκτροκίνησης. Δεν είναι όμως μόνον η κρίση που ευθύνεται για τη μη πρόοδο της αγοράς. Είναι η πλήρης απουσία οικονομικών κινήτρων, οι πολύπλοκες διαδικασίες μεταξύ δήμων και των αρμόδιων φορέων για την εγκατάσταση σταθμών φόρτισης, η εξαίρεση των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων από τα κοινοτικά προγράμματα στήριξης των επιχειρήσεων, αλλά και η μη προώθηση ηλεκτροκίνητων οχημάτων υπηρεσίας από την τοπική αυτοδιοίκηση.
Συνεπώς, η Ελληνική πολιτεία, προκειμένου να προωθήσει ουσιαστικά την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης θα πρέπει να ακολουθήσει τα ευρωπαϊκά παραδείγματα για την παροχή φορολογικών και κυκλοφοριακών κινήτρων, να ενοποιήσει το νομοθετικό έργο και να προωθήσει τη χρήση των ηλεκτροκίνητων οχημάτων στις διάφορες εργασίες και διανομές μέσα στους δήμους.
