Στην έκθεση παρουσιάζει η συνέχεια στα έργα κυβισμού του Πικάσο, μετά έργα που συνθέτονται λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έργα που απεικονίζουν νεκρά φύση, απόψεις από το ατελιέ, και τοπία στο Παρίσι.
Όταν ξεσπά ο πόλεμος, οι τόνοι σκληραίνουν, γίνονται βίαιοι.
Οι «Πικάσο του Πικάσο» εκτίθενται σε κέντρο σύγχρονης τέχνης της Βρετάνης, στη δυτική Γαλλία, μέσα από 200 πίνακες, γνωστούς και ανέκδοτους, των οποίων η μοναδικότητα έγκειται στο ότι φυλάσσονταν από τον ισπανό καλλιτέχνη καθόλη τη διάρκεια της ζωής του.
Φυλαγμένα στα διάφορα ατελιέ του, τα έργα αυτά είναι μερικά από τα χιλιάδες που εν μέρει κληρονόμησε η χήρα του Ζακλίν Ροκ, η οποία οργάνωσε διάφορες εκθέσεις αφιερωμένες στον καλλιτέχνη μέχρι το θάνατό του το 1986. Η κόρη της Κάθριν Χάτιν ανέλαβε να μετάσχει στη διάδοση παγκοσμίως του έργου του Πάμπλο Ρουίθ Πικάσο (1881-1973).
«Είναι η πρώτη φορά σε αυτό το βαθμό, με αυτό το μέγεθος -200 έργα- που δίδεται μια ιδέα της ποιότητας της συλλογής αυτής η οποία επιτρέπει να γνωρίσουμε το έργο του Πικάσο», εξήγησε ο Ζαν-Λουί Αντράλ, διευθυντής του μουσείου Πικάσο της Αντίμπ στη Γαλλική Ριβιέρα και επιμελητής της έκθεσης.
Τα έργα αυτά, κυρίως πίνακες ζωγραφικής και σχέδια, αλλά και ορισμένα κεραμικά και εικονογραφημένα βιβλία, παρουσιάζουν ουσιαστικά όλες τις περιόδους της παραγωγής του καλλιτέχνη, ο οποίος συναναστρεφόταν σε όλη τη ζωή του καλλιτέχνες και ποιητές, όπως ο Ζαν Κοκτό.
Η έκθεση που θα διαρκέσει έως την 1η Νοεμβρίου στο Λαντερνό, στο Ίδρυμα Πολιτισμού Ελέν και Εντουάρ Λεκλέρκ (ιδρυτή εταιρίας διανομής, με καταγωγή από το Λαντερνό) ακολουθεί μια χρονολογική διαδρομή, ξεκινώντας από τα πιο παλιά έργα του καλλιτέχνη, τον οποίο ενθάρρυνε στα πρώτα του βήματα ο πατέρας του Χοσέ Ρουίθ ι Μπλάσκο, ζωγράφος και καθηγητής σχεδίου.
Οι πίνακες ζωγραφικής που φιλοτεχνεί τότε και υπογράφει με τον πραγματικό του όνομα, έχουν ακαδημαϊκό ύφος, επηρεασμένο από τον τρόπο με τον οποίο τον δίδασκε ο πατέρας του. Το 1899 στη Βαρκελώνη ο Πικάσο αποφασίζει να συνεχίσει το δικό του δρόμο, μετά παύει να χρησιμοποιεί το πατρικό επώνυμο για να υπογράφει τα έργα του με το επίθετο της μητέρας του, Πικάσο.
Η συνάντησή του με την Ζακλίν Ροκ, την οποία παντρεύεται το 1961, είναι ιδιαίτερα εμφανής στα έργα του. Η Ζακλίν θα τον συντροφεύσει στα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του ως «το κεντρικό πρόσωπο ταυτόχρονα της ζωής του και του έργου του», εξηγεί ο Αντράλ.
Η διαδρομή ολοκληρώνεται με τα «τελευταία χρόνια» του καλλιτέχνη, κατά τη διάρκεια των οποίων ζωγραφίζει με μανία συχνά πίνακες μεγάλων διαστάσεων και με έντονα χρώματα, όπως το «Torrero» (1970), έργο ύψους δύο μέτρων που απεικονίζει έναν ταυρομάχο.
«Είναι εξαιρετική τύχη που μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε όλα αυτά τα έργα», δηλώνει με ικανοποίηση ο Μισέλ-Εντουάρ Λεκλέρκ, επικεφαλής του ιδρύματος που φέρει το όνομα των γονιών του. Ζωγράφος, σκιτσογράφος, γλύπτης, κεραμιστής, χαράκτης, διακοσμητής, συγγραφέας, ο Πικάσο άφησε περισσότερα από 60.000 έργα πριν πεθάνει σε ηλικία 91 ετών μέσα στο τελευταίο του εργαστήρι στο Μουζέν στη νοτιοανατολική Γαλλία.
