Του Μάνου Χατζηγιάννη
Δυστυχώς κάποιοι στην διοικούσα Εκκλησία δεν έχουν αντιληφθεί πως υπάρχει και «ένοχη σιωπή».
Κάνοντας μια αποτίμηση των πεπραγμένων της έκτακτης συνεδρίασης της Ιεραρχίας τις προηγούμενες ημέρες μόνο απογοήτευση καταγράφει κανείς. Απογοήτευση και πολλά μα πολλά ερωτήματα….
Λέει κάπου στην Αγία Γραφή: «όταν έρχεται ο εχθρός και οι στρατιώτες κοιμούνται, αν τότε ο σαλπιγκτής που έχει τη σάλπιγγα και είναι επιφορτισμένος με το ιερό καθήκον της αφυπνίσεως, της αμύνης και της επιθέσεως, δεν σαλπίσει, δεν θα είναι ένοχος θανάτου, αλλά και του θανάτου των υπολοίπων;»
Η ώρα αυτή έχει έρθει προ πολλού αλλά η διοικούσα Εκκλησία έχει πιαστεί κοιμώμενη σαν τις μωρές παρθένες… Εκτός και αν συμβαίνει κάτι άλλο..
Εκτός και αν η διοικούσα Εκκλησία εκβιάζεται με κάποιον τρόπο από την κυβέρνηση. Πρόσφατα και μάλιστα λίγο πριν από την Ιεραρχία είδαν το φως της δημοσιότητας ρεπορτάζ για σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν Μητροπόλεις και Μονές με το Κτηματολόγιο. Ήταν αυτό ένα μήνυμα των κυβερνώντων για να κρατήσει χαμηλούς τόνους η Εκκλησία;
Σε κάθε περίπτωσή γιατί έγινε αυτή η έκτακτη συνεδρίαση της Ιεραρχίας;
Για να συζητήσουν για την εκκλησιαστική εκπαίδευση και να επιβεβαιώσουν πως δεν θα αλλάξουν τίποτα στην στάση τους για το μάθημα των Θρησκευτικών παρά το γεγονός πως η κυβέρνηση θέλει να το μετατρέψει από βιβλίο σε φυλλάδιο; Και όλα αυτά διανθισμένα και με τις θερμές ευχαριστίες του Αρχιεπισκόπου προς τον υπουργό Παιδείας;
Η δε μυστική ψηφοφορία ήταν ξεκάθαρα για τα μάτια του κόσμου και το ερώτημα που τέθηκε ψευτοδίλημμα. Ρωτήθηκαν οι Ιεράρχες αν θέλουν να συνεχιστεί ο διάλογος με την Πολιτεία για τα Θρησκευτικά. Υπήρχε περίπτωση να πει κανείς ΟΧΙ; Αν όμως το ερώτημα ήταν για παράδειγμα “θέλετε να αλλάξει τακτική η Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών” οι ισορροπίες θα ήταν διαφορετικές.
Και κάθονται και αναλύουν οι “ειδικοί” αν ήταν ή όχι ψήφος εμπιστοσύνης προς τον Αρχιεπίσκοπο η ψηφοφορία. Αναλύσεις για γέλια και για κλάματα….
Το ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει τα ηνία της Ιεραρχίας δεν χρειάζεται να γίνει καμιά ψηφοφορία για τα Θρησκευτικά για να το καταλάβει κανείς. Το αντιλαμβάνεται σε κάθε εκλογή νέου Μητροπολίτη όπου τακτοποιούνται και με συντριπτική διαφορά από τον δεύτερο όλοι οι “αρχιεπισκοπικοί”.
Επομένως για ποια ψήφο εμπιστοσύνης μιλάμε…;
Και έφτασαν να τον ρωτήσουν κιόλας οι δημοσιογράφοι για να απαντήσει ο ίδιος πως: «Αν κάποια στιγμή καταλάβω ότι δε με αγαπούν οι αδελφοί μου θα φύγω να πάω εκεί που αγαπάω εγώ καλύτερα, στο μοναστήρι μου» σημειώνοντας πως η ψηφοφορία δεν είχε χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης . «Δεν έχει καμία τέτοια έννοια, αλλά τους ευχαριστώ, γιατί από τους 62 οι 57 κάθισαν στο πλευρό μου και αυτό με συγκινεί και μου δίνει δύναμη περισσότερη» είπε χαρακτηριστικά
Ένα ακόμη ερώτημα που προέκυψε από την Ιεραρχία ήταν οι διαφαινόμενες δύο γραμμές εντός της.
Από τη μια οι χλιαρές δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου από την και μάλιστα με ευχαριστίες στον υπουργό Παιδείας, που θύμισαν τις ευχαριστίες Σημίτη στους Αμερικανούς μετά τα Ίμια, και από την άλλη ο πιο επιθετικός , ο οποίος δεν δίστασε στην δική του εισήγηση να καταφερθεί εναντίον της Πολιτείας λέγοντας: Αφού ιδιοποιήθηκε τις περιουσίες των Μονών, ακόμη και τις χορηγίες των ευσεβών, αφήρησε ζηλοτύπως από την Εκκλησία την δυνατότητα να μορφώσει και να εκπαιδεύσει τα στελέχη της. Είναι δυνατόν μία Πολιτεία χωρίς θρησκεία να αναλαμβάνει μόνη της να μορφώσει τους Ιερείς της Εκκλησίας;
Τέλος, πολλά και πολλαπλά ερωτήματα ανακύπτουν από την απόφαση να παραπεμφθεί στις καλένδες η συζήτηση για τον διάλογο με τους Ρ/Καθολικούς.
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να μπαίνει στα συρτάρια ένα τέτοιο θέμα ιδίως στην παρούσα φάση που το καζάνι βράζει σε πολλές ενορίες ενώ έχουν υπάρξει και διακοπές μνημοσύνου Μητροπολιτών με αφορμή μεταξύ άλλων και αυτό.
Κοντολογίς, και αυτή η Ιεραρχία αποδείχθηκε πολύ κατώτερη των προσδοκιών των πιστών ενώ η στάση της ειδικά για τα Θρησκευτικά αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης που αναμένεται πλέον να ξεσαλώσει!
