Όταν είμαστε για αρκετή ώρα μέσα στο νερό ή τουλάχιστον βρέχουμε τα χέρια μας, αυτά αποκτούν μαλακές ρυτίδες, το λεγόμενο μούλιασμα. Πολλοί αναρωτιούνται πώς προκύπτει αυτή η αντίδραση του δέρματος στο νερό και δημιουργείται το μούλιασμα. Την απάντηση φαίνεται να βρήκαν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ που ερεύνησαν το θέμα.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν τη θεωρία ότι το μούλιασμα των χεριών είναι ένα «φαινόμενο» που δημιουργήθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια. Ο άνθρωπος για να καταφέρει να επιβιώσει, έπρεπε να πιάνει με τα γυμνά του χέρια πράγματα και να τα βάζει μέσα στο νερό, χωρίς αυτά να γλιστρήσουν. Επίσης, έπρεπε να περπατάει και με γυμνά πόδια στους ρηχούς βυθούς και να στηρίζεται καλύτερα ώστε να μη γλιστράει.

Η θεωρεία που επικρατεί μέχρι στιγμής για το μούλιασμα των δαχτύλων είναι ότι οφείλεται στην απορρόφηση του νερού από το εξωτερικό στρώμα του δέρματος. Το ρυτίδιασμα των δαχτύλων δημιουργείται μετά από την εντολή που δίνει το νευρικό σύστημα για συστολή των αιμοφόρων αγγείων κάτω από το δέρμα.

Ο επικεφαλής της έρευνας μαζί με την ομάδα του, που δημοσίευσαν την έρευνά τους στο Βρετανικό περιοδικό βιολογίας «Biology Letters», καταρρίπτουν το «μύθο» που ισχύει μέχρι σήμερα για το λόγο που μουλιάζουν τα δάχτυλα.

Η νέα έρευνα των επιστημόνων υποστηρίζει ότι αυτή η αντίδραση του νευρικού συστήματος, το μούλιασμα, εξυπηρετεί έναν σκοπό από πολλά χρόνια πριν. Αυτός ο σκοπός είναι ο άνθρωπος να έχει τη δυνατότητα να πιάνει καλύτερα μία υγρή επιφάνεια και να μην γλιστράει από τα χέρια του.

Οι ερευνητές έκαναν πειράματα με 20 εθελοντές. Τους ζήτησαν να σηκώσουν μερικά κομμάτια μαρμάρου και άλλα βαριά αντικείμενα για 30 λεπτά, με στεγνά και μουλιασμένα χέρια.
Αποδείχθηκε ότι με τα μουλιασμένα χέρια, σήκωναν πιο γρήγορα και πιο άνετα τα αντικείμενα.

«Αποδείξαμε ότι τα μουλιασμένα δάχτυλα γραπώνουν καλύτερα σε υγρές συνθήκες. Τα μουλιασμένα δάχτυλα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο που ένα πέλμα ειδικού ελαστικού για τη βροχή «κρατάει» καλύτερα στο δρόμο από ένα συμβατικό ελαστικό», ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας, ο οποίος θεωρεί ότι αυτό το χαρακτηριστικό ήταν πολύ χρήσιμο για τους προϊστορικούς ανθρώπους. Για να μπορέσουν να συλλέξουν την τροφή τους από τα ποτάμια, τη θάλασσα ή από τη βλάστηση που ήταν βρεγμένη, αλλά και να στηρίζονται με γυμνά πόδια, το μούλιασμα ήταν πολύ βοηθητικό.

Ορισμένοι θα αναρωτηθούν δικαίως, γιατί δεν έχουμε μόνιμα μουλιασμένα δάχτυλα, αφού εξυπηρετεί. Σε αυτό το ερώτημα ο επικεφαλής της έρευνας αναφέρει ως πιο πιθανή εξήγηση το γεγονός ότι σε αυτή την περίπτωση, θα μειωνόταν σημαντικά η ευαισθησία της αφής στις στεγνές επιφάνειες και συνθήκες.